ΑρχικήΠοδοσφαιροΗ συνέντευξη του Πολ Σκόουλς, στον Γκάρι Νέβιλ

Η συνέντευξη του Πολ Σκόουλς, στον Γκάρι Νέβιλ

Γ.Ν.: «Τι συμβουλή θα έδινες στον νεαρό εαυτό σου;»
Π.Σ.: "Θα τον συμβούλευα να είναι πιο επαγγελματίας"
Γ.Ν.: "Μα τι εννοείς!!; Έπαιξες μέχρι τα 38 σου χρόνια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κέρδισες την Πρέμιερ Λιγκ 11 φορές.."
Π.Σ.: "Ναι, αλλά μεγάλωσα χωρίς να σκέφτομαι να γίνω ποδοσφαιριστής ή αθλητής.
Δεν υπήρξα ποτέ αθλητής, ίσως λόγω του τρόπου που μεγάλωσα"
Γ.Ν.: «Είχες άσθμα, ήσουν μικρός, δεν έτρεχες γρήγορα... αυτό σημαίνει ότι, για να κάνεις αυτό που έκανες, ήσουν πραγματικά φαινόμενο»
Π.Σ.: «Αν έβλεπες ένα αγόρι να μεγαλώνει με τον τρόπο ζωής μου, θα έλεγες ότι δεν θα μπορούσε να γίνει ποδοσφαιριστής ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια»
Γ.Ν.: "Θυμάμαι ότι πήγαινες μακριά από το γήπεδο προπόνησης, τρία λεωφορεία για το σπίτι. Και τις Παρασκευές είχες και μπύρα μαζί σου πριν τον αγώνα του Σαββάτου.
ΥΓ: "Λοιπόν, μερικές φορές έμενα εκεί μέχρι τις οκτώ ή εννιά... μερικές φορές ακόμη και μέχρι τα μισά μεσάνυχτα.
Αλλά αυτός ήταν ο τρόπος ζωής μου, ως παιδί μεγάλωσα σε παμπ.
Όπου πηγαίναμε, εγώ, η μαμά και ο μπαμπάς μου, εκεί ήταν μια παμπ και ήμουν εκεί έξω, κλωτσούσα τη μπάλα στον τοίχο επειδή δεν επιτρεπόταν να μπουν τα παιδιά, ακριβώς έξω περιμένοντας τη μαμά και τον μπαμπά μου, πραγματικά...
Θυμάμαι μια φορά όταν ήμουν 16 ή 17 ετών που έπαιζα με την ομάδα νέων και ο Έρικ Χάρισον, ο προπονητής της ομάδας νέων εκείνη την εποχή, τηλεφώνησε στον μπαμπά μου και είπε...
 "Ανησυχούμε που ο Πολ πίνει... και είπε: " Του επιτρέπεται να διασκεδάζει, σωστά;»
Άκουγα και σκέφτηκα γαμωτ... μπαμπά, δεν πρέπει να απαντάς έτσι, αλλά να πεις...
 "Όχι, όχι, δεν πίνει".
Καταλαβαίνετε, έτσι μεγάλωσα.
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και καμιά φορά Δευτέρα βγαίναμε και πίναμε.
Δυστυχώς έτσι είναι, δεν είμαι περήφανος για αυτό»
Η συνέντευξη του Γκάρι Νέβιλ με τον Πολ Σκόουλς, εντυπωσίασε ιδιαίτερα.
Η ιδέα ότι ο Paul Scholes ήταν ένας από τους καλύτερους μέσους, παρά το άσθμα του, τα νεανικά του προβλήματα με το αλκοόλ και την απουσία του παραμικρού ενδιαφέροντος για προπόνηση, δίαιτες, διατροφολόγους κ.λπ... αφήνει να εννοηθεί πόσο ένιωθε απο μπάλα εκείνη η φουρνιά ποδοσφαιριστών, οπου συνήθως όλοι θυμούνται τα γόνατα του Μπάτζιο και του Ρονάλντο, τους αστραγάλους του Φαν Μπάστεν αλλά υπάρχουν και τα προβλήματα αλκοολισμού πολλών ποδοσφαιριστών, που δείχνουν ότι οι περισσότεροι μπορούσαν να δώσουν ακόμα πιο πολλά...

Τελευταία Αρθρα

Οι μεγάλες αλλαγές στο ΝΒΑ και ο Ντράζεν

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Ευρωπαίοι παίκτες ήταν κάτι σπάνιο στο ΝΒΑ,...

Βιέρι: ”Ο Τόττι ήταν ένας εκπληκτικός παίκτης”

«Ο Τότι ήταν εκπληκτικός πάικτης. Το να παίζεις με τον Φραντσέσκο ήταν απίστευτο. Όταν του ερχόταν...

Μπάτζιο: ”Ήθελα να ζήσω την γεύση των απλών πραγμάτων”

"Ο κόσμος μου από τότε που σταμάτησα το ποδόσφαιρο είναι το σπίτι, το λιβάδι,...

Κίτρινος Πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ (Enter the Dragon) εν έτει 1973

H μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών στο είδος των πολεμικών τεχνών, η περιπέτεια...

Παρομοια αρθρα

Βιέρι: ”Ο Τόττι ήταν ένας εκπληκτικός παίκτης”

«Ο Τότι ήταν εκπληκτικός πάικτης. Το να παίζεις με τον Φραντσέσκο ήταν απίστευτο. Όταν του ερχόταν...

Μπάτζιο: ”Ήθελα να ζήσω την γεύση των απλών πραγμάτων”

"Ο κόσμος μου από τότε που σταμάτησα το ποδόσφαιρο είναι το σπίτι, το λιβάδι,...

Βελάσκο: ”Πως να περιγράψεις κάποιον σαν τον Μαραντόνα?!”

"Υπήρχε ένας εργαζόμενος από την υπηρεσία καθαρισμού, που έλεγε ότι δεν είχε αυτοκίνητο για...