Ζαν Πάουλι του Αμβούργου.
Ο σύλλογος πέρα από το ποδοσφαιρικό τμήμα διαθέτει επίσης τμήματα για Ράγκμπι, Αμερικανικο ποδόσφαιρο, Μπέιζμπολ, Μπόουλινγκ, Πυγμαχία, Σκάκι, Ποδηλασία, Χάντμπολ, Σόφτμπολ, Πινγκ-πονγκ, Ιστιοπλοΐα, Τρίαθλο, Βελάκια, Ποδόσφαιρο σάλας, Ποδόσφαιρο τυφλών και άλλα.
Την 1η Ιουλίου του 2015 ο σύλλογος αριθμούσε 22.000 εγγεγραμμένα μέλη.
Τη σεζόν 2003-04 υποβιβάστηκε στην Ρεγκιονάλ λιγκα, τρίτη εθνική κατηγορία στην Γερμανία και έμεινε εκεί για τέσσερα χρόνια.
Το 2007 η Ζαν Πάουλι επέστρεψε στην 2. Μπούντεσλιγκα (δεύτερη κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου) και το 2010 ανέβηκε στην Μπούντεσλίγκα.
Αν και οι ποδοσφαιριστές έχουν γευτεί ελάχιστες επιτυχίες στους αγωνιστικούς χώρους, η ομάδα είναι ευρέως γνωστή για την μοναδική κουλτούρα της και έχει μια ευρεία μάζα οπαδών.
Η ομάδα ξεκίνησε να υπάρχει το 1899 ως ένα χαλαρό ενημερωτικό γκρουπ, αποτελούμενο από λάτρεις του ποδοσφαίρου υπό το όνομα Hamburg-St.Pauli Turn-Verein 1862.
Αυτό το γκρουπ έδωσε το πρώτο του παιχνίδι μόλις το 1907, όταν αντιμετώπισε ένα παρόμοιο γκρουπ μαζεμένο από το τοπικό Aegir Swimming Club.
Επίσημα ιδρύθηκε στις 15 Μαΐου 1910, με την ομάδα να αγωνίζεται ως St. Pauli TV στην τοπική κατηγορία Kreisliga Groß-Hamburg (Alsterkreis) μέχρι το 1924, όταν ένα ξεχωριστό ποδοσφαιρικό τμήμα με το όνομα St. Pauli ιδρύθηκε.
Η Ζαν Πάουλι θεωρούνταν μια μικρομεσαία ομάδα, μέχρι να κάνει την πρώτη της εμφάνιση το 1934 στην πρώτη κατηγορία Γκάουλιγκα Νόρντμαρκ, μια από τις 16 πρώτου επιπέδου κατηγορίες, που ιδρύθηκαν κατά την διάρκεια της αναδιοργάνωσης του γερμανικού ποδοσφαίρου, που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ.
Υποβιβάστηκε άμεσα, αλλά επέστρεψε το 1936.
Υποβιβασμένη για μια ακόμη φορά το 1940, η Ζαν Πάουλι επανεμφανίστηκε στη Γκάουλιγκα του Αμβούργου το 1942 και αγωνίστηκε εκεί μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τον πόλεμο η ομάδα ξεκίνησε να παίζει στην Όμπερλιγκα Νορντ το 1947.
Ένας τερματισμός στη δεύτερη θέση τη σεζόν 1947–48 οδήγησε την Ζαν Πάουλι στη πρώτη της εμφάνιση στο εθνικό πρωτάθλημα. Προχώρησε μέχρι και τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε με σκορ 2–3 από τη μελλοντική πρωταθλήτρια Νυρεμβέργη.
Η ομάδα συνέχισε να τα πηγαίνει καλά μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1950, αλλά δεν μπορούσε να ξεπεράσει την μισητή αντίπαλο, το Αμβούργο , τερματίζοντας στη δεύτερη θέση στις πέντε από τις εφτά επόμενες σεζόν και αποκλειόμενη από τους πρώτους γύρους σε καθεμιά από τις εμφανίσεις της στο κύπελλο του πρωταθλήματος από το 1949 μέχρι το 1951.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η Ζαν Πάουλι ξεπεράστηκε από αντιπάλους όπως η Βέρντερ Βρέμης και η Όσναμπρικ, αλλά τερμάτισε αρκετές φορές στη τέταρτη θέση.
Το 1963 ιδρύθηκε η Μπούντεσλιγκα, κορυφαία ποδοσφαιρική κατηγορία της Δυτικής Γερμανίας.
Το Αμβούργο, η Βέρντερ Βρέμης, και η Άιντραχτ Μπράουνσβαϊγκ έγιναν μέλη της νέας λίγκας ως πρωτοπόροι της Όμπερλιγκα Νορντ, ενώ η Ζανκτ Πάουλι βρέθηκε στη δεύτερη τη τάξη κατηγορία Ρεγκιονάλ λιγκα Νορντ.
Κάτι παραπάνω από μια δεκαετία απογοήτευσης πέρασε για την ομάδα.
Η Ζαν Πάουλι κέρδισε την κατηγορία της το 1964, αλλά τερμάτισε τελευταία του γκρουπ της στον γύρο των πλέι-οφ ανόδου. Κατέκτησε τον επόμενο τίτλο της στην Ρεγκιονάλ λιγκα Νορντ το 1966 και παρότι τα πήγε πολύ καλύτερα στα πλέι-οφ, απέτυχε να ανέβει κατηγορία χάνοντας από τη Ροτ Βάις Έσσεν στην διαφορά τερμάτων, έχοντας δεχτεί δύο γκολ παραπάνω.
Ο τίτλος της πρωταθλήτριας της κατηγορίας το 1972 και το 1973 και οι δεύτερες θέσεις το 1971 και το 1974 συνοδεύτηκαν από την απογοήτευση των πλέι-οφ.
Η επιτυχία της Μπούντεσλιγκα και η άνοδος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Δυτική Γερμανία οδήγησαν στην δημιουργία της 2. Μπούντεσλιγκα το 1974.
Η Ζαν Πάουλι αποτέλεσε μέλος της νέας επαγγελματικής κατηγορίας αγωνιζόμενη στη 2. Μπούντεσλιγκα Νορντ και το 1977 κατάφερε να ανέβει στην κορυφαία κατηγορία ως πρωταθλήτρια της κατηγορίας.
Η ομάδα επιβίωσε μονάχα μία σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο της Μπούντεσλιγκα.
Η επιστροφή της ομάδας στη 2. Μπούντεσλιγκα Νορντ ήταν επίσης σύντομη.
Στο χείλος της χρεοκοπίας το 1979, δεν πήρε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα για την επόμενη σεζόν και οδηγήθηκε στον υποβιβασμό στην Όμπερλιγκα Νορντ.
Δυνατές εμφανίσεις που οδήγησαν την ομάδα στην κορυφή του πρωταθλήματος το 1981 και το 1983 αμαυρώθηκαν από την κακή οικονομική κατάσταση της ομάδας.
Το 1984 η ομάδα βελτιώθηκε σημαντικά στον οικονομικό τομέα και κατάφερε να επιστρέψει στην 2. Μπούντεσλιγκα, έχοντας τερματίσει δεύτερη, δύο βαθμούς πίσω από την ερασιτεχνική ομάδα της Βέρντερ Βρέμης, η οποία δεν είχε δικαίωμα να προβιβαστεί.
Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν ξεκίνησε η μετάβαση της St. Pauli από μια παραδοσιακή ομάδα σε μια “cult” ομάδα.
Η ομάδα κατάφερε να μεταστρέψει την υποβαθμισμένη τοποθεσία της έδρας της στη περιοχή του λιμανιού της πόλης, κοντά στη διάσημη συνοικία του Αμβούργου (Reeperbahn) —κέντρο της νυχτερινής ζωής, αλλά και των οίκων ανοχής της πόλης— σε πλεονέκτημά της.
Μια διαφορετική μάζα οπαδών δημιουργήθηκε, συνυφασμένη με αριστερές πολιτικές ιδέες και τη σχετική ατμόσφαιρα γιορτής στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας.
Οι οπαδοί της υιοθέτησαν τη νεκροκεφαλή και τα κόκκαλα, πιο γνωστά ως Jolly Roger, ως το δικό τους ανεπίσημο έμβλημα.
Η Ζαν Πάουλι έγινε η πρώτη ομάδα στη Γερμανία που απέκλεισε επίσημα τα ακροδεξιά στοιχεία από το γήπεδό της, σε μια εποχή που ο φασιστικής έμπνευσης χουλιγκανισμός δυσφήμιζε το άθλημα σε όλη την Ευρώπη.
Το 1981 η ομάδα είχε μέσο όρο θεατών μόλις 1.600 θεατών: στα τέλη της δεκαετίας του 1990 πολύ συχνά πωλούνταν και τα 20.000 εισιτήρια που ισοδυναμούσαν με το σύνολο της χωρητικότητας του γηπέδου.
Ήταν επίσης την δεκαετία του 1980 όταν η ομάδα έγινε η πρώτη που ταυτίστηκε με το έμβλημα Skull and Crossbones.
Η ομάδα συνδεόταν πάντα με την συνοικία Ζαν Πάουλι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Το Αμβούργο φιλοξένησε τον πιο διάσημο πειρατή της Γερμανίας Klaus Störtebeker και το έμβλημα χρησιμοποιούταν από τους ιδιοκτήτες του σπιτιού στην Hafenstrasse, αλλά αυτός που ευθύνεται για την υιοθέτησή του από την ομάδα είναι μάλλον ο Doc Mabuse, ο τραγουδιστής ενός μουσικού συγκροτήματος πανκ του Αμβούργου, και όπως αναφέρει ο θρύλος, πρώτα άρπαξε την σημαία από ένα κοντάρι ενώ περνούσε μεθυσμένος από το Hamburger Dom στο δρόμο για το Millerntor-Stadion.
Στις αρχές του 1990 οι δημοσιογράφοι της Γερμανίας ξεκίνησαν να εργάζονται πάνω στην Kult-εικόνα της ομάδας, επικεντρώνοντας τη προσοχή τους πάνω στην πανκ πλευρά των οπαδών του συλλόγου στις τηλεοπτικές μεταδόσεις των αγώνων της.
Από εκείνο τον καιρό, οι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν επίσης να εφευρίσκουν παρατσούκλια για την ομάδα όπως “Freibeuter der Liga” (πειρατές του πρωταθλήματος) αλλά και das Freudenhaus der Liga (“Μπορντέλο του πρωταθλήματος” αλλά Freudenhaus σημαίνει επίσης θεωρητικά “Σπίτι της Χαράς”).
Η Ζαν Πάουλι ανέβαινε και κατέβαινε από την Μπούντεσλιγκα με το πέρασμα των επόμενων ετών.
Η ομάδα υποβιβάστηκε τελευταία στιγμή στην Όμπερλιγκα την σεζόν 1984–85, αλλά κατέκτησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1985–86 και επέστρεψε στην 2. Μπούντεσλιγκα.
Δύο εξαιρετικές χρονιές ακολούθησαν, με αποτέλεσμα την άνοδο και παραμονή επί τρεις σεζόν στην Μούντεσλιγκα, στη διάρκεια των ετών 1988–91. Ακολούθησαν τέσσερις σεζόν στην 2. Μπούντεσλιγκα και άλλες δύο στην Μπούντεσλιγκα την περίοδο 1995–97, πριν επιστρέψει ξανά στην 2. Μπούντεσλιγκα.
Μέχρι την σεζόν 2010-2011 η πιο πρόσφατη συμμετοχή της στην κορυφαία κατηγορία ήταν το 2001–02.
Μια νίκη απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου, την κυπελλούχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, οδήγησε στις δημοφιλείς Weltpokalsiegerbesieger (Νικητές των Νικητών του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων) μπλούζες.
Παρ’ όλα αυτά η ομάδα τερμάτισε τελευταία στο πρωτάθλημα, κυρίως επειδή η τεχνική ηγεσία δεν εμπιστεύτηκε την ομάδα που προς γενική έκπληξη είχε κατακτήσει την άνοδο το 2001, αλλά αντίθετα ξόδεψε τα επιπλέον χρήματα από τα τηλεοπτικά συμβόλαια της Μπούντεσλιγκα και των διαφημίσεων σε ακριβούς παίκτες, που δεν απέδωσαν.
Μετά τον υποβιβασμό της στην 2. Μπούντεσλιγκα μόνο ένα φάντασμα της επιτυχημένης ομάδας του 2001 παρέμεινε και η σεζόν 2002-03 τελείωσε χαοτικά, με την ομάδα να παλεύει μάταια να αποφύγει τον υποβιβασμό από την αρχή της σεζόν, πολλούς προπονητές να απολύονται και πολλά εσωτερικά προβλήματα της ομάδας.
Με την ομάδα να ξαναφθάνει στα όρια της χρεοκοπίας και στην λιγότερο κερδοφόρα Ρεγκιονάλλιγκα Νορντ ξεκίνησε τις ανθρωπιστικές της εκστρατείες, με την επανομαζόμενη Retteraktion (δράση σωτηρίας).
Τύπωσαν t-shirt με το έμβλημα της ομάδας περιτριγυρισμένα από τη λέξη Retter (σωτήρας) και περισσότερα από 140.000 μπλουζάκια πουλήθηκαν μέσα σε έξι εβδομάδες.
Οργάνωσαν επίσης έναν φιλανθρωπικό αγώνα με αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου στην προσπάθεια να βοηθήσουν την ομάδα.
Ο σύλλογος, αλλά και οι οργανωμένοι οπαδοί ενεργοποιούνται συχνά σε αγαθοεργίες.
Έτσι το 2005 μετά από πρωτοβουλία ενός παίκτη, ο σύλλογος από κοινού με την Γερμανική πρωτοβουλία κατά της Παγκόσμιας Πείνας (Welthungerhilfe) δημιούργησε την εκστρατεία Viva con Agua de Sankt Pauli, με σκοπό την εξασφάλιση πόσιμου νερού σε 100 νηπιαγωγεία της Αβάνας, καθώς και σε άλλες δράσεις κυρίως στην Ανατολική Αφρική.
Στη διάρκεια της σεζόν 2005–06 η ομάδα έζησε μια άνευ προηγουμένου δόξα στο Γερμανικό Κύπελλο, με νίκες απέναντι στην Βάκερ Μπουργκχάουζεν, στη Μπόχουμ και -το σημαντικότερο- απέναντι σε δύο ομάδες της Μπούντεσλιγκα, την Χέρτα Βερολίνου και στα προημιτελικά στις 25 Ιανουαρίου 2006 την Βέρντερ Βρέμης.
Η νίκη επί της τελευταίας με 3-1 μπροστά σε ένα ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο γήπεδο, που σήμαινε την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου, απέφερε στην ομάδα σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ σε τηλεοπτικά και χορηγικά χρήματα, βοηθώντας σημαντικά στη σωτηρία της ομάδας από τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα.
Η Ζαν Πάουλι αποκλείστηκε από τη συνέχεια του κυπέλλου από τη Μπάγερν Μονάχου στις 12 Απριλίου, χάνοντας με 3-0 με ένα γκολ από τον Όουεν Χάργκριβς και δύο από τον Κλάουδιο Πιζάρο.
Συμπτωματικά η Μπάγερν υπήρξε επίσης αντίπαλος και δήμιος των “πειρατών” στον πρώτο γύρο του κυπέλλου της επόμενης σεζόν.
Μετά από μια επιτυχημένη σεζόν 2006-07 η ομάδα ανέβηκε στη Μπούντεσλιγκα 2.
Κερδίζοντας τη Γκρόιτερ Φιρτ την σεζόν 2009-10, η ομάδα εξασφάλισε την επιστροφή στη Μπούντεσλιγκα για τη σεζόν 2010-11. Στις 16 Φεβρουαρίου 2011 η Ζαν Πάουλι κέρδισε την μεγάλη τοπική αντίπαλο, το Αμβούργο για πρώτη φορά από το 1977 εκτός έδρας με ένα γκολ του Τζέραλντ Ασαμόα.
Τελικά η ομάδα τερμάτισε τελευταία στο πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν επιστρέφοντας στην 2. Μπούντεσλιγκα.
