Ο Ζiστ Φοντέν, γεννήθηκε 18 Αυγούστου 1933, είναι Γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής γνωστός για το ρεκόρ που κρατά για τα περισσότερα γκολ, σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου με 13, σε αυτό του 1958.
Γεννημένος στο Μαρακές του Μαρόκου (την εποχή της Γαλλικής αποικιοκρατίας) από Γάλλο πατέρα και Ισπανίδα μητέρα, ο Φοντέν μετακόμισε στην Καζαμπλάνκα, όπου ξεκίνησε την ερασιτεχνική του καριέρα στην ομάδα USM, όπου έπαιξε από το 1950 ως το 1953.
Η ομάδα της Νίκαιας Νις τον αγόρασε το 1953 και σημείωσε 44 γκολ σε τρεις αγωνιστικές περιόδους για το σύλλογο.
Το 1956 μετακόμισε στη Σταντ ντε Ρενς, όπου συνεργάστηκε με τον κορυφαίο Γάλλο Ρεϊμόν Κοπά από την χρονιά 1959–60.
Ο Φοντέν σημείωσε 121 γκολ σε έξι σεζόν στη Ρενς.
Συνολικά, σημείωσε 165 τέρματα σε 200 αγώνες στην πρώτη κατηγορία και κέρδισε δύο φορές το πρωτάθλημα το 1958 και το 1960.
Ήταν δύο φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ενώ την αγωνιστική περίοδο 1957–58 ήταν ο κορυφαίος σκόρερ στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με 34 τέρματα, τίτλος ανάλογος του Χρυσού Παπουτσιού που τότε δεν υπήρχε.
Συμμετείχε επίσης στην ομάδα που πήρε μέρος στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλήτριων Ευρώπης 1958–59 απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης (0–2), όπου ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 10 γκολ.
Το ντεμπούτο του με την Εθνική Γαλλίας το έκανε το Δεκέμβριο του 1953 σημειώνοντας τρία γκολ με αντίπαλο το Λουξεμβούργο (αποτέλεσμα 8–0).
Φορώντας την μπλε φανέλα της Γαλλίας, ο Φοντέν έχει ακόμα ένα εντυπωσιακό ρεκόρ.
Σε επτά χρόνια, σημείωσε 30 γκολ σε 21 αγώνες, έχοντας μία από τις υψηλότερες αναλογίες τερμάτων ανά αγώνα.
Ωστόσο, κορυφαία στιγμή ήταν η επίδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958, όπου σημείωσε 13 τέρματα σε μόλις έξι αγώνες – ένα κατόρθωμα που περιλάμβανε τέσσερα τέρματα εναντίον της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας Δυτικής Γερμανίας στο μικρό τελικό (6–3). Από αυτά 7 γκολ ήταν με το δεξί πόδι, 5 με το αριστερό και ένα με κεφαλιά.
Ο ίδιος μάλιστα προέρχονταν από τραυματισμό πριν τη διοργάνωση.
Ήταν ο μεγαλύτερος αριθμός τερμάτων που σημειώθηκαν ποτέ από ένα παίκτη σε τελική φάση, ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.
Ήταν ο δεύτερος από τους τέσσερις ποδοσφαιριστές που σημείωσαν δύο χατ-τρικ στην ίδια διοργάνωση.
Εκείνη η ομάδα ήταν η πρώτη μεγάλη εθνική της Γαλλίας, η οποία είχε αποτύχει στο προηγούμενη διοργάνωση του 1954 και ήταν νεανική και άπειρη, ο δε Φοντέν είχε αγωνισθεί μόνο πέντε φορές με τη φανέλα των «τρικολόρ» πριν τη τελική φάση της Σουηδίας και δεν είχε κερδίσει ακόμα θέση βασικού στην ομάδα.
Το επιθετικό ποδόσφαιρο της Γαλλίας αντικατοπτρίζεται στο συντελεστή τερμάτων της σε σχέση με τις άλλες ομάδες που έφτασαν στους “4” με τη Γαλλία να έχει την καλύτερη επίθεση και τη χειρότερη άμυνα.
Στον ημιτελικό με την Βραζιλία ήταν ο πρώτος που σημείωσε γκολ κατά της «σελεσάο» σε εκείνη τη διοργάνωση.
Η εξαιρετική συνεργασία με τον Κοπά ήταν ένα από τα μυστικά αυτών των εμφανίσεων.
Συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, ενώ εκείνη τη χρονιά κατέλαβε την τρίτη θέση στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας.
Το 1960 ένας σοβαρός τραυματισμός τον ανάγκασε να παραμείνει εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα και νέος λίγο αργότερα να εγκαταλείψει την ενεργό δράση το 1962.
Παραμένει ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα χατ-τρικ για την Εθνική ομάδα της Γαλλίας με πέντε.
Είναι ο τέταρτος κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών στο Παγκόσμιο Κύπελλο, πίσω από τον Μίροσλαβ Κλόζε (16 γκολ σε τέσσερις διοργανώσεις), τον Ρονάλντο (15 γκολ σε τρεις) και τον Γκερντ Μύλερ (14 γκολ σε δύο).
Συνολικά κατά την διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 289 γκολ σε 304 επίσημους αγώνες, στοιχεία που τον κατατάσσουν στους πιο παραγωγικούς σκόρερ στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε καριέρα προπονητή, για λίγο στην Εθνική ομάδα της χώρας του (1967) χωρίς επιτυχία, ενώ ήταν και προπονητής της Εθνικής ομάδας του Μαρόκου (1979–1981), με την οποία έφτασε στην τρίτη θέση του Κυπέλλου Εθνών της Αφρικής το 1980.
Το 2003 επελέγη από την γαλλική Ομοσπονδία ως ο «χρυσός παίκτης» της χώρας για τον εορτασμό των 50 χρόνων της ΟΥΕΦΑ.
