“H λευκή φανέλα συμβολίζει την καθαρότητα των αρχών και των προθέσεων και το μαύρο σορτς αποκαλύπτει την αποφασιστικότητα που μας οδηγεί να πολεμήσουμε πάντα δίκαια για τη νίκη”.
Αυτό είναι το σύνθημα της Κόλο-Κόλο..
Το έμβλημα αντιπροσωπεύει τον ηγέτη των Μαπούτσες, ο οποίος δεν παραδόθηκε ποτέ στους Ισπανούς κατακτητές και απο εκεί πήρε το όνομά της η ομάδα.
Ο άνθρωπος στο έμβλημα της ομάδας είναι πανομοιότυπος με το γιο του κυρίου Ζαμοράνο, τον νεαρό Ιβάν.
Η ψείρα.
Οταν ο Ιβάν μπήκε σ ‘ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, δεν σταμάτησε ποτέ να τρέχει. Έτρεχε από τη μια πλευρά στην άλλη, πηδούσε παντού, ήταν ενοχλητικός, σαν ψείρα.
Ο Ζαμοράνο καταγόταν απο φτωχή οικογένεια, αλλά ένα πράγμα δεν έλειπε ποτέ. Η μπάλα.
Με την μπάλα θα μπορούσε να παίξει οπουδήποτε, στους δρόμους και κοντά στο γήπεδο Νταβιντ Αρελάνο όπου ο πατέρας του τον κουβαλούσε κάθε Κυριακή για να δουν την Κόλο-Κόλο.
Αλλά ακόμα και στο σπίτι.
Ναι, γιατί στο σπίτι υπήρχε ένας πολύ στενός διάδρομος και στο κέντρο αυτού,ενας μεγάλος σφαιρικός πολυέλαιος.
Η μαμά μάλλον δεν θα ήταν πολύ ευτυχισμένη τότε, αλλά χάρη σ ‘ αυτόν τον πολυέλαιο, ο Ζαμοράνο απέκτησε το δολοφονιό ένστικτο, από τότε που εκπαιδεύτηκε για ώρες ώστε να προσπαθεί να τον πετύχει με το κεφάλι.
Ίσως ήταν η ινδιάνικη υπερηφάνεια που του έδωσε τη δύναμη να αντιμετωπίσει την πιο τραγική στιγμή της παιδικής του ηλικίας, δηλαδή τον θάνατο του πατέρα του όταν ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών.
Δούλεψε και βοήθησε τη μαμά Νέλι, φέρνοντας λεφτά στο σπίτι.
Παρ ‘ όλα αυτά τον έπεισε να μην εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, γιατί 14 χρονών είσαι πολύ μικρός για να εγκαταλείψεις ένα όνειρο. Το ίδιο όνειρο που ανήκε στον άντρα της, να δει το γιο του να φοράει την φανέλα της Κόλο-Κόλο.
Ο ”Μπαμ Μπαμ” έγινε ένας απο τους μεγαλύτερους επιθετικούς, αγωνίστηκε στην Ρεαλ Μαδρίτης και στην Ιντερ.
” Μαζί του παίζουμε με δώδεκα!” είπε ο Ρόι Χοτσον.
Το 2003 επέστρεψε στη Νότια Αμερική.
Ο Ζαμορανο είναι 36 ετών γεμάτος τραυματισμούς.
Η καριέρα του τελειώνει, αλλα ξαφνικά συνεχίζει…
Βλέπει τις Κυριακές να τραγουδά με τον πατέρα του για την Κόλο Κόλο και συνειδητοποιεί ότι έχει ακόμα μια αποστολή να τελειώσει πριν αποχωρήσει.
Το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα, φοράει την φανέλα της Κόλο-Κόλο.
14 εμφανίσεις και 8 γκολ
” Ο πατέρας μου είχε μόνο ένα όνειρο, να δει τον γιο του να αγωνίζεται στην Κόλο-Κόλο.
Ήταν ίσως το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου.”
Ο Ιβάν ήταν σίγουρος οτι ο πατέρας του τον είδε απο ψηλά και φώναζε περήφανα…
” Αυτός είναι ο γιος μου!!”
