“Γεννήθηκα σε μια γειτονιά όπου η φτώχεια και τα προβλήματα με έκαναν να μεγαλώσω γρήγορα.
Παρα τις κακουχίες ομως, ο ήλιος θα ξαναβγεί και πρέπει να ριχτούμε ξανά στη μάχη.
Ετσι ήταν η γειτονιά μου, ξεκίνησα από την λάσπη και έφτασα στην κορυφή.”
Ντιέγκο Μαραντόνα
“Για μένα ήταν πόλεμος, δεν ήταν απλα ένα παιχνίδι.
Όλοι μας χάσαμε φίλους, αδερφούς και συγγενείς στον πόλεμο με τους Άγγλους.
Το βράδυ μετά το γεύμα, σηκώθηκα και είπα σε όλη την ομάδα.
Αύριο κερδίζουμε τον πόλεμο.”
22 Ιουνίου 1986. 10.6 δευτερόλεπτα, 52 μέτρα, 44 βήματα, 12 αγγίγματα και γίνεσαι θρύλος.
Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στους οποίους δεν φτάνει όλη τους η ζωή για να δικαιολογήσουν ένα λεπτό της, υπάρχουν και αυτοί στους οποίους αρκούν 10.6 δευτερόλεπτα για να δικαιολογήσουν όλη τη ζωή τους.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι ένας από αυτούς.
Ηταν τυχεροί όσοι τον πρόλαβαν και τον είδαν στα παιχνίδια του, δεν ξέρετε τι χάσατε όμως όσοι δεν είχατε την τύχη να τον δείτε στις προπονήσεις.”
Φερνάντο Σινιορίνι, ο γυμναστής του Μαραντόνα
«Μιλώντας ως φίλαθλος του ποδοσφαίρου και όχι ως διαιτητής, ήταν προνόμιο να είμαι εκεί, να είμαι μέρος αυτής της στιγμής.
Η ιστορία δεν διαγράφει.
Όταν πλησίασε ο Ντιέγκο στην περιοχή, απλά σκεφτόμουν…
“Καημένοι Άγγλοι, φτωχοί αμυντικοί, τώρα θα σας περάσει όλους. “
Ήταν πραγματικά ικανός για τα πάντα.
Έχω δει πολλούς μεγάλους παίκτες, αλλά κανείς δεν είναι σαν αυτόν. “
Αλί Μπιν Νάσερ, ο διαιτητής του αγώνα Αργεντινή-Αγγλία
