MAGICAROMA.gr

«Νιώθαμε ελεύθεροι χάρη στον Λίντχολμ.

Τόσο ελεύθεροι που μια φορά μάς έστειλε όλους στο νοσοκομείο.

Ολοι μαζί.

Επρεπε να παίξουμε με την Αβελίνο για το Coppa Italia, το πρόγραμμα ήταν το συνηθισμένο…

Προπόνηση το πρωί, γεύμα στην Trigoria και μετά αναχώρηση.

Δυστυχώς εκείνη τη μέρα είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας και ο προπονητής είχε την ιδέα του αιώνα…

Μας πήγε να δούμε τη Λάτσιο που έπαιζε στο Flaminio.

“Ragazzi, είναι στον δρόμο μας…” ήταν τα λόγια του.

Σοβαρά μιλάς;

Φτάσαμε στο γήπεδο χωρίς να ειδοποιήσουμε κανέναν αλλά δεν περάσαμε απαρατήρητοι.

Ενας… Τζαλορόσο λεκές στο ωραίο χαλί του εχθρού.

Οι οπαδοί τους μας κατάλαβαν και μας υποδέχθηκαν σαν πραγματικά ξαδέρφια:

“Merde”!

Ολο το γήπεδο είχε στραφεί προς την εξέδρα που βρισκόμασταν και ήταν έτσι για 80 λεπτά, αφού φύγαμε ένα 10λεπτο πριν το τέλος.

Το πούλμαν ήταν παρκαρισμένο στα 200 μέτρα από την εξέδρα.

Ο Λίντχολμ είχε δύο φίλους αστυνομικούς και μπήκε στο όχημά τους για να φτάσει εκεί.

Βγήκαμε από το γήπεδο, κοιτάμε προς την πλευρά που μας περίμενε το πούλμαν και είδαμε ότι μας περίμενε και όλη η Curva της Λάτσιο.

Τι χαριτωμένοι…

Περπατούσαμε και άρχισαν να μας κλωτσάνε.

Προσπαθούσαμε να περπατήσουμε πιο γρήγορα και μας έβριζαν.

Τρέχαμε και μας έβαζαν τρικλοποδιές.

Μας έκαναν πραγματική επίθεση.

Εφαγα αρκετές και για πρώτη φορά έκανα πράξη αυτά που μου είχε μάθει ο προπονητής.

” Παίξε τη μπάλα με το δεξί” και έδωσα μια κλωτσιά με το δεξί σε έναν Λατσιάλε.

“Παίξε τη μπάλα με το αριστερό” και έδωσα μια κλωτσιά και με το αριστερό.

“Κάνε σλάλομ” και έκανα έναν ελιγμό ανάμεσα σε κάποιους Λατσιάλι.

“Κάνε προσποίηση” και ντρίμπλαρα άλλους δύο για να σωθώ.

Τελικά, με κάποιο τρόπο, καταφέραμε να φτάσουμε στο πούλμαν.

Μετρούσαμε τους παρόντες για να δούμε ότι είμαστε όλοι, αλλά ο Λίντχολμ έλειπε.

Οι Λατσιάλι, εν τω μεταξύ, είχαν μαζέψει ό,τι έβρισκαν και τα πετούσαν στο πούλμαν, έσπασαν τα τζάμια, ξαπλώσαμε στον διάδρομο για να μην τραυματιστούμε, δεν ξέραμε τι να κάνουμε.

Μια μικρή κόλαση.

Από το πουθενά, ξαφνικά, εμφανίζεται ο Λίντχολμ, χτενισμένος και μια χαρά προστατευμένος από τους φίλους του αστυνομικούς. “Ragazzi, τι έγινε;”, ρωτάει.

Του απαντήσαμε όλοι μαζί:

“Ma vaffa…”.

Ηταν πραγματική προσωπικότητα, ένα φαινόμενο.

Πριν τα σημαντικά παιχνίδια ανάγκαζε τον γιατρό Αλιτσίκο να μας λέει ανέκδοτα στα αποδυτήρια.

Εκείνη την ημέρα το ανέκδοτο ήμασταν εμείς…

“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Ρόμα στην έδρα της Λάτσιο…»

Κάρλο Αντσελότι