”Είχα συμφωνήσει με τον Βαρδινογιάννη, αλλά ο Λούβαρης ήταν αυτός που μίλησε στην καρδιά μου και με έπεισε να παίξω στον Ολυμπιακό.

Αν παίκτες όπως εγώ, ο Γιαννακόπουλος, ο Τζόλε είχαμε υπογράψει στον Παναθηναϊκό, θα είχε γραφτεί διαφορετικά η ιστορία στα μέσα του ’90.

Με τον Τζόρτζεβιτς υπήρχε αλληλοσεβασμός, δεν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ μας, γιατί είχαμε αναγνωρίσει ο ένας την αξία του άλλου.

Ο Τζιοβάνι δέθηκε ψυχή τε και σώματι με την ομάδα και έδωσε τα μέγιστα όπως πολλά έδωσαν και οι υπόλοιποι.

Πηγαίνοντας στην ΑΕΚ έκανα μια επιλογή και την τίμησα με το παραπάνω.

Ο κόσμος της ΑΕΚ ήταν δύσπιστος στην αρχή αλλά κατάλαβε ότι έδωσα τα πάντα για την ομάδα.

Το έδειξε με έναν τρόπο που με συγκίνησε, όταν στην γιορτή μου, μου έφεραν δώρα.

Χαιρόμουν που έπαιζα στην ΑΕΚ, έπαιζα για τον κόσμο και υπήρχε αμφίδρομη σχέση εκτίμησης.

Αξέχαστα τα παιχνίδια στην Τούμπα, γεμάτα ένταση, ήμουν γεννημένος για τέτοιου είδους καταστάσεις, μ’ άρεσε να παίζω στην καυτή Τούμπα.

Θα μου άρεσε πάντως να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ, με την τρέλα που χαρακτηρίζει τους οπαδούς του, παρόμοια τρέλα που έχουν και οι δικοί μας.

Μια τρέλα όμως που δεν πρέπει να εκφράζεται με ακραία γεγονότα.

Όταν αποχώρησα από την εθνική στις 6 Σεπτεμβρίου του 2001 μετά το ματς στο Ελσίνκι, κανείς δεν φαντάστηκε ότι η εθνική θα κατακτήσει το EURO.

Χάρηκα που η Εθνική πήρε το EURO και δεν κλαύτηκα ποτέ.

Δεν ταίριαξα με τον Ότο αγωνιστικά, γιατί τοτε έβαλα πάνω από όλους την καριέρα μου στην Ίντερ και τον τρόπο παιχνιδιού μου.

Όταν έφυγα απο την Ιντερ κατάλαβα το μέγεθος αυτού του συλλόγου.

Δεν είχα καμία καθοδήγηση από κανέναν να με βοηθήσει.

Ενδεχομένως να είχα διαφορετική πορεία αν έμενα.

Ηθελα να φύγω εκείνη την στιγμή και έφυγα.”

Γρηγόρης Γεωργάτος, στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ

11 Αυγούστου 1999…

Ο Γρηγόρης Γεωργάτος στην Ίντερ!

Η μεγάλη μεταγραφή από τον Ολυμπιακό στην Ίντερ έναντι 2,5 δις δραχμών.

“Η ζωή μου αναστατώθηκε ξαφνικά εκείνο το βράδυ, ύστερα από το τηλεφώνημα του Πέτρου Κόκκαλη, με το οποίο με ενημέρωνε να ετοιμαστώ γιατί το Μιλάνο και η Ίντερ με περιμένουν.

Κολακεύτηκα και μόνο σκεπτόμενος το γεγονός ότι θα αγωνίζομαι σε μία από τις ιστορικότερες ομάδες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και θα έχω συμπαίκτες προσωπικότητες του αθλήματος όπως οι Ρονάλντο, Ζαμοράνο, Βιέρι.”

“Τρομερό συναίσθημα, το να παίζω στην Ιντερ, ένιωσα σαν να έπαιζα στη μικτή κόσμου.

Σπουδαίοι παίκτες, μερικά από τα πιο ηχηρά ονόματα της εποχής.

Με τον Βιέρι ήμασταν οικογένεια, πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο, πολλοί παίκτες με μεγάλες προσωπικότητες και διαφορετικοί χαρακτήρες.

Η σχέση μου με τον Βιέρι χτίστηκε στο γήπεδο και αναπτύχθηκε έξω από αυτό.

Θυμάμαι επίσης τα πάρτι γενεθλίων που κάναμε, βγαίναμε έξω και δειπνούσαμε με τον προπονητή στο εστιατόριο του Ρονάλντο.

Ο Ταρίμπο Γουέστ τραγουδούσε…

Ο Ρονάλντο δεν μπορούσε να σταματηθεί από αντίπαλο.

Ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο στο Appiano και μιλούσαμε αρκετά.

Ήταν φαινόμενο, θαύμα της φύσης.

Ό,τι κι αν έκανες, αυτός έκανε κάτι διαφορετικό και σε περνούσε.

Θυμάμαι μια ωραία ιστορία.

Το 1999 πήγαμε να παίξουμε ένα φιλικό με τη Γκρασχόπερς στη Ζυρίχη, όπου νικήσαμε 5-3.

Εγώ έβαλα ένα από τα γκολ, πολύ ωραίο, αφού είχα περάσει τρεις αντιπάλους.

Στο στάδιο ο εκφωνητής είπε…

«Γκολ η Ίντερ, σκόραρε ο Ρονάλντο».

Σε εκείνη την ομάδα ήμασταν αρκετοί χωρίς μαλλιά.

Εγώ, ο Ρονάλντο, ο Ντι Μπιάτζιο.

Όταν μπήκαμε στο πούλμαν μου είπε ο Ρονάλντο…

«Το γκολ σου ήταν τόσο ωραίο, που ο σπίκερ νόμιζε ότι το έβαλα εγώ».”

Γρηγόρης Γεωργάτος