”Θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να κερδίσω.
Δεν έχει σημασία αν θα κάτσω να κουνάω μια πετσέτα, να δίνω μπουκάλια νερό στους συμπαίκτες μου ή θα σκοράρω ένα αποφασιστικό σουτ.
Το μόνο που χρειάζομαι είναι να κερδίσω”
Κόμπι Μπράιαντ
Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια, ο μικρότερος από τα τρία παιδιά και ο μοναχογιός του πρώην παίκτη του ΝΒΑ Τζο Μπράιαντ και της Πάμελα Κοξ.
Οι γονείς του τον ονόμασαν από το περίφημο βόειο κρέας του Κόμπε, στην Ιαπωνία, το οποίο είδαν στο μενού ενός εστιατορίου.
Το μεσαίο του όνομα Μπιν προήλθε από το ψευδώνυμο του πατέρα του “Jellybean”.
Όταν ο Μπράιαντ ήταν έξι ετών, ο πατέρας του αποσύρθηκε από το ΝΒΑ και μετέφερε την οικογένειά του στο Ριέτι της Ιταλίας για να συνεχίσει να παίζει επαγγελματικό μπάσκετ.
Μπήκε στο ΝΒΑ απευθείας από το λύκειο Lower Merion High School και επιλέχθηκε στο νούμερο 13 του NBA Ντραφτ του 1996 από τους Σάρλοτ Χόρνετς.
Έπαιξε για τους Λέικερς σε ολόκληρη την καριέρα του, κερδίζοντας πέντε πρωταθλήματα ΝΒΑ.
Ο Μπράιαντ έχει επιλεχθεί 16 φορές All-Time Game και 12 φορές στην καλύτερη αμυντική πεντάδα.
Έχει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της κανονικής περιόδου δύο φορές (το 2005–06 και 2006–07).Το 1996, μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ, στους Λέικερς υπέγραψε και ο Σακίλ Ο’Νιλ.
Οι δύο τους οδήγησαν τους Λέικερς σε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα ΝΒΑ από το 2000 έως το 2002.
Η σεζόν 2002–03 ήταν αυτή που η απουσία σημαντικών στελεχών της ομάδας, έδωσε αυξημένη ευθύνη και τον ανέδειξε περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά.
Πέτυχε 55 πόντους κατά των Ουίζαρντς και κατέγραψε εννέα αγώνες με περισσότερους από 40 πόντους, 13 με περισσότερους από 35 πόντους, έχοντας μέσο όρο 40,6 πόντους τον Φεβρουάριο του 2003.
Μετά την αναχώρηση του Ο’ Νιλ, την περίοδο 2003–04, ο Μπράιαντ έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας.
Αποτέλεσε τον παίκτη που σημείωσε τους περισσότερους πόντους στο πρωτάθλημα κατά της περιόδους 2005–06 και 2006–07.
Στις 9 Ιανουαρίου 2005, έγινε ο πρώτος καλαθοσφαιριστής μετά τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν το Νοέμβριο του 1964, ο οποίος πέτυχε περισσότερους από 45 πόντους σε τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια.
Στις 22 Ιανουαρίου 2006 έκανε προσωπικό ρεκόρ πόντων, σκοράροντας 81 κατά των Τορόντο Ράπτορς (55 στο δεύτερο ημίχρονο) έχοντας 28 σε 46 προσπάθειες δύο πόντων, 7 εύστοχα τρίποντα, ενώ πρόσθεσε και 18/20 βολές σε 42 λεπτά χρόνου συμμετοχής.
Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα στην ιστορία του ΝΒΑ, μετά τους 100 πόντους που σημείωσε ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν στις 2 Μαρτίου του 1962 με τους Φιλαδέλφεια Ουόριορς με αντίπαλο τους Νιου Γιορκ Νικς.
Στις 3 Μαρτίου του 2006, ο Μπράιαντ χρειαζόταν δέκα πόντους με αντίπαλο τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς για να γίνει ο νεότερος παίκτης που θα ξεπερνούσε τους 16.000 πόντους στην ιστορία του ΝΒΑ, πετυχαίνοντας τελικά 42 και δίνοντας τη νίκη στους Λέικερς με 94–106.
Εκείνη ήταν και η καλύτερη χρονιά της καριέρας του με 2.832 πόντους, την έβδομη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών και τον όγδοο καλύτερο μέσο όρο πόντων, με 35,4, ενώ η ομάδα του τερμάτισε έβδομη στην Δύση με ρεκόρ 45–37.
Τη σεζόν 2008–09 κατέκτησε για τέταρτη φορά το πρωτάθλημα νικώντας στους τελικούς τους Ορλάντο Μάτζικ, του Ντουάιτ Χάουαρντ, παίρνοντας μάλιστα για πρώτη φορά και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών.
Τη σεζόν 2009–10 οδήγησε ξανά τους Λέικερς στην κατάκτηση του τίτλου κερδίζοντας το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών για δεύτερη φορά στην καριέρα του απέναντι στην τριάδα Γκαρνέτ, Πιρς, Άλεν, από τους οποίους είχε ηττηθεί στους τελικούς πριν δύο χρόνια στη σεζόν 2007–08.
Τη σεζόν 2011–12 που ξεκίνησε μόλις το Δεκέμβριο, έκανε μερικές από τις καλύτερες εμφανίσεις του, τον Ιανουάριο του 2012 πέτυχε περισσότερους από σαράντα πόντους σε τέσσερα συνεχή παιχνίδια.
Την επόμενη χρονιά απουσίασε το μεγαλύτερο διάστημα της κανονικής περιόδου λόγω τραυματισμού, ενώ τα χρόνια αυτά η πορεία της ομάδας ήταν μακριά από τίτλους.
Ο Μπράιαντ έλαβε το Βραβείο πολυτιμότερου παίκτη (MVP) κατά την αγωνιστική περίοδο ΝΒΑ 2007–08, αφού οδήγησε την ομάδα του στους τελικούς της διοργάνωσης.
Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Λος Άντζελες Λέικερς και ο πρώτος παίκτης στο NBA που έχει 30.000+ πόντους και 6.000+ ασίστ.
Ήταν τρίτος σκόρερ της στην ιστορία του NBA προσπερνώντας τον Μάικλ Τζόρνταν τον Δεκέμβριο του 2014, αφήνοντας τον Τζόρνταν στην τέταρτη θέση. Μετά την έναρξη της 20ής σεζόν του με τους Λέικερς το 2015–16, το οποίο αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ NBA για τις περισσότερες σεζόν με την ίδια ομάδα (καταρρίφθηκε αργότερα από τον Ντιρκ Νοβίτσκι με 21 σεζόν στους Ντάλας Μάβερικς), ο Μπράιαντ ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί στο τέλος της.
Το 1997 κατέκτησε τον Διαγωνισμό Καρφωμάτων στο NBA (Slam Dunk Contest).
Επίσης έχει 4 βραβεία MVP (πολυτιμότερου παίκτη) του All-Star Game, ισοφαρίζοντας έτσι το ρεκόρ με τα περισσότερα στην ιστορία του NBA.
Δύο μεγάλα αθλητικά κανάλια στην Αμερική, το Sporting News και το TNT ονόμασαν τον Μπράιαντ τον καλύτερο παίκτη της δεκαετίας του 2000.
Η τελευταία του χρονιά συνδυάστηκε με το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, μόνο 17 νίκες στην κανονική περίοδο αλλά όπου αγωνιζόταν το κοινό φορούσε φανέλες του παίκτη, με τους Λέικερς να τιμούν τον μεγάλο αθλητή στο τέλος της χρονιάς, με την βασική ομιλία να γίνεται από τον Μάτζικ Τζόνσον.
Στο τελευταίο του παιχνίδι ο Μπράιαντ πέτυχε 60 πόντους, στη νίκη των Λέικερς επί των Γιούτα Τζαζ.
Με αυτό επίσης έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που κατάφερε να πετύχει 60 πόντους (38 ετών και 234 ημερών), ενώ αποτελεί και ρεκόρ τελευταίου αγώνα στην ιστορία του πρωταθλήματος.
Ήταν η 25η φορά σε αγώνα που ξεπέρασε τους 50 πόντους, τρίτος στην ιστορία, πίσω από τους Τσάμπερλεϊν (118 φορές), Τζόρνταν (31 φορές).
Ο μέσος όρος των 25 πόντων ανά αγώνα στην καριέρα του τον φέρνει στη 12η θέση όλων των εποχών, ενώ είναι επίσης 8ος σε συνολικά λεπτά συμμετοχής, 15ος σε αγώνες, 3ος σε προσπάθειες εντός παιδιάς και 7ος σε εύστοχα σουτ, 3ος σε εύστοχες βολές και 5ος σε προσπάθειες και 17ος σε κλεψίματα.
Ο συνολικός αριθμός των ριμπάουντ (7.047) και ο αντίστοιχος των ασίστ (6.036) είναι οι καλύτερες επιδόσεις για παίκτη της θέσης του.
Οι Λέικερς απέσυραν τους αριθμούς 8 και 24 (και οι δύο αποσύρθηκαν προς τιμήν του το 2017).Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ήταν από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του πρωταθλήματος.
Το 2008 και το 2012 κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και του Λονδίνου αντίστοιχα ως μέλος της Εθνικής Ομάδας των Η.Π.Α. Το 2000 αρνήθηκε να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ επειδή παντρεύτηκε. Αποφάσισε επίσης να μην παίξει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIBA το 2002. Το 2006 δεν συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIBA λόγω χειρουργικής επέμβασης στο γόνατο.
Η καριέρα του Μπράιαντ στις εθνικές ομάδες των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκίνησε τελικά το 2007. Ήταν μέλος της Αμερικανικής Εθνικής Ομάδας Ανδρών το 2007 και της Ομάδας Πρωταθλήματος ΗΠΑ FIBA Americas που τερμάτισε με 10–0 νίκες, κέρδισε το χρυσό και προκρίθηκε στους άνδρες των Ηνωμένων Πολιτειών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Ξεκίνησε και στους 10 αγώνες των ΗΠΑ στο FIBA Americas Championship και είχε κατά μέσο όρο 15,3 πόντους, 2,9 ασίστ, 2,0 ριμπάουντ και 1,6 κλεψίματα ανά παιχνίδι στη διοργάνωση.
Στις 23 Ιουνίου 2008, επιλέχθηκε στην Εθνική ομάδα των ΗΠΑ για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.
Σημείωσε 20 πόντους, από τους οποίους 13 στο τέταρτο δεκάλεπτο, μαζί με έξι ασίστ, καθώς η ομάδα των ΗΠΑ νίκησε την Ισπανία με 118–107 στο παιχνίδι χρυσού μεταλλίου στις 24 Αυγούστου 2008, για το πρώτο της χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο διαγωνισμό μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000.
Είχε 14,1 πόντους κατά μέσο όρο, 2,2 ριμπάουντ και 2,1 ασίστ.
Επανήλθε στην εθνική ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, όπου κέρδισε άλλο ένα χρυσό μετάλλιο.
Ολοκλήρωσε την καριέρα του στην εθνική ομάδα με ρεκόρ 26–0 σε τρία τουρνουά, κερδίζοντας ένα χρυσό μετάλλιο κάθε φορά.
Σκοτώθηκε μαζί με την κόρη του και άλλα 7 άτομα στο Καλαμπάσας των ΗΠΑ από την πτώση του ελικοπτέρου στο οποίο επέβαιναν στις 26 Ιανουαρίου 2020.
Το NBA τίμησε την μνήμη του μετονομάζοντας το βραβείο του MVP του All-Star Game, το οποίο θα πάρει πλέον το όνομά του.Στις 16 Μαΐου 2021 εισήχθη στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame.
Το 2021 συμπεριλήφθηκε στην επετειακή επιλογή των 75 καλύτερων του NBA με τη συμπλήρωση 75 χρόνων ιστορίας του.
