”Στην εφηβεία μου ζούσα στην Αυστραλία και ακόμα και εκεί έπαιζα στην επίθεση.
Μια μέρα είπα στους γονείς μου ότι ήθελα να πάω στην Ιταλία για να παίξω ποδόσφαιρο.
Ηθελα να παίξω στο Καμπιονάτο και στην Εθνική Ιταλίας.
Όταν ήρθα στο Πράτο, πήγα να ζήσω στο σπίτι των παππούδων μου και την Κυριακή μου έδιναν λεφτά, για να πάω στην Φλωρεντία και να δω την Φιορεντίνα.
Ήθελα να δω ζωντανά τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, που ήταν το είδωλό μου, μαζί με τον Μαντσίνι και τον Βιάλι.
Στα εικοσιπέντε μου χρόνια, στο Μουντιάλ της Γαλλίας, ήμουν εκεί με την Εθνική Ιταλίας, ακριβώς δίπλα του…
Δίπλα στον μεγάλο Ρομπέρτο Μπάτζιο!
Κατά τη διάρκεια των προπονήσεων συνήθιζα να τον κοιτάζω και να λέω στον εαυτό μου…
“Παίζεις με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο…???
Πριν από μερικά χρόνια, πήγαινες να τον δεις στο γήπεδο…”
Στον πρώτο αγώνα εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στη Χιλή, σκόραρα με την βοήθεια του Ρομπέρτο Μπάτζιο.
Είχα κάνει το όνειρό μου πραγματικότητα”.
Κριστιάν Βιέρι
