”Oλοι οι παίκτες αποτελούσαν την οικογένειά μου, αλλά το ισχυρότερο μήνυμα από την ομάδα της Μπαρτσελόνα ήταν αυτό του Ντάνι Άλβες, ο οποίος μόλις έμαθε το πρόβλημα που αντιμετώπιζα, θέλησε να δώσει ο ίδιος μέρος του ήπατος του και να ενωθεί μαζί μου σε αυτό τον αγώνα.

Τελικά του είπα όχι, ήξερα πόσο σημαντική ήταν η χειρονομία του και πόσο δύσκολο θα ήταν γι αυτόν να αντιμετωπίσει τη ζωή του ως ποδοσφαιριστής, νομίζω ότι κατάλαβε το μήνυμά μου και θα τον ευχαριστώ για πάντα.
Κάθε ημέρα αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν να ζήσω.

Έμαθα πολύ τόσο από τον εαυτό μου όσο και από τους ανθρώπους γύρω μου.

Κάθε έξι μήνες έχω έναν ιατρικό έλεγχο και τώρα απολαμβάνω λίγο περισσότερο πράγματα που δεν μπορούσα πριν.

Το ποδόσφαιρο ήταν το πάθος και η δουλειά μου.

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας ενός ποδοσφαιριστή δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να σκεφτεί άλλα πράγματα.

Μετά την ασθένεια τα πάντα ήταν διαφορετικά.

Σκέφτεσαι το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό που θέλεις, είναι να βοηθήσεις άλλους ανθρώπους που περνούν το ίδιο.
Τις απαντήσεις τις έχει ο Θεός.

Μπορεί να έχουμε πολλές ερωτήσεις πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά από μια ασθένεια ή να επικοινωνούμε με πολλούς γιατρούς, φίλους, αλλά ο Θεός κυριαρχεί σε αυτόν τον κόσμο.

Οι άνθρωποι που σε υποστηρίζουν είναι πάντα η οικογένεια και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην περίπτωσή μου, η δύναμή μου ήταν τα παιδιά μου, η γυναίκα μου και οι γονείς μου.
Όλα συνέβησαν μεταξύ 2011 και 2012.
Θυμάμαι μου είπαν…

Έχεις έναν όγκο στο ήπαρ και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος, διότι το επόμενο βήμα είναι η μεταμόσχευση.

Από τότε, όταν σου λένε την αλήθεια, έχεις το χρόνο να σκεφτείς πώς να το αντιμετωπίσεις.

Είναι μία μεγάλη μάχη και εκεί είναι το ποδόσφαιρο που βοηθάει.

Έκανες λάθος, έχεις χάσει ένα πέναλτι, έχει χάσει ένα πρωτάθλημα ή έναν τελικό, αλλά την επόμενη ημέρα θα πρέπει να σηκωθείς. Μερικές ημέρες ήμουν πολύ κουρασμένος.

Ελεγα ότι αύριο ήταν μια άλλη ημέρα και πρέπει να αγωνιστείς σήμερα και αύριο επίσης θα συνεχίσεις να αγωνίζεσαι.

Αυτός ήταν ο αγώνας μου για πολλούς μήνες.”

Ερίκ Αμπιντάλ