«Δεν ήταν εύκολο να ξεφύγεις από την κοκαίνη.
Την πρώτη φορά  μου έβαλαν ναρκωτικά στο ποτήρι εν αγνοία μου αλλά είναι ξεκάθαρο ότι το λάθος να προχωρήσω μπροστά ήταν δικό μου, πλήρωσα όλες τις συνέπειες, στη ζωή και στο ποδόσφαιρο.
Δεν υπήρξα ποτέ «ναρκομανής» και δεν χρειάστηκε ποτέ να πάω σε κέντρο για να αποτοξινωθώ.
Ήταν πραγματικά ανόητα τυχαίο.
Το μήνυμα που μπορώ να στείλω στους νέους είναι να είναι πάντα προσεκτικοί, να μην κάνουν τίποτα επιπόλαια, να ξέρουν ότι ένα λάθος είναι αρκετό για να συμβιβαστούν για τα πάντα. 
Και όσο άδικο κι αν είναι, ένα λάθος μπορεί να σε σημαδέψει για πάντα. 
Ξεχνάμε τα καλά, ζούμε σε μια κοινωνία που κρίνει και δεν συγχωρεί.
Από τον μισθό του ποδοσφαιριστή πέρασα σε αυτόν του εργάτη.
Εδώ και χρόνια εργάζομαι στο λιμάνι του Λιβόρνο όπου κάθε μέρα σπάω την πλάτη μου ως εργάτης και πριν ήμουν μπάρμαν και σερβιτόρος.
Ήταν πολύ δύσκολο... 
Πρώτα από όλα ήταν κουραστικό να αντιμετωπίζω αυτούς που με αγαπούσαν και να πρέπει να δικαιολογήσω τα λάθη που έκανα.
Γύρισα σελίδα, ανακάλυψα ξανά σημαντικές αξίες, σήκωσα τα μανίκια με περηφάνια και χωρίς ντροπή.
Ποτέ δεν ζήτησα βοήθεια από κανέναν, ακόμα κι'όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά για μένα προσπαθούσα πάντα να δώσω ένα χέρι σε αυτούς που υπέφεραν.
Αντιμετώπισα οικογενειακές δυσκολίες, τις οποίες δεν τις άφησα έτσι και σηκώθηκα.
Ήμουν περιθωριοποιημένος από αυτόν τον κόσμο.
Χωρίς να αναφέρω ονόματα, πιστεύω ότι υπήρξαν πολλοί πρώην συνάδελφοι μου που έκαναν χρήση κοκαΐνης και δεν τους απαγορευόταν ποτέ τίποτα. 
Το βρίσκω μεγάλη αδικία. 
Μου απαγόρευσαν τα πάντα, κάθε εμπλοκή με το ποδόσφαιρο!
Τώρα είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος και βλέπω ένα λαμπρό μέλλον μπροστά μπυ, έστω και δυστυχώς μακριά από το ποδόσφαιρο».
Τζόναθαν Μπακίνι