«Είναι η μέρα του τελικού, το πρωί κατά τη διάρκεια τoυ περιπάτου στο γήπεδο, ο υπουργός Μελάντρι και κυρίως ο πρόεδρος Ναπολιτάνο κατεβαίνουν στο γρασίδι.

Ο Λίπι πάει να τους χαιρετίσει και σε λίγο τους συνοδεύει στο κέντρο του γηπέδου, όπου είμαστε παραταγμένοι στο ημικύκλιο, περιμένοντας.

Η ομιλία του προέδρου είναι λίγο πολύ αυτό που περιμένεις σε τέτοιες συνθήκες.

Ο Ναπολιτάνο καταλήγει λέγοντας ότι όλοι ελπίζουν στη νίκη μας, αλλά ότι και να συμβεί η χώρα θα μας ευγνωμονεί γι’αυτόν τον μήνα του πάθους και για το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε… και εδώ στη γενική έκπληξη, αρχικά ντροπιασμένος και μετά σταδιακά πιο διασκεδαστικός, επεμβαίνει ο Λίπι…

Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τον διακόπτει απότομα, αλλά σίγουρα χρησιμοποιεί την πρώτη παύση του Ναπολιτάνο για να μπει στην κουβέντα…

«Συγγνώμη Πρόεδρε, αλλά δεν είναι ακόμα ώρα για ευχαριστώ.

Αυτά τα παιδιά δεν έκαναν τίποτα, ή έτσι τους εκπαιδεύω να σκέφτονται, γιατί δεν θέλω τίποτα λιγότερο από τη νίκη απόψε.

Τίποτα λιγότερο από τον παγκόσμιο τίτλο.

Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μαξιλάρι για να στηριχτούμε αργότερα, ενώ είμαστε μέσα στο γήπεδο, καλύτερα να μην το συζητάμε, για να αποφύγουμε την προετοιμασία.

Φτάσαμε στον τελικό, αλλά αν τον χάναμε θα χαλούσαμε τη δουλειά που έχουμε κάνει μέχρι τώρα.

Με συγχωρείτε και πάλι, τα αγόρια τα ξέρουν αυτά, αλλά ήταν σημαντικό να τα επαναλάβουμε».

Και σιωπά, ενώ τα βλέμματα επιστρέφουν στον πρόεδρο.

Ο οποίος μαζεύει εν συντομία τις σκέψεις του, με ένα ελαφρώς χαμόγελο στα χείλη του και μετά μας απευθύνεται ευθέως…

«Μάθατε από τον προπονητή σας??

Πηγαίνετε και κερδίστε, όλοι έχουμε εμπιστοσύνη σε εσάς.

Απόψε είμαι σίγουρος ότι θα με αφήσετε να αγγίξω το Παγκόσμιο Κύπελλο».

Δίνει το χέρι σε όλους, με τον Λίπι αγκαλιάζονται, πρέπει να του άρεσε η διευκρίνισή του…

Με τον καιρό ο Λίπι εξήγησε τη νίκη μας και συμφωνώ μαζί του εκατό τοις εκατό.

Στα αποδυτήρια οι έντεκα βασικοί αγκάλιαζαν και ενθάρρυναν τους πιθανούς αντικαταστάτες τους.

Ημασταν ενωμένοι όσο ποτέ.

Θυμάμαι την ειλικρίνεια στα μάτια του Ντελ Πιέρο όταν μου είπε πριν από τον τελικό…

«Βγείτε έξω και σηκώστε το Φραντσέσκο».

Φραντσέσκο Τόττι