“O ”Σούπερ Πίπο” ο άνθρωπος των λευκών ζυμαρικών που όταν υπερέβαλλε έβαζε ένα ίχνος φρέσκιας ντομάτας.

Ο Πίπο Ιντζάγκι, αυτός που έβγαζε το ανθρακικό απο την Coca-Cola πριν την πιει, για να μην φουσκώσει, αλλά μετά, στις τρεις το βράδυ, στο ξενοδοχείο με την εθνική ομάδα, με ξυπνούσε με μια κατεστραμμένη έκφραση και μου έλεγε…

“Μπόμπο, δεν έχω χωνέψει” και ακολουθούσε ένα ρέψιμο μπροστά ακριβώς από το πρόσωπό μου.

Το ίδιο πράγμα έλεγε και έκανε κάθε φορά όταν βρισκόμασταν με την εθνική ομάδα, για δεκαπέντε χρόνια.”

Κρίστιαν Βιέρι

«Ένα πράγμα είναι το σωστό, να απολαμβάνεις κάθε γκολ, κι’άλλο ένα πράγμα, είναι να έχεις μια απελπισμένη ανάγκη να πετύχεις γκολ.

Όσοι είναι απελπισμένοι δυσκολεύονται να το απολαύσουν.

Έπαιξα με συμπαίκτες που ήταν νευρικοί, παρόλο που κερδίζαμε 5-0, γιατί δεν σκόραραν.

Όχι, δεν σκέφτομαι τον Πίπο Ιντζάγκι.

Πρέπει να τον υπερασπιστώ.

Για τον Πίπο το γκολ ήταν το παν, γιατί μόνο αυτό ήξερε να κάνει.

Ήταν σωστό που ο Πίπο το αναζητούσε με πείσμα.

Αν δεν σκόραρε, δεν ήταν ο Ιντζάγκι».

Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς

«Ο Πίπο ήταν σκέτη αδρεναλίνη, μεμια μοναδική «κακία» μέσα στη περιοχή.

Είχε μια ασταμάτητη επιθυμία να κερδίσει, δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος.

Ακόμα και μετά από χατ-τρικ συνέχιζε να ζητάει την μπάλα σαν να μην είχε σκοράρει ακόμα.

Πάντα πεινούσε για τα γκολ, ζούσε για το γκολ και κάθε φορά που σκόραρε έβγαζε μια απίστευτη κραυγή.

Κανείς δεν ούρλιαζε όπως αυτός.

Ήταν ο επιθετικός που ήθελα να παίζει μπροστά μου σε κάθε παιχνίδι.

Ήταν πάντα εκεί που έφτανε η μπάλα.

Είχε μια άβολη αίσθηση της θέσης.

Δεν ήταν αυτός που θα έβρισκε την μπάλα, ήταν η μπάλα που θα τον έβρισκε».

Ντεμέτριο Αλμπερτίνι

“Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να εξηγήσω πώς κατάφερε να σκοράρει τόσα γκολ.

Αν καταρρίψεις τον σέντερ φορ Ιντζάγκι θα βρεις πολύ λίγο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον.

Δεν είχε ντρίμπλα, δεν είχε σουτ απ’ έξω.

Ήταν πιο φτωχός σε ταλέντο από πολλούς επιθετικούς που είχαν τα μισά του γκολ.

Έβαλε όμως επιμονή, πεποίθηση, θυμό στη δουλειά του.

Η δουλειά του, τον έχει πληρώσει περισσότερο από το ταλέντο.”

Βιτσέντσο Μοντέλα