”H περίφημη σφαλιάρα στον Μπαλοτέλι την χρονιά του τρεμπλ??
Ναι του την έδωσα
Αγαπώ τον Μάριο όμως, αλλά σε αυτή την περίπτωση το άξιζε.
Πέρα από αυτό που συνέβη στη συνέχεια.
Δεν ήμασταν πλέον φίλοι, ενώ τον είχα σαν αδερφό, αλλά σε αυτή την περίπτωση έκανε κάτι που δεν έπρεπε να κάνει.
Μετά τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Μπαρτσελόνα το 2010 ο Μάριο δεν έπαιξε καλά.
Ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει και αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Θυμάμαι ότι πριν το παιχνίδι ήμασταν στο λεωφορείο και αφού περίμενε να παίξει, άκουγα τον Μάριο από πίσω να λέει…
”Σήμερα αν μπω δεν θα παίξω καλά”
Και του είπα…
”Μάριο κοίτα αν μπεις και δεν παίξεις καλά εγώ θα σε δείρω, γιατί αυτούς πρέπει να τους κερδίσουμε.”
Και πήγε κάπως έτσι η κουβέντα…
”Μα τι λες;”
Τότε απάντησα…
”Μάριο, σου λέω, αν μπεις σήμερα και δεν παίξεις καλά θα σε χτυπήσω”.
Οπότε έπρεπε να το κάνω…
Μπήκε ο Μάριο, τον έβαλε ο κύριος μέσα γιατί θέλαμε να βάλουμε και τέταρτο γκολ στην Μπαρτσελόνα και γιατί ξέραμε ότι θα πηγαίναμε στην φωλιά του λύκου μετά.
Κάποια στιγμή θα μπορούσε να σκοραρεί αλλά τρελάθηκε και δεν ήξερε τι έκανε.
Οι άνθρωποι έχουν τα δικά τους, αλλά ο Μάριο το παράκανε.
Ο Μιλίτο καθόταν στον πάγκο δίπλα μου και ήθελε να τον σκοτώσει.
Πιστέψαμε ακράδαντα στον Μάριο και θυμάμαι ότι σε εκείνο το Champions League έβαλε αρκετά γκολ αλλά κολλούσε το μυαλό του πολλές φορές.
Κατά τη διάρκεια αυτού του Champions League μου έκανε εντύπωση ο πατέρας του Μάριο…
Μετά τον αγώνα με την Ρούμπιν του είπε…
”Δεν σε πιστεύω, πρέπει να παίξεις περισσότερο με τους συμπαίκτες σου, να έχεις όρεξη γιάυτό που κάνεις.
Εσύ απλά κάνεις βόλτα με τα κορίτσια, πάρε ένα ποδήλατο και πήγαινε βόλτα με το ποδήλατο στο πάρκο μα ηρεμήσεις.”
Αντί να τον επαινεί όπως κάνει συνήθως ένας πατέρας στον γιο του, του τόνιζε τα λάθη του σε όλα.
Εκείνη τη στιγμή ο μπαμπάς του Μάριου έγινε το ασύγκριτο είδωλό μου, αλλά ο Μάριο δεν άκουγε κανέναν.”
Μάρκο Ματεράτσι
