”Αν κάνουμε μία αναδρομή σε εκείνα τα χρόνια, ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα, ήταν στο στυλ του παιχνιδιού μου να παίρνω την μπάλα και να ξεκινάω κούρσες.
Και ο Ροτσα ήταν ένας προπονητής που πάντα μας έδινε πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση και πίστευε στο ταλέντο μας.
Επιζητούσε την ατομική πρωτοβουλία και το ίδιο επιζητούσα κι εγώ.
Και ήρθε κι’αυτή η φάση σε ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ με τον Αγιαξ.
Πήρα την μπάλα από τον Αποστολάκη, με πλάτη στον αντίπαλο, λίγο έξω και δεξιά από τη γωνία της περιοχής μας.
Αυτό που πιστεύω πως με βοήθησε ήταν το πρώτο κοντρόλ και το “τσίμπημα” με εξωτερικό φάλτσο, αλλά προς τα μέσα.
Μου έδωσε την ευκαιρία να περάσω τον πρώτο αντίπαλο και να πατήσω γερά για να ξεκινήσω την κούρσα.
Οταν πέρασα την μεσαία γραμμή και είδα μπροστά μου δύο παίκτες του Αγιαξ σκέφτηκα πως είχα δύο επιλογές…
Αν έπεφταν πάνω μου και οι δύο αμυντικοί, θα έδινα την μπάλα στον Βαζέχα.
Αν έπεφτε ένας πάνω μου, θα προσπαθούσα να τον περάσω και να βγω τετ α τετ.
Τελικά ήρθαν πάνω μου και οι δύο, την έδωσα στον Βαζέχα και σκόραρε.
Κατάλαβα πρώτος ότι μπήκε μέσα η μπάλα, διότι ο Κριστόφ είχε πέσει κάτω από την έξοδο του Φαν ντερ Σαρ.”
Γιώργος Δώνης