''Υπάρχουν τρία είδη ποδοσφαιριστών. Αυτοί που βλέπουν ελεύθερους χώρους, τους ίδιους χώρους που μπορεί να δει κάθε άνθρωπος από την κερκίδα και τους βλέπεις και χαίρεσαι και νιώθεις ικανοποιημένος όταν η μπάλα πάει εκεί που πρέπει. Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που ξαφνικά σας δείχνουν έναν ελεύθερο χώρο, έναν χώρο που εσείς και ίσως άλλοι θα μπορούσατε να έχετε δει αν είχατε κοιτάξει προσεκτικά. Αυτά που σε ξαφνιάζουν. Και μετά υπάρχουν εκείνοι που δημιουργούν έναν νέο χώρο όπου δεν έπρεπε να υπάρχει χώρος. Αυτοί είναι οι προφήτες. Οι ποιητές του παιχνιδιού». Τα λόγια του Osvaldo Soriano για τον Juan Carlos Valeròn, έναν ποιητή του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ένας παίκτης που αναπλήρωσε την έλλειψη ταχύτητας με απέραντη τεχνική. Σύμβολο ενός ποδοσφαίρου κατασκευασμένο από ταχύτητα κεφαλιού και παιχνίδι μόνο μπροστά αντί για μόνιμο τρέξιμο στο γήπεδο. Μεγάλο ταλέντο που έμεινε στην κοινή μνήμη όλων για τα καντάρια μπάλας που ήξερε. Ο Μάγος του Arguineguin! Στο Αργινεγίν, το ψαράδικο χωριό στο οποίο γεννήθηκε, στα Κανάρια Νησιά, μεγάλωσε βλέποντας τον ωκεανό. Παίζοντας στην παραλία και στην αλάνα, στη συνέχεια στα τσικό της Λας Πάλμας, μετά στη Μαγιόρκα και στην Ατλέτικο Μαδρίτης και το 2000 στη Λα Κορούνια. Εκεί στη Γαλικία, με θέα και πάλι τον ωκεανό.
