«Ο Σούκερ και ο Μιγιάτοβιτς δεν έδιναν ποτέ την μπάλα στον Ραούλ.
Τους κάλεσα πίσω στα αποδυτήρια δείχνοντας τα βίντεο και τους είπα ότι χρειαζόμασταν πνεύμα συνεργασίας.
Με διαβεβαιώνουν ότι τον Ραούλ δεν τον είχαν δει και ότι δεν έκαναν κάτι επίτηδες.
Μόνο που στα επόμενα παιχνίδια συνέβη ξανά, τους ξαναπήρα τηλέφωνο και είπα ότι αυτή τη φορά δεν υπήρχαν δικαιολογίες και ότι αν γινόταν και τρίτη φορά ο ένας από τους δύο, από το επόμενο παιχνίδι, θα έμενε στον πάγκο.
Με άκουσαν και άρχισαν να σκοράρουν πολύ περισσότερο.
Στην αρχή του πρωταθλήματος είπα ότι αν είχαν πετύχει τουλάχιστον 56 γκολ και οι τρεις θα είχαμε θριαμβεύσει...
Σκόραραν 59 και πήραμε το πρωτάθλημα».

«Για να μην υπάρχουν ιστορίες μέσα στα αποδυτήρια, πάντα έλεγα στους παίκτες μου...
''Κύριοι, κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου, τα πρώτα 4/5 λεπτά δεν θέλω να ακούω κανέναν να μιλάει.
Αλλάζεις παπούτσια, αλλάζεις φανέλα, κάνεις ότι θέλεις αλλά στη σιωπή.
Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγετε να διαφωνήσετε για κάποιο λάθος ή κάτι άλλο.
Και είναι ούτως ή άλλως μια στιγμή που πρέπει και εγώ να επιλέξω πώς θα παρέμβω.
Επιλέγω αν θα φωνάξω για να τους αφυπνήσω ή θα μιλήσω πιο ευγενικά.
Στη Ρεάλ Μαδρίτης έδινα οδηγίες στην ομάδα.
Στεκόμουν και μιλούσα μπροστά σε καθισμένους παίκτες και άκουγαν, όταν κάποια στιγμή ένας παίκτης σηκώθηκε.
Ήταν νέος και μου λέει...
 «Όχι, νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε αυτό, αυτό και αυτό...».
Πλησίασα αυτόν τον παίκτη, έβγαλα το σακάκι μου και του το έδωσα και είπα στην ομάδα «Έχετε νέο προπονητή» και βγήκα από τα αποδυτήρια.
Ήρθε τότε ο αρχηγός να με πάρει και από τότε κατάλαβαν ότι ήμουν ο προπονητής.
Μεταξύ άλλων, είχα πάρει αυτόν τον παίκτη από τη Σαμπντόρια.
Ήταν 20, ήταν ο Clarence Seedorf».
Fabio Capello