“Πραγματικά, παλιά παίζατε σε γήπεδα χωρίς γρασίδι???
Πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη ερώτηση που μας κάνει να κατανοήσουμε πώς για τις νέες γενιές, είναι παράλογο να παίζεις σε ένα γήπεδο, που δεν έχει συνθετικό χόρτο.
Ναι, παίζαμε σε γήπεδα χωρίς γρασίδι, εκτός από κάποια σημεία, που φύτρωνε πράσινο.
Δεν υπήρχαν μαλακά σημεία, αλλά χαλίκια, χώμα, λάσπη, σκληρές πέτρες.

Οι πληγές ήταν πολλές και οι τραυματισμοί δύσκολοι.
Τα παπούτσια δεν τα αλλάζαμε κάθε τρεις μήνες για να εντυπωσιάσουμε,ούτε διαλέγαμε παπούτσια ουράνιο τόξο.

Θα μπορούσατε να μας πείτε τρελούς, ότι έμοιαζε περισσότερο με πόλεμο, με μαζοχισμό, αλλά όλα αυτά μας έκαναν άντρες.

Υπηρχαν δυσκολίες,αλλα ήταν η φυσική μας επιλογή.
Ήταν πραγματικό ποδόσφαιρο.
Το οποίο μας χάρισε τόσα πολλά συναισθήματα.”