Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον Γκάρι Νέβιλ, ο Ντέλε Άλι είχε την ευκαιρία να μιλήσει για τα παιδικά του χρόνια και τα τελευταία χρόνια της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής.
Μίλησε για την παρενόχληση που υπέστη από έναν φίλο της αλκοολικής μητέρας του όταν ήταν μόλις έξι ετών και ότι μεταφέρθηκε στην Αφρική, βρίσκοντας τον εαυτό του να καπνίζει και να διακινεί ναρκωτικά από μικρή ηλικία.
Ακόμη και σε ηλικία 11 ετών, ένας άγνωστος τον κρέμασε σε μια γέφυρα, σε μια κατάσταση που είναι πραγματικά σουρεαλιστική για ένα παιδί.
Η ζωή του μικρού Dele Alli ήταν ταραγμένη μέχρι την ηλικία των 12 ετών, όταν είχε την τύχη να υιοθετηθεί από μια αγγλική οικογένεια που τον φρόντισε και του έδωσε την ευκαιρία να χαράξει το χώρο του σε αυτόν τον κόσμο, μέχρι που ξεκίνησε μια καριέρα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Αλλά ακριβώς όταν ο Dele Alli ήταν ένας από τους πιο δυνατούς και πιο ολοκληρωμένους χαφ στην Πρέμιερ Λιγκ από την αρχή της καριέρας του με την Τότεναμ, άρχισε η προοδευτική πτώση του, όχι μόνο λόγω τραυματισμών και παραστάσεων που ήταν όλο και λιγότεροι, αλλά και πάνω από όλα για τον ψυχισμό του, με τα φαντάσματα του παρελθόντος που επέστρεψαν για να τον στοιχειώσουν και που τον ώθησαν να συνεχίσει με αλκοόλ και υπνωτικά χάπια.
Ο Dele Alli μίλησε τελικά για τη θεραπεία του για να ξεκαθαρίσει και να επιστρέψει σε τροχιά ανόδου, σε μια περίοδο που σκεφτόταν συγκεκριμένα την ιδέα να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο λόγω άγχους.
Έκανε μια έκκληση για εκείνους τους ανθρώπους που έχουν βιώσει την ίδια κατάσταση με αυτόν…
“Η αλλαγή είναι πάντα δύσκολη, αλλά οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται.
Όταν κάτι δεν πάει καλά, το νιώθεις μέσα σου.
Φοβάσαι. Φοβάσαι.
Τότε είναι που πρέπει να αλλάξεις κάτι, να ζητάς βοήθεια αν χρειαστεί.
Γιατί από την άλλη πλευρά του φόβου, υπάρχει πάντα και μόνο κάτι θετικό.
Για αυτόν τον λόγο ελπίζω ότι αυτά τα λόγια μου μπορούν να βοηθήσουν όσους βρεθούν σε αυτή την κατάσταση».
Οι ποδοσφαιριστές είναι άνθρωποι όπως όλοι, έχουν ζήσει δύσκολες καταστάσεις όπως όλοι και υποφέρουν από αυτές όπως όλοι…
Ο Dele Alli, με τη σπαρακτική ιστορία του, μας το έχει αποδείξει και ελπίζω να σταθεί ξανά στα πόδια του για να μπορέσει να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα και αγαπά περισσότερο, που είναι το ποδόσφαιρο.
«Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για μένα να πω στον κόσμο τι έχει συμβεί.
Είναι δύσκολο να μιλήσω γι’ αυτό γιατί είναι κάτι που έκρυβα για πολύ καιρό.
Φοβάμαι να μιλήσω γι’ αυτό.
Όταν επέστρεψα από την Τουρκία και ανακάλυψα ότι χρειαζόμουν μια εγχείρηση, ήμουν σε άσχημη ψυχική κατάσταση και αποφάσισα να πάω σε μια σύγχρονη μονάδα αποτοξίνωσης για την ψυχική υγεία.
Ασχολούνται με τον εθισμό και το τραύμα.
Ένιωσα ότι ήρθε η ώρα για μένα.
Δεν σου λένε άλλοι να πας εκεί – πρέπει να ξέρεις και να πάρεις την απόφαση μόνος σου, αλλιώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει.
Είχα παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο και σε πράγματα που μου έκαναν κακό.
Ένα πρωί ξύπνησα και έπρεπε να πάω για προπόνηση.
Θυμάμαι ότι κοιτούσα τον καθρέφτη και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να αποσυρθώ τώρα. Στα 24 μου.
Κάνοντας αυτό που αγαπώ.
Για μένα αυτό ήταν σπαρακτικό.
Πάντα ήμουν εγώ εναντίον του εαυτού μου σε όλα.
Κέρδιζα τον αγώνα, έδειχνα ότι ήμουν ευτυχισμένος.
Αλλά μέσα μου, έχανα τη μάχη.
Η παιδική μου ηλικία είναι κάτι για το οποίο δεν έχω μιλήσει τόσο πολύ, για να είμαι ειλικρινής.
Θέλω να πω, νομίζω ότι υπήρχαν μερικά περιστατικά που θα μπορούσαν να σου δώσουν μια σύντομη εικόνα.
Έτσι, στα έξι μου, παρενοχλήθηκα από έναν φίλο της μητέρας μου, ο οποίος ήταν συχνά στο σπίτι.
Η μητέρα μου ήταν αλκοολική και αυτό συνέβη στα έξι μου χρόνια.
Με έστειλαν στην Αφρική για να μάθω πειθαρχία και μετά με έστειλαν πίσω.
Στα επτά μου άρχισα να καπνίζω και στα οκτώ μου άρχισα να διακινώ ναρκωτικά.
Ένας μεγαλύτερος μου είπε ότι δεν θα σταματούσαν ένα παιδί με ποδήλατο, οπότε έκανα βόλτες με την ποδοσφαιρική μου μπάλα και μετά από κάτω έπαιρνα τα ναρκωτικά, αυτό ήταν οκτώ.
Έντεκα, με κρέμασε από μια γέφυρα ένας τύπος από το διπλανό σπίτι, ένας άντρας.
Δώδεκα, υιοθετήθηκα από μια καταπληκτική οικογένεια όπως είπα, δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερους ανθρώπους για να κάνουν αυτό που έκαναν για μένα.
Αν ο Θεός δημιούργησε ανθρώπους, αυτοί ήταν.»
Ντέλε Άλι
