Νιουκάστλ, 1982.
Ο Άλαν είναι ένα 12χρονο αγόρι που πηγαίνει βιαστικά στο σπίτι και ανυπομονεί να πει στον πατέρα του ότι κάποια στιγμή θα αγωνιστεί στη Νιούκαστλ, ώστε ίσως μπορέσει να τον πείσει ότι το ποδόσφαιρο είναι ότι καλύτερο γι'αυτόν.
Ο πατέρας του Άλαν, εκτός από το ότι δεν ήταν ευφάνταστος ως προς τα ονόματα, είχε και ιδιαίτερες ιδέες σε ό,τι αφορά τον αθλητισμό, αυτός, εργάτης σε χυτήριο, ήθελε να σπρώξει τον γιο του προς το γκολφ, ένα πλούσιο άθλημα.
Για καλή του τύχη, ο γιος του δεν θα τον ακούσει και αντί για γκολφ θα αφιερώσει τη ζωή του στο γκολ...
Και θα το είχε δείξει και στους προπονητές των νέων της Νιούκαστλ πιο νώρις αν τον είχαν αφήσει.
Προφανώς υπάρχουν πάρα πολλοί επιθετικοί στις δοκιμές και ο Άλαν βρίσκει χώρο σε άλλες θέσεις του γηπέδου...
«Τους είπα ότι είμαι σέντερ φορ, αλλά με έβαλαν στο τέρμα για δύο μέρες».
Η απογοήτευση είναι μεγάλη για ένα αγόρι που μεγάλωσε με τη Νιουκάστλ στην καρδιά του, αλλά ο Άλαν σηκώνει τα μανίκια και συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε... να σκοράρει γκολ.
Η Σαουθάμπτον το αντιλαμβάνεται και στα 16 του τον πηγαίνει στο Channel σε μια από τις πιο «παραγωγικές» Ακαδημίες του Βασιλείου.
Λίγα πράγματα απομένουν όμως στις ομάδες νέων, στα 18 του έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα και δύο εβδομάδες αργότερα έγινε ο νεότερος παίκτης που σημείωσε χατ-τρικ στην κορυφαία κατηγορία.
Αυτό το χατ-τρικ θα σηματοδοτήσει την αρχή μιας σπουδαίας καριέρας που αποτελείται από γκολ, πανηγυρισμούς με σηκωμένο το χέρι και μεγάλες απορρίψεις, στη Manchester United του Ferguson, στη Juve, στη Barcelona...
Θα παίξει για τη Μπλάκμπερν (με την οποία κέρδισε την Πρέμιερ Λιγκ μετά από 81 χρόνια) και τη Νιούκαστλ του.
Μια επιλογή που υπαγορεύεται από την καρδιά, μια επιλογή που έγινε για να πραγματοποιήσει το παιδικό του όνειρο όταν, αφού έκρυψε τα χρησιμοποιημένα μπαστούνια του γκολφ που του είχε αγοράσει ο πατέρας του κάτω από το κρεβάτι του, πήγε να παίξει στο δρόμο και γαλούχησε το ταλέντο του, το σκοράρισμα.
Ένα ταλέντο που τον έκανε πρώτο σκόρερ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ με 260 γκολ, πολλά από τα οποία αφιέρωσε στην ομάδα του, τη Νιούκαστλ...
«Δεν έβλεπα κινούμενα σχέδια ως παιδί.
Ήμουν πολύ απασχολημένος και ονειρευόμουν να παίξω για τη Νιούκαστλ.
Ήθελα να φορέσω τη φανέλα με το νούμερο 9 και να σκοράρω στο Σεντ Τζέιμς Παρκ.
Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, είμαι απίστευτα τυχερός».