Η επίσημη ονομασία του είναι «Στάδιο Παναχαϊκής Γυμναστικής Ένωσης».
Δεν έχει ονομαστεί ποτέ Στάδιο «Κώστας Δαβουρλής», όπως εκ παραδρομής αναφέρεται. Ωστόσο η κερκίδα της Θύρας 3 έχει ονομαστεί «Κερκίδα Κ. Δαβουρλή», προς τιμήν του μεγάλου πρώην διεθνή Πατρινού ποδοσφαιριστή της ομάδας.
Το γήπεδο βρίσκεται στη συνοικία της Αγυιάς στην Πάτρα, βόρεια του κέντρου της πόλης, απέχοντας από αυτό περίπου 3 χιλιόμετρα.
Το γήπεδο περιβάλλουν οι οδοί Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στα νότια, Καρπασίας στα δυτικά και Δοϊράνης στα ανατολικά, καθώς και οι παρακείμενες οδοί Κωστή Παλαμά στα βορειοδυτικά και Αμερικής στα βόρεια.
Η έκταση όπου βρίσκεται σήμερα το γήπεδο αγοράστηκε στις 6 Μαρτίου 1934 έναντι του ποσού των 653.000 δραχμών.
Για να συγκεντρωθεί το ποσό αυτό, η Παναχαΐκή πούλησε το γυμναστήριο που είχε στην Αγία Βαρβάρα, το οποίο κατασκευάστηκε από τη Γ.Ε. Πατρών, ενός εκ των δύο σωματείων που ενώθηκαν για να δημιουργηθεί η Παναχαϊκή Γ.Ε.
Επίσης έγινε έρανος, στον οποίο προσέφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά πολλοί Πατρινοί αλλά και παλιοί αθλητές της ομάδας.
Το 1935 ξεκίνησαν τα έργα κατασκευής με επιχωμάτωση του οικοπέδου και κατασκευή ξύλινου φράχτη.
Το 1938 έγιναν τα εγκαίνια του γηπέδου, ενώ ήταν ακόμα ημιτελές.
Επίσημα το στάδιο αποπερατώθηκε τον Μάιο του 1939 και στις 6 Ιουνίου του ιδίου έτους η ομάδα της Παναχαϊκής πραγματοποίησε την πρώτη της προπόνηση στο νέο γήπεδο, την οποία παρακολούθησαν περίπου 1.000 θεατές, ενώ διοργανώθηκε και φιλικός αγώνας μεταξύ της Α΄ και Β΄ ομάδας, ο οποίος έληξε με σκορ 7-0.
Εξαιτίας της κατασκευής του σταδίου στην περιοχή, η οποία τότε είχε αμπέλια και ελαιώνες, διανοίχτηκαν νέοι δρόμοι και ανακατασκευάστηκαν οι παλιοί.
Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε από τον κυβερνητικό στρατό της Ελλάδας ως στρατόπεδο συγκέντρωσης ανταρτών κρατουμένων.
Η πρώτη κερκίδα κατασκευάστηκε το 1955 και μέχρι το 1972 η χωρητικότητα του σταδίου ήταν 5.000 θεατές.
Τότε επεκτάθηκαν σε ύψος οι δύο υφιστάμενες κερκίδες και αυξήθηκε η χωρητικότητά τους. Το 1974 κατασκευάστηκε και το πέταλο, η τελευταία κερκίδα του σταδίου.
Το 1997 τοποθετήθηκε το σκέπαστρο στην κερκίδα της βόρειας πλευράς του γηπέδου και πλαστικά καθίσματα προδιαγραφών FIFA, με την ανανεωμένη και εκσυγχρονισμένη κερκίδα να αποκτά χωρητικότητα 5.000 θέσεων.
Το 2000 τοποθετήθηκαν στο γήπεδο νέοι σύγχρονοι προβολείς φωτισμού.
Στον ίδιο χώρο και δίπλα από το γήπεδο ποδοσφαίρου υπάρχει και το κλειστό γυμναστήριο της ομάδας, βοηθητικό μικρότερο ποδοσφαιρικό γήπεδο, ενώ κάτω από τις εξέδρες υπάρχουν αίθουσες άθλησης για όλα τα τμήματα του αθλητικού συλλόγου.
Το κλειστό γυμναστήριο κατασκευάστηκε το 1984.
Ο πρώτος επίσημος αγώνας στο στάδιο πραγματοποιήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1939 μεταξύ της Παναχαϊκής και του Αστέρα Πατρών και έληξε με σκορ 3-1.
Το 1955 τοποθετήθηκε φωτισμός και πραγματοποιήθηκε ο πρώτος νυχτερινός αγώνας με αντίπαλο την Θύελλα Πατρών.
Το 1973 τοποθετήθηκε χλοοτάπητας, καθώς η Παναχαϊκή συμμετείχε στο 2ο Γύρο του Κυπέλλου UEFA.
Η UEFA έθετε γήπεδα με χλοοτάπητα ως κριτήριο για τη συμμετοχή στις διοργανώσεις της και στον 1ο Γύρο της διοργάνωσης και η ομάδα αναγκάστηκε να αγωνιστεί στην Αθήνα.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1976 διεξήχθη για πρώτη φορά στην Πάτρα αγώνας της Εθνικής Ελλάδος, η οποία αντιμετώπισε την Εθνική Ισραήλ με τελικό σκορ 0-1.
Το ρεκόρ προσέλευσης θεατών πραγματοποιήθηκε το 1982 σε αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, τον οποίο παρακολούθησαν συνολικά 21.350 θεατές.
