«Ξέρω ότι με μισούσαν οι αντίπαλοί μου, δόξα τω Θεώ είμαι διαφορετικός εκτός γηπέδου. Μερικές φορές κοιτούσα τον εαυτό μου και δεν με αναγνώριζα.
Λυπήθηκα για ορισμένες συμπεριφορές, αλλά έτυχε δεν το έκανα επίτηδες, απελευθέρωσα την ένταση, υπέφεραν οι αντίπαλοι από αυτό.
Ο Κόντε μου έλεγε πάντα…
«Αν θέλεις να κερδίσεις πρέπει να είσαι σκύλα».
Του χρωστάω πολλά, είναι φαινόμενο, σε μια σεζόν κάνει τη δουλειά που κάνει άλλος προπονητής σε τρεις, με μεταμόρφωσε από εξαιρετικό μπακ σε πρωταθλητή.
Κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο δεν είχα πια καθόλου δύναμη, γιατί έτρεχα τόσο πολύ, αλλά μετά βρήκε έναν τρόπο να με κάνει να βγάλω κάτι που δεν ήξερα ότι είχα μέσα μου.
Η Ίντερ προσπάθησε να με πάρει, αλλά αποφάσισα να μην προδώσω τη Γιούβε.
Επτά χρόνια αξίζουν είκοσι σε άλλο κλαμπ.
Υπάρχει πολύ υψηλή πίεση και είναι ο ίδιος ο σύλλογος που τη δημιουργεί κάνοντάς σε να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι να κερδίζεις.
Πρέπει να είσαι πολύ δυνατός ψυχικά για να αντισταθείς, αλλά αν το κάνεις βελτιώνεσαι και φτάνεις στα υψηλότερα επίπεδα.
Και η Γιούβε μπαίνει μέσα σου μέρα με τη μέρα, δεν σου μιλάνε συχνά, αλλά σου μεταφέρουν το πνεύμα της Γιουβέντους με το παράδειγμα.
Ντελ Πιέρο, Μπουφόν, Κιελίνι, Πίρλο…
Τους παρακολούθουσα και έμαθα».
Στέφαν Λίχτσταϊνερ
