“Εγώ προπονούσα τη Ρόμα και είπα πολλές φορές ότι δεν θα προπονήσω ποτέ την Γιουβέντους, είναι αλήθεια.

Μετά από 5 χρόνια στην πρωτεύουσα, όμως, ένιωσα την ανάγκη για νέα ερεθίσματα και κληρονόμησα την Γιουβέντους του Λίπι, μετά από μια αξέχαστη σεζόν, επιπλέον συμφωνήσαμε για μια μεγάλη μεταγραφική αγορά όπου θα δίναμε πολλά χρήματα.

Δεν ήταν δύσκολο να τα βρούμε με τον Μότζι, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βρεθήκαμε και συμφωνήσαμε σε όλα, από το συμβόλαιο μέχρι τις αγορές που έπρεπε να γίνουν.

Υπογράψαμε αμέσως τον Έμερσον, έναν απίστευτο μέσο, επίσης τον Ζεμπινά.

Μετά στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου κάναμε δύο τεράστιες μεταγραφές.

Πρώτα ο Καναβάρο, ήταν αριστούργημα να τον ανταλλάξουμε με τον Καρίνι, ήταν ο Ραϊόλα που έπεισε τον Μοράτι να δώσει το πράσινο φως στην ανταλλαγή.

Και μετά ο Ιμπραΐμοβιτς, στα 22 εκατομμύρια, τον έβαλα αμέσως να κάνει εξάσκηση στο τελείωμα γιατί κάποιος με 46 νούμερο παπούτσι μπορούσε να σουτάρει μόνο με κεραυνό, μάλιστα πάντα έσπαγε ότι έβρισκε πίσω από τις εστίες στην προπόνηση.

Ένα πράγμα που κανείς δεν ξέρει είναι ότι ο Μπουφόν είχε τρομερή φοβία με τις σφήκες, τουλάχιστον μέχρι που τον έβαλα στο πάγκο σε έναν αγώνα όπου υπήρχε μια φωλιά κοντά στο τέρμα.

Λίγο πριν το ματς ήρθε κοντά μου και μου είπε…

«Θα παίξω κύριε, νιώθω ότι θα το κάνω».

Όχι μόνο έκανε σπουδαίο παιχνίδι, αλλά δεν είχε κανένα τέτοιο πρόβλημα από τότε».

Φάμπιο Καπέλο