Στις 10 Ιουνίου 1933, εποχή των πρώτων μέτρων των ναζί (και) κατά των Ρομά, ο Γερμανός πυγμάχος Αδόλφος Βιτ, εκπρόσωπος της “άριας φυλής”, αγαπημένος των ναζί, διεκδικεί τον Light Heavyweight τίτλο της χώρας απέναντι σε έναν Ρομά, τον Γιόχαν “Ρουκέλι” Τρόλμαν.

Η ναζιστική κυβέρνηση πίστευε ότι μέσω των σπορ, ειδικά σπορ όπως η πυγμαχία, η “άρια φυλή” θα έδειχνε την “ανωτερότητα” της επί των υπολοίπων.

Ο αντίπαλος του Βιτ, ο Ρομά Γιόχαν “Ρουκέλι” Τρόλμαν, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο πυγμαχικό κοινό της χώρας για το ιδιαίτερο και “χορευτικό” στυλ του.

Ο Τρόλμαν είχε γεννηθεί το 1907 κοντά στο Αννόβερο.

Ξεκίνησε πυγμαχία στην ηλικία των 8 και ήδη πριν από τα 20 του χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ‘20, ήταν ένας δημοφιλής Γερμανός μποξέρ.

Όμως, παρά την επιτυχία του ,το 1928 του αρνήθηκαν μια θέση στην εθνική ομάδα της Γερμανίας για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ.

Απτόητος, μετακόμισε στο Βερολίνο όπου έγινε επαγγελματίας.

Με την άνοδο των ναζί, όμως, τα δεξιά μέσα ενημέρωσης τον στοχοποιούσαν όλο και περισσότερο ως “γύφτο στο ρινγκ”.

Ο Ρουκέλι όχι μόνο δεν έκανε πίσω αλλά αγωνιζόταν έχοντας ραμμένη στο σορτσάκι του με μικροσκοπικά γράμματα τη λέξη “Τσιγγάνος”, κόντρα στην ναζιστική και ρατσιστική προπαγάνδα, που προέβαλε τους Ρομά ως “κατώτερους φυλετικά”, “ακοινώνητους” κ.α.

Η αναμέτρηση του Ρουκέλι με τον εκλεκτό των ναζί Βιτ τον Ιούνη του 1933 για τον τίτλο του γερμανικού πρωταθλήματος ελαφριών βαρέων βαρών, ήταν αναμέτρηση δύο κόσμων.

Στον αγώνα, η ανωτερότητα του Τρόλμαν είναι εμφανής σε όλους τους γύρους.

Στο τέλος όμως οι διαιτητές δείχνουν ισοπαλία!

O κόσμος εξαγριώνεται, η ομάδα του Τρόλμαν ανεβάινει στο ρινγκ,αρπάζουν τις κάρτες με τους πόντους και τις δείχνουν σε όλους.

Οι διαιτητές αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω στο ρίνγκ και να αποδώσουν την νίκη στον Τρολμαν.

Ο Ρομά πυγμάχος είχε γελοιοποιήσει τους ναζί, μέσα στην Γερμανία.

Μια εβδομάδα μετά,η Γερμανική Ομοσπονδία του αφαιρεί τον τίτλο, με “επιχείρημα” ότι δεν αγωνίζεται..”Γερμανικά” καταγγέλλοντας το “αντιγερμανικό” και “χορευτικό” στυλ του, ζητώντας του να παίξει με “Γερμανικό” τρόπο!

Στον επόμενο αγώνα του, 27 Ιουλίου, με τον Έντερ, οι ναζί είχαν καταλύσει πια κάθε αρχή στην Γερμανία.

Ο Τρόλμαν ήξερε πως δεν είχε ελπίδα ούτε να κερδίσει ούτε να κάνει καριέρα στην χώρα.

Και αποφάσισε να γελοιοποιήσει (ξανά) τους ναζί.

Την ημέρα του αγώνα ανέβηκε στο ρινγκ με τα μαλλιά του βαμμένα ξανθά και το πρόσωπο πασπαλισμένο με αλεύρι,σε μια παρωδία των ναζιστικών στερεοτύπων.

Το καμπανάκι χτύπησε και έμεινε ακίνητος στη μέση του ρινγκ και δέχθηκε τα χτυπήματα του αντιπάλου αντέχοντας μέχρι τον 5ο γύρο πριν χάσει τις αισθήσεις του.

Ήταν μια γενναία πράξη,ξεχωριστή στην ιστορία του αθλητισμού,που ο ίδιος στο τέλος πλήρωσε ακριβά.

Οι ναζιστικές αρχές τον κυνήγησαν (και αυτον και την οικογένεια του) για δύο ακόμα χρόνια και μετά, το 1935, του αφαίρεσαν την άδεια.

Τον υπέβαλαν σε αναγκαστική στείρωση και λίγα χρόνια αργότερα τον ανάγκασαν να καταταχθεί στον ναζιστικό στρατό και να πολεμήσει.

Τραυματίστηκε και το 1941 επέστρεψε στην Γερμανία.

Το 1942 τον συνέλαβε η Γκεστάπο και τον έκλεισε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου αξιωματικοί τον ανάγκασαν να κάνει τον προπονητή σε αγώνες που έστηναν στρατιώτες και αξιωματικοί μεταξύ τους.

Ενω η υγεία του χειροτέρευε,μεταφέρθηκε σε άλλο στρατόπεδο.

Εκεί αναγνωρίστηκε απο έναν “Capo” (οι “Capo” ήταν πρώην εγκληματίες φυλακισμένοι που συνεργαζόντουσαν με τους ναζί για προνομιακή μεταχείριση), τον Εμίλ Κορνήλιους. Βλέποντας τον σε άθλια κατάσταση, ο Κορνήλιους θα τον προκαλέσει σε αγώνα. Όμως, ο Τρόλμαν θα κερδίσει και αυτή τη μάχη.

Την επομένη (9 Φλεβάρη 1943), την ώρα που ο Τρόλμαν έκανε καταναγκαστική εργασία, o Κορνήλιους τον δολοφόνησε, χτυπώντας τον με ένα φτυάρι στο κεφάλι.

Το πτώμα του ρίχθηκε σε έναν μαζικό τάφο μαζί με άλλα θύματα των ναζί.

Ήταν μόλις 36 χρονών.

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2003 για να τον αναγνωρίσει η Γερμανική Ομοσπονδία ως κάτοχο του τίτλου που του έκλεψαν οι ναζί το 1933.

Η ζωή και η πορεία του Ρομά αθλητή, που ύψωσε το ανάστημα του στην προσπάθεια να μετατραπεί ο αθλητισμός σε βιτρίνα φασιστικών εγκλημάτων, είναι παράδειγμα αγώνα ενάντια στον φασισμό.
Praxis Review

Το 2010, ένα προσωρινό μνημείο εμφανίστηκε στο Viktoria Park του Βερολίνου.

Ήταν μια αντιγραφή ενός ρινγκ, φτιαγμένο από τσιμέντο.

Τα βασικά του στοιχεία ήταν η στιβαρότητά του αλλά και το ότι ήταν τόσο εμφανώς στραβό. Ήταν φυσικά αφιερωμένο στον Trollmann.