«Ήταν ο Αλέγκρι που τελείωσε την καριέρα μου ως παίκτη.

Η Μίλαν κι εγώ, την άνοιξη του 2012, με έναν απολύτως φυσικό τρόπο, είχαμε βρει μια συμφωνία για επέκταση του συμβολαίου μου κατά ένα χρόνο.

Δεν θα είχα απαιτήσεις, θα δεχόμουν οποιαδήποτε απόφαση.

Είχα στόχο να βάλω 2 γκολ για να φτάσω τον Μπάτζιο στους σκόρερ όλων των εποχών, είχα κολλήσει στο 316 και ο Ρομπέρτο ​​ήταν δύο βήματα πιο πάνω.

Και κατά τη διάρκεια της σεζόν πιστεύω πραγματικά ότι θα είχα βάλει μερικά γκολ.

Ο Galliani ήταν χαρούμενος που βρήκε αυτή τη λύση μαζί μου.

Ο Αλέγκρι όμως το απέρριψε, δεν με ήθελε πλέον στα αποδυτήρια και το ξεκαθάρισε στον μάνατζερ ζητώντας να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό μου.

Για μένα ήταν ένα χτύπημα, δεν μπορούσα να ξεχάσω την χαριστική αγένεια του Αλέγκρι, τουλάχιστον όχι μέσα σε λίγους μήνες.

Έτσι, όταν ήρθε να με χαιρετήσει στη Βισμάρα, του είπα ότι δεν ήξερα τι να κάνω με τον χαιρετισμό του, ότι η στάση του ήταν ψεύτικη, ότι η κακία απέναντί ​​μου δεν δικαιολογείται και ότι οι σοβαροί άνδρες εκτελούν τις αποφάσεις τους με θάρρος και αξιοπρέπεια, χωρίς να προσποιείσαι ότι θέλεις να σφίξεις τα χέρια σε ένα άτομο που πριν από λίγο πλήγωσες εσκεμμένα και χωρίς κίνητρο.

Προέκυψε μια μάλλον ωμή συζήτηση.

Ήταν σαρκαστικός και με ρώτησε αν ήθελα να πάρω τη θέση του, του απάντησα με ένα αστείο, υπογραμμίζοντας ότι, δεδομένων των αποτελεσμάτων εκείνης της περιόδου, θα μπορούσα να τα πάω καλύτερα.

Τότε, με μια σοβαρή έκφραση, του ζήτησα να μην μου ξαναμιλήσει.

Ο Αλέγκρι αντέδρασε άσχημα.

Για να μην εκφυλιστεί η κατάσταση, επενέβη ο Φίλιπο Γκάλι και τον πήρε…»

Φίλιππο Ιντζάγκι