”Είχα την τύχη να παίξω αντίπαλος του Μαραντόνα σε δύο αγώνες του ιταλικού πρωταθλήματος.

Τότε, η τηλεόραση δεν ήταν όπως σήμερα, που δείχνει τα πάντα!
Κάθε Κυριακή είχε αφιέρωμα στο Kαμπιονάτο.

Ήταν το ακριβότερο πρωτάθλημα στον κόσμο.

Όλοι οι κορυφαίοι παίχτες έπαιζαν σε αυτό.

Ο Μαραντόνα, ο Ίαν Ρας, ο Μίκαελ Λάουντρουπ’.
Τέτοιος παίχτης δεν πρόκειται να ξαναβγεί!

Eίδαμε σπουδαίους ποδοσφαιριστές αλλά σαν τον Μαραντόνα δύσκολα θα ξαναδούμε.

Ήταν εξωπραγματικά αυτά που έκανε.

Η Νάπολι ήταν μια μικρομεσαία ομάδα και την έκανε δύο φορές πρωταθλήτρια.

Πήρε κύπελλο και ευρωπαϊκό τίτλο!

Τον Πελέ δεν τον έχουμε δει ως γενιά, για να συγκρίνουμε.

Ωστόσο, οι περισσότεροι συμπαίχτες του Μαραντόνα στην εθνική Αργεντινής ήταν μέτριοι. Είχε τα πάντα ως ποδοσφαιριστής.

Ήταν τέλειος.

Ήταν απρόβλεπτος, ντριμπλέρ και εκτελεστής.

Σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις φάουλ.

Για μένα ο κορυφαίος όλων.

Εκτός συναγωνισμού
Δύο ήττες είχε η Αβελίνο από τη Νάπολι εκείνη τη σεζόν.
Στην έδρα μας, χάσαμε 0-1 με γκολ του Αντρέα Καρναβάλε στα τελευταία λεπτά και στη Νάπολι ηττηθήκαμε 4-0.

Είχε σκοράρει κι’ο Μαραντόνα.
Όταν πλησίαζε ο αγώνας με τους Ναπολιτάνους δεν λέγαμε παίζουμε με τη Νάπολι αλλά παίζουμε με τον Μαραντόνα.

Ο προπονητής πάντα έλεγε σε κάποιον να τον επιτηρεί, αλλά ξέραμε ότι θα έβρισκε τον τρόπο και τη στιγμή για το γκολ.
Η Αβελίνο είναι κι αυτή ομάδα του Νότου, μια ‘γειτονιά’ με την Νάπολι.
Στην Ιταλία, το ρεπό των παιχτών ήταν -και είναι- συνήθως τις Δευτέρες.

Εμείς, είχαμε σχεδόν κάθε Δευτέρα ρεπό.

Πήγαινα συνέχεια στη Νάπολι.

Είναι 20 λεπτά δρόμος με το αυτοκίνητο.

Σκέψου κεντρικούς δρόμους, όπως η δική μας Πανεπιστημίου, η Κηφισίας γεμάτη με σημαίες με το πρόσωπο του Μαραντόνα, στα μπαλκόνια και στα παράθυρα.

Παντού.

Όπου κι αν κοίταζες έβλεπες τον Μαραντόνα.

Σε ποτήρια, φλυτζάνια του καφέ, ρούχα.

Σε ό,τι μπορείς να φανταστείς είχαν πάνω την εικόνα του.

Ο ίδιος δεν κυκλοφορούσε στην πόλη.

Δεν ήταν εύκολο.

Από την προπόνηση πήγαινε απ’ ευθείας στο σπίτι του.

Τα κανάλια έπαιζαν συνέχεια τον Μαραντόνα.

Γινόταν χαμός.
Ο Ντιεγκίτο ήταν κινούμενη αυτοπεποίθηση.

Ήξερε τι μπορεί να κάνει, πόσο μπορεί να πληγώσει τον αντίπαλό του και πόσο ψηλά μπορεί να σηκώσει την ομάδα του.
Κάθε περιοχή στην Ιταλία έχει το δικό της κανάλι.

Ήταν Παρασκευή, πριν από έναν αγώνα της Νάπολι με τη Βερόνα.

Έβλεπα τηλεόραση.

Είπε στο κανάλι της Νάπολι…

”Θα τους νικήσω μόνος μου!

Θα βάλω δυο γκολ.”

Οι οπαδοί της Βερόνα εξαγριώθηκαν με τις δηλώσεις του και έλεγαν διάφορα.

Η Νάπολι νίκησε 4-1, ο Μαραντόνα σκόραρε.΄΄

Νίκος Αναστόπουλος