Ο Αθλητικός Σύλλογος Ομόνοια Λευκωσίας ιδρύθηκε στις 4 Ιουνίου 1948.
Έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας είναι το στάδιο ΓΣΠ.
Έμβλημα του σωματείου είναι το τριφύλλι και ως χρώματα χρησιμοποιεί το πράσινο και το λευκό.
Το τμήμα ποδοσφαίρου ανδρών αποτελεί με διαφορά το πιο επιτυχημένο και μακροβιότερο τμήμα του Αθλητικού Συλλόγου Ομόνοια Λευκωσίας.
Η Ομόνοια έχει κατακτήσει 21 πρωταθλήματα Κύπρου, 16 κύπελλα Κύπρου και 17 Super Cup, όντας η δεύτερη πιο πετυχημένη ομάδα σε κατακτήσεις τροπαίων στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Τα πρώτα πέντε χρόνια (1948-1953) συμμετείχε στα πρωταθλήματα της Κυπριακής Ερασιτεχνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
Το 1953 το σωματείο έγινε μέλος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) συμμετέχοντας στα πρωταθλήματα και κύπελλα υπό την αιγίδα της ομοσπονδίας, με εξαίρεση την περίοδο 1972-73 που συμμετείχε στο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής.
Η ομάδα έχει 64 συμμετοχές στην Α΄ κατηγορία Κύπρου, όντας στην πέμπτη θέση στη σχετική κατάταξη.
Η Ομόνοια συμμετέχει στα ευρωπαϊκά κύπελλα ποδοσφαίρου από την περίοδο 1965-66.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ ιδρύθηκε το 1948, χρονιά η οποία αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Το 1948, στην Ελλάδα υπήρχαν πολιτικές αναταραχές λόγω της διαμάχης μεταξύ δεξιών και αριστερών στον ελληνικό εμφύλιο.
Η κατάσταση στην Ελλάδα μεταφέρθηκε και στην Κύπρο και διείσδυσε τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στον αθλητισμό.
Οι περισσότεροι αθλητικοί παράγοντες ασχολούνταν και με την πολιτική.
Οι αριστεροί αθλητές αποκλείονταν από τους συλλόγους της εποχής ώστε να επικρατεί σε αυτούς το εθνικόφρονο κλίμα.
Λόγω των περιορισμών αυτών, οι αριστεροί αθλητές και φίλαθλοι ίδρυσαν νέα σωματεία.
Στις 7 Μαρτίου 1948 ιδρύεται η Νέα Σαλαμίνα στην Αμμόχωστο και στις 10 Απριλίου 1948 η Αλκή στη Λάρνακα.
Πριν από τους παγκύπριους αγώνες στίβου το Μάιο του 1948, ο ΣΕΓΑΣ, (Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων), ζήτησε από όλους τους Γυμναστικούς Συλλόγους της Κύπρου, τα μέλη και τους αθλητές τους, να υπογράψουν δημόσια διακήρυξη όπου θα εκφράζουν την υποστήριξη τους προς τη Δεξιά παράταξη στον ελληνικό εμφύλιο, θα δήλωναν «εθνικοφρόνων φρονημάτων» και θα καταδίκαζαν τη δράση της Αριστεράς.
Οι Γυμναστικοί Σύλλογοι και οι δεξιοί αθλητές υπέγραψαν τις δηλώσεις αυτές.
Ο μόνος σύλλογος που αρνήθηκε να υπογράψει τη δήλωση αυτή ήταν ο Γυμναστικός Σύλλογος «Κινύρας» Πάφου και για αυτό τον απέκλεισαν από τους αγώνες.
Οι προοδευτικοί αθλητές ήταν αντίθετοι με τη δήλωση που έκαναν οι σύλλογοι τους, αρνήθηκαν να υπογράψουν τις δηλώσεις και να αποκηρύξουν τα ιδεολογικά τους πιστεύω.
Επιπρόσθετα, οι αριστεροί αθλητές αποφάσισαν να στηρίξουν τον Γυμναστικό Σύλλογο «Κινύρα» Πάφου, αν τελικά δεν του επέτρεπαν να λάβει μέρος στους Παγκύπριους Αγώνες. Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο ΓΣΕ απαγόρευσε στη Νέα Σαλαμίνα την είσοδος των αθλητών της στάδιο ΓΣΕ.
Αντίστοιχα, ο Γυμναστικός Σύλλογος Ζήνωνας (ΓΣΖ) σε γενική συνέλευση, απαγόρευσε από την Αλκή να χρησιμοποιεί το στάδιο της Λάρνακας.
Αντίστοιχη πρόταση για αποκλεισμό Τούρκων και καθολικών απορρίφθηκε.
Στη Λευκωσία είχε ιδρυθεί μέσα στο Μάιο ο Ορφέας Λευκωσίας.
Τον ίδιο μήνα, ο ΑΠΟΕΛ απέστειλε τηλεγράφημα στο ΣΕΓΑΣ, «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» κι’ευχόταν, «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία» στην Ελλάδα.
Η διοίκηση του σωματείου κάλεσε όλους τους αθλητές και ποδοσφαιριστές του σωματείου να προσυπογράψουν σχετική δήλωση, με την οποία θα συνηγορούσαν με το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος.
Οι αριστεροί παράγοντες και αθλητές του ΑΠOEΛ θεώρησαν το χαρακτηρισμό «εθνοκτόνος ανταρσία», πρόκληση και κομματική τοποθέτηση του σωματείου τους.
Οι ποδοσφαιριστές Κώστας Λυμπουρής, Αγησίλαος Τσιαλής, Γωγάκης Καραγιάννης, Τάκης Σκαλιώτης, Ανδρέας Καριόλου κ.α. διαχώρισαν τη θέση τους και αρνήθηκαν να υπογράψουν τις δηλώσεις.
Από εκεί και πέρα, ανέλαβε δράση ο Τύπος, ο οποίος με συνεχή ρεπορτάζ και σχόλιά του, έριχνε λάδι στη φωτιά, πυροδοτώντας την τελική έκρηξη.
Ακολούθησε η επ΄ αόριστον τιμωρία πέντε αθλητών του AΠOEΛ από το σωματείο τους.
Έτσι, οι ποδοσφαιριστές αυτοί αποσκίρτησαν από τον AΠOEΛ και μαζί με αρκετούς άλλους ίδρυσαν στις 4 Ιουνίου 1948 νέο σωματείο στη Λευκωσία, τον Αθλητικό Σύλλογο Ομόνοια Λευκωσίας.
Από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της η Ομόνοια συγκέντρωσε χιλιάδες οπαδούς, οι οποίοι αυξάνονταν μετά τις επιτυχίες της ομάδας.
Οι φίλαθλοι της προέρχονταν κυρίως από την αριστερή εργατική λαϊκή τάξη.
Η Ομόνοια τις επόμενες δεκαετίες έγινε η λαοφιλέστερη ομάδα της Κύπρου και χαρακτηρίστηκε ως «ομάδα του λαού».
Λόγο των αριστερών φρονημάτων των μελών τους, τα νέα σωματεία δεν γίνονταν δεκτά στις τάξεις της ΚΟΠ και έτσι προχώρησαν στην ίδρυση μιας νέας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, της Κυπριακής Ερασιτεχνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΚΕΠΟ), το Δεκέμβριο του 1948.
Η νέα ομοσπονδία, που διοργάνωνε πρωταθλήματα και κύπελλα, έγινε αφορμή για να στραφούν στα γήπεδα χιλιάδες νέοι φίλαθλοι.
Οι αγώνες του πρωταθλήματος της ΚΕΠΟ προσέλκυαν πολύ περισσότερους φιλάθλους από αυτούς της ΚΟΠ.
Στην ΚΕΠΟ συμμετείχαν έξι ομάδες: η Ομόνοια και ο Ορφέας στη Λευκωσία, η Νέα Σαλαμίνα στην Αμμόχωστο, η Αλκή στη Λάρνακα, ο ΑΜΟΛ στη Λεμεσό (που το 1951 μετονομάστηκε σε Ανταίο) και ο Νέος Αστέρας στη Μόρφου.
Τα σωματεία μέλη της ΚΕΠΟ ήταν υπέρ της ενοποίησης του κυπριακού ποδοσφαίρου. Προσπαθούσαν για τρία συνεχόμενα χρόνια να πείσουν την ΚΟΠ να τα δεχθεί ως μέλη της, αλλά η ΚΟΠ απέρριπτε το αίτημα τους.
Δύο ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και η διεξαγωγή δύο πρωταθλημάτων σε μια μικρή χώρα, όπως η Κύπρος, ήταν κάτι το πρωτοφανές.
Δημιουργούνταν προβλήματα οικονομικής φύσεως και αθλητικών υποδομών.
Ο διαχωρισμός αποτελούσε τροχοπέδη στις προοπτικές για πρόοδο και ανάπτυξη του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Επιπρόσθετα, τα σωματεία θεωρούσαν ότι το πνεύμα του αθλητισμού είναι η συναδέλφωση και φιλία και όχι διαχωρισμός και διακρίσεις.
Οι βάσεις για την ενοποίηση του Κυπριακού Ποδοσφαίρου άρχισαν να μπαίνουν με την πρώτη έκδοση της αθλητικής εφημερίδας Αθλητική, η οποία άρχισε σταυροφορία υπέρ της ενοποίησης το Δεκέμβριο του 1952.
Μέσω της ίδιας εφημερίδας ακούστηκαν για πρώτη φορά φωνές για ενοποίηση, πέρα από το χώρο της ΚΟΠ (ξένοι προπονητές σωματείων ΚΟΠ).
Η ΚΟΠ καταδίκασε τις δηλώσεις των προπονητών των δικών της σωματείων θεωρώντας πως «ήταν αντίθετες με το πνεύμα της Ομοσπονδίας».
Οι παράγοντες της ΚΟΠ αρχικά κράτησαν εχθρική στάση καταδικάζοντας όσους ενεργούσαν υπέρ της ενοποίησης.
Το καλοκαίρι του 1953 όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι αθλητικοί παράγοντες της εποχής τάσσονταν υπέρ της ενοποίησης του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Τον Αύγουστο του 1953 η Ομόνοια, η Νέα Σαλαμίνα, η Αλκή και ο Ανταίος υπέβαλλαν κοινή αίτηση στην ΚΟΠ για εγγραφή στη δύναμη της ως σωματεία Α΄ κατηγορίας.
Τον επόμενο μήνα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1953, η ΚΟΠ έκανε δεκτή την αίτηση της Ομόνοιας, της Νέας Σαλαμίνας και του Ανταίου για ένταξη τους στην ΚΟΠ.
Η πολεμική όμως της ΚΟΠ προς τα σωματεία αυτά συνεχίστηκε.
Απέρριψε την αίτηση της Αλκής, του Ορφέα και του Νέου Αστέρα Μόρφου (τα δύο πρώτα εντάχθηκαν ένα χρόνο αργότερα) ενώ επικαλούμενη το καταστατικό της, υποστήριξε ότι μια ομάδα έπρεπε να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας και οι άλλες δύο στην Β΄ κατηγορία
Τα σωματεία της ΚΕΠΟ αποδέχτηκαν τις προϋποθέσεις αυτές με σκοπό να επιτευχθεί τελικά η ενοποίηση. Σε ειδική συνεδρία της ΚΕΠΟ αποφασίστηκε να ενταχθεί στην Α΄ κατηγορία η Ομόνοια και στη Β΄ κατηγορία η Νέα Σαλαμίνα και ο Ανταίος.
Μετά τις εξελίξεις αυτές, η ΚΕΠΟ αυτοδιαλύθηκε
Το όνομα Ομόνοια επιλέχθηκε για να δείχνει την αντίθεση του σωματείου στο διχασμό και στη διάσπαση.
Ως έμβλημα επιλέχθηκε το τριφύλλι λόγω του πράσινου χρώματος τους που είναι το χρώμα της ελπίδας.
Χρώματα της ομάδας επελέγησαν το πράσινο και το άσπρο.
Πρώτος αγώνας
Η Ομόνοια έδωσε τον πρώτο επίσημο αγώνα της στις 31 Οκτωβρίου 1948, με αντίπαλο τον ΑΜΟΛ Λεμεσού (Αθλητικό Μουσικό Όμιλο Λεμεσού), τον οποίο κέρδισε με 5-1 στο γήπεδο «Γκόουλ», το οποίο χρησιμοποιούσε ως έδρα.
Οι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στον ιστορικό αυτό αγώνα ήταν: Παναγιώτης Ταλιάνος, Ανδρέας Καρυόλου, Χαμπής Φιλίππου, Αγησίλαος Τσιαλής, Τικράν Μισιριάν, Γωγάκης Καραγιάννης, Κιλίς Μπετικιάν, Χατζάκ Μπαλατονί, Τάκης Σκαλιώτης, Ρομπέρ Κονστανιάν και Κώστας Λυμπουρής.
Έδρα
Ποδοσφαιρικό γήπεδο
Τα πρώτα πέντε χρόνια της ύπαρξης της η Ομόνοια χρησιμοποιούσε ως έδρα το γήπεδο «Γκόουλ», το οποίο βρισκόταν παρά τη γέφυρα του Πεδιαίου.
Το 1953, όταν η ομάδα εντάχθηκε στην ΚΟΠ, ως έδρα χρησιμοποιούσε το παλιό ΓΣΠ.
Το γήπεδο αυτό ήταν έδρα επίσης των ΑΠΟΕΛ και Ολυμπιακού.
Το 1978 ολοκληρώθηκε το Μακάρειο στάδιο το οποίο έγινε η νέα έδρα των Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ, ενώ έγινε έδρα και του Ολυμπιακού χρόνια αργότερα.
Τον Οκτώβριο του 1999 ολοκληρώθηκε το νέο ΓΣΠ και από τότε έγινε έδρα των τριών ομάδων.
Έχει χωρητικότητα 22859 θεατών.
Η βόρεια κερκίδα του γηπέδου αποτελεί τον πυρήνα των οργανωμένων οπαδών της ομάδας, οι οποίοι ονομάζονται «Θύρα 9».
Προπονητικό κέντρο Μια Μηλιάς
Στα τέλη του 1971 ξεκίνησε η ανέγερση ιδιόκτητου γηπέδου στη Μια Μηλιά, ένα χωριό στα ανατολικά της Λευκωσίας.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1972 είχε κατασκευαστεί ο στίβος του γηπέδου, ενώ στη συνέχεια κατασκευάστηκαν αποδυτήρια και περίφραξη.
Όλα τα έργα έγιναν με εθελοντική εργασία των φιλάθλων της ομάδας.
Προγραμματίστηκε χορτοφύτευση και ηλεκτροφωτισμός του σταδίου το καλοκαίρι του 1974, ενώ είχε αρχίσει η προετοιμασία για την κατασκευή της κεντρικής εξέδρας του σταδίου που θα κατασκευαζόταν εκεί για να αποτελέσει τη μελλοντική έδρα της ομάδας.
Η κατάληψη του χωριού κατά την τουρκική εισβολή έβαλε τέρμα στα όποια σχέδια.
Προπονητικό κέντρο «Ηλίας Πούλλος»
Η Ομόνοια διαθέτει προπονητικό κέντρο στο Γέρι.
Στο κέντρο δόθηκε η ονομασία «Ηλίας Πούλος» προς τιμή του τότε εν ενεργεία αντιπροέδρου της ομάδας Ηλία Πούλου που έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα.
Η Ομόνοια έχει κατακτήσει 15 φορές το Κύπελλο Κύπρου.
Είναι στη δεύτερη θέση κατακτήσεων του κυπέλλου και στη δεύτερη θέση σε συμμετοχές στον τελικό. Συνολικά έχει συμμετάσχει 22 φορές στον τελικό του κυπέλλου.
Διατηρεί το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων (4).
Η Ομόνοια συμμετέχει στα ευρωπαϊκά κύπελλα ποδοσφαίρου από την περίοδο 1965-66.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν η κυπριακή ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Μάλιστα, είχε δημιουργήσει ρεκόρ συνεχόμενων συμμετοχών (17) για κυπριακή ομάδα (1975-76 έως το 1991-92).
Συμμετείχε για πρώτη φορά στο Κύπελλο Κυπελλούχων 1965-66, αντιμετωπίζοντας τον Ολυμπιακός Πειραιώς, από τον οποίο αποκλείστηκε.
Η πρώτη πρόκριση ήλθε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών 1972-73, όπου απέκλεισε την ιρλανδική Γουότερφορντ Γιουνάιτεντ.
Την περίοδο 1974-75, έχοντας αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Πρωταθλητριών 1974-75 αποσύρθηκε λόγω της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Τη δεκαετία του 1970 κατάφερε να εξασφαλίσει ακόμη μια πρόκριση, επί της ΦΑ Ρεντ Μπόις Ντιφερντάνζ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών 1979-80.
Στον επόμενο γύρο αντιμετώπισε τον πανίσχυρο την τότε επόχή Άγιαξ.
Στον πρώτο αγώνα, στην Ολλανδία, η Ομόνοια ηττήθηκε με 10-0.
Ωστόσο, στον επαναληπτικό στο Μακάρειο Στάδιο η Ομόνοια κέρδισε τον Άγιαξ με 4-0, προκαλώντας διθυραμβικά σχόλια από τα ευρωπαϊκά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τη δεκαετία του 1980 η Ομόνοια εξασφάλισε ακόμη δύο προκρίσεις.
Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών 1985-86 απέκλεισε τη μαλτέζικη Ραμπάτ Άγιαξ και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών 1987-88 την ιρλανδική Σάμροκ Ρόβερς.
Από τη δεκαετία του 1990 η Ομόνοια, όπως και οι υπόλοιπες κυπριακές ομάδες, εξασφάλιζε αρκετές προκρίσεις.
Ωστόσο, δεν μπορούσε να αποκλείσει περισσότερους από ένα αντιπάλους ανά περίοδο. Αυτό σταμάτησε την περίοδο 2008-09, συμμετέχοντας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 2008-2009.
Αφού απέκλεισε στον πρώτο προκριματικό την ΦΚ Μιλάνο Κουμανόβο, κατάφερε να αποκλείσει στο δεύτερο προκριματικό την ΑΕΚ Αθηνών, την οποία κέρδισε με 1-0 εκτός έδρας. Στον επόμενο γύρο αντιμετώπισε την Μάντσεστερ Σίτι από την οποία αποκλείστηκε με δύο ήττες με στενό σκορ (1-2).
Συμμετέχοντας στα πλέι-οφ του Γιουρόπα Λιγκ 2010–11, βρέθηκε πολύ κοντά στην είσοδο της στους ομίλους της διοργάνωσης. Παρόλο που είχε ηττηθεί με 0-1 στην έδρα της από την Μεταλίστ Χάρκιβ, στον επαναληπτικό προηγήθηκε με 2-0.
Ωστόσο, ισοφαρίστηκε σε 2-2 και αποκλείστηκε.
Την επόμενη περίοδο συμμετείχε και πάλι στα πλέι-οφ του Γιουρόπα Λιγκ 2011–12 και βρέθηκε και πάλι πολύ κοντά στην είσοδο της στους ομίλους.
Αντιμετώπισε την ΦΚ Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ την οποία κέρδισε εντός έδρας με 2-1.
Στον επαναληπτικό έχασε με 1-0 και αποκλείστηκε λόγω του εκτός έδρας τέρματος.
Πολύ κοντά στην είσοδο σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης έφτασε και την περίοδο 2014-15 συμμετέχοντας στο Γιουρόπα Λιγκ 2014-15.
Αφότου απέκλεισε για δεύτερη φορά στην ιστορία της δύο αντιπάλους, στα πλέι-οφ της διοργάνωσης αντιμετώπισε την ΦΚ Ντιναμό Μόσχας.
Στον πρώτο αγώνα οι δύο ομάδες έφεραν ισοπαλία 2-2. Στον επαναληπτικό το αποτέλεσμα ήταν 1-1 μέχρι και τα τελευταία λεπτά, σκορ που εξασφάλιζε την πρόκριση στην Ομόνοια. Ωστόσο, η ρωσική ομάδα ισοφάρισε στις καθυστερήσεις και εξασφάλισε την πρόκριση.
Την περίοδο 2020-21 προκρίθηκε για πρώτη φορά σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ 2020-21.
Αντίπαλοι ήταν η Αϊντχόφεν, η Γρανάδα και ο ΠΑΟΚ.
Η Ομόνοια τερμάτισε στην τέταρτη θέση και αποκλείστηκε.
Την επόμενη περίοδο προκρίθηκε στους ομίλους του Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ 2021-22.
