«Νομίζω ότι θα έκανα σπουδαία πράγματα αυτή την εποχή γιατί σήμερα τα παιδιά το μόνο που κάνουν είναι να τρέχουν… και τρέχουν πάρα πολύ.

Στην εποχή μου το ποδόσφαιρο ήταν και σωματικό, ήταν πάντα έτσι, αλλά οι παίκτες ήταν πολύ πιο τεχνικοί και πολύ πιο έξυπνοι.

Είμαι σίγουρος ότι θα έβαζα περισσότερα από 2.000 γκολ σήμερα, το βλέπω απλό».

Ρομάριο

Η ιστορία λέει ότι η Νάπολι κόντεψε να τον φέρει στο Σαν Πάολο πριν προσγειωθεί στο Αϊντχόφεν και το να παίξει με τον Ντιέγκο και τον Αντόνιο Καρέκα θα ήταν ποίηση… ποίηση και τέλος, κάτι εξωπραγματικό.

Κόντος, το πιο εκπληκτικό χαμηλό κέντρο βάρους που είδαμε εκείνα τα χρόνια, ένα είδος προβολής της έκδοσης σέντερ φορ του Μαραντόνα, στα τελευταία τριάντα μέτρα απρόσιτος για όλους τους αμυντικούς.

Romario, ένα πάθος για μπάλα που δεν υποχωρεί ποτέ.

Μια ιδιοφυΐα, ο Βραζιλιάνος.

Δύσκολος χαρακτήρας, προσωπικότητα στο γήπεδο και αλαζονική ματιά στα πράγματα, λίγοι, πολύ λίγοι τον συμπαθούν.

Δεν προπονήθηκε πάνω από είκοσι φορές στη ζωή του και όταν το έκανε ήταν πάντα με μειωμένο ρυθμό, αλλά το ταλέντο που εκφράστηκε ήταν ανώτερο, η τεχνική αλαζονεία που ξεχείλιζε κάθε φορά που είχε την μπάλα στα πόδια.