Ο Αχιλλέας Ασλανίδης είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 6 Ιανουαρίου 1950.
Έγινε ευρύτερα γνωστός τηn δεκαετία του ‘70, αγωνιζόμενος αρχικά στον ΠΑΟΚ, με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1976 και δυο φορές το κύπελλο, το 1972 και το 1974. Στηn συνέχεια και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1976 μετακόμισε στην Αθήνα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, φορώντας την φανέλα με το τριφύλλι για 3 περιόδους, όπου κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο τη σεζόν 1976-77.
Αγωνίστηκε 10 συνολικά φορές με την εθνική Ελλάδας, το διάστημα 1973-75.
Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1973 στον εντός έδρας αγώνα με την Ισπανία (2-3), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1974, όταν υπό τις οδηγίες του Μπίλι Μπίνγκαμ αγωνίστηκε ως αλλαγή, αντικαθιστώντας τον Μίμη Παπαϊωάννου.
Υπήρξε επίσης μέλος της εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1971 κατέκτησε το 4ο Βαλκανικό Κύπελλο.
”Το ταλέντο του στους μικρούς του Απόλλων Καλαμαριάς λάμπει στην Θεσσαλονίκη.
Δύο βιβλικές μορφές της, ο Νικηφόρος Τσαρπανάς του ΠΑΟΚ κι ο Διονύσης Καλτέκης («όργωναν» τα γήπεδα… ανιχνεύοντας αστέρια) τον ξεχωρίζουν.
Κι αρχίζει ένα σκληρό ντέρμπι έξω από τα γήπεδα για την απόκτηση του.
Ο Αλέκος Αλεξιάδης – ίνδαλμα του ακόμη και σήμερα – επιχειρεί, να τον «ψήσει»: «Έλα στον Άρη.
Προσωπικά εγγυώμαι 100 γκολ την χρονιά με σένα δεξί εξτρέμ»!
Στην αντίπερα όχθη, ο Γιώργος Παντελάκης πάει με τα λεφτά στο χέρι στους «ροσονέρι».
Ο ΠΑΟΚ αναζητούσε τον αντ’ αυτού του Γιώργου Κούδα.
Η μεταγραφή του κόστισε τότε, 650.000 δραχμές.
Αναλογιστείτε απλά, το μέγεθος του κόστους της, όταν για τον Σταύρο «Καίσαρα» Σαράφη ο ΠΑΟΚ είχε ήδη πληρώσει 70.000 δραχμές στην Αναγέννηση Επανομής.
Και για τον Βασίλη Λάζο από τον Μέγα Αλέξανδρο Καμινικίων- «τον κορυφαία αδικημένο του ΠΑΟΚ», αναφέρει ο Αχιλλέας Ασλανίδης – είχε πληρώσει 50.000 δραχμές.
Το δε, ρεκόρ ήταν το 1.000.000 δραχμές του Ολυμπιακού στον Απόλλωνα Καλαμαριάς για τον σούπερ σταρ της, Παναγιώτη Κυπριανίδη.
Στα 16 του επιλέγεται από την εφηβική ομάδα του Απόλλωνα Καλαμαριάς με απόφαση του «μακεδονικού τανκ», του Κλεάνθη Βικελίδη.
Τον θεωρεί πνευματικό του πατέρα.
Παίζει για την εθνική Νέων.
Παίζει κι εντυπωσιάζει στο γήπεδο της Ριζούπολης τον εκλέκτορα Κλεάνθη Μαρόπουλο και το προπονητή Γιώργο Μάγειρα.
Αμφότεροι προσωπικότητες της ΑΕΚ.
Κάνει αμέσως όνομα στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Η ΑΕΚ … απλώνει χέρι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Ο στρατιωτικός νόμος όμως με την υπογραφή του ταξίαρχου των ΛΟΚ και ΓΓΑ Κωνσταντίνου Ασλανίδη απαγορεύει τη μετακίνηση.
Μικρός ήταν Ολυμπιακός.
Το κόκκινο χρώμα του είχε προσελκύσει πολλούς αριστερούς Πόντιους.
Αριστεροί και οι άσοι του : Ο θρυλικός «Μισούρι» – Μουράτης, ο Δαρίβας, ο Δρόσος.
Ο Αχιλλέας Ασλανίδης λάτρευε τον Γιώργο Σιδέρη.
Θεωρούσε αυτοκράτορα τον ευπατρίδη Κώστα Λινοξυλάκη.
Κορυφαίους φορ πάντως, τον Αλέκο Αλεξιάδη και τον Κώστα Νεστορίδη.
«Αυτός καθιέρωσε το φάλτσο στα σουτ», θυμάται.
Πήγαινε στο γήπεδο και μάθαινε μπάλα βλέποντας τους…
Από τον ΠΑΟΚ έφυγε με ψηλά το κεφάλι.
Είναι μάλιστα, ο μοναδικός παίκτης – από το Πάνθεον του ΠΑΟΚ – ο οποίος φόρεσε άλλη φανέλα αλλά… ουδέποτε έπαιξε κόντρα στην πρώτη, την μοναδική κι αληθινή αγάπη του. Είχε πάρει θέση υπέρ του Λες Σάνον στο … δημοψήφισμα των παικτών, παραμονές ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Το κίνημα για την παραμονή του Άγγλο προπονητή κυριάρχησε αλλά …
Το κλίμα ήταν βαρύ.
«Δεν δεχόμουν να φύγει ο προπονητής από την ομάδα η οποία μεγαλουργούσε», αποκαλύπτει στην κυριακάτικη «Μ» ο Αχιλλέας Ασλανίδης. «Δικαιώθηκα επειδή στη συνέχεια πήραμε το Κύπελλο.
Στον κορυφαίο Τελικό, του 1974 όλων των εποχών»!
«Έπρεπε να φύγω. Δεν χωρούσα στην ομάδα πλέον. Έφυγε κι ο Λες Σάνον…»!
Κατηφόρισε για την Αθήνα δίχως δεκάρα στην τσέπη από την μεταγραφή.
Είχε πάντως, το μυαλό του στις επιχειρήσεις.
Ο ΠΑΟΚ πήρε 7.500.000 δραχμές.
Έδωσε 650.000 δραχμές για να τον αποκτήσει.
Θα μπορούσε να φύγει με το νόμο περί 8ετίας. Δε το έκανε. Δεν τον ήθελε έτσι ο Παναθηναϊκός. «Δεν θα γίνουμε εμείς … Ολυμπιακός κι εσύ … Κούδας» του είχε πει ο ηγέτης των «πράσινων» Αντώνης Μαντζεβελάκης.
Δεν έπαιξε βέβαια ποτέ κατά του ΠΑΟΚ. Ήταν όρος του απαράβατος για τον Παναθηναϊκό !
Πολλά χρόνια μετά ο Μίμης Δομάζος παραδέχθηκε στην εκπομπή «Στην Υγεία μας, βρε παιδιά» της τηλεόρασης του ALPHA, πως «εκείνος ο ΠΑΟΚ με Αχιλλέα Ασλανίδη, Κούδα, Σαράφη και τα άλλα παιδιά έπαιζε καλύτερη μπάλα από τον Παναθηναϊκό του Γουέμπλεϊ»! Πώς να ξεχάσει ο «στρατηγός» εκείνες τις αξέχαστες σερί ανατροπές στην Τούμπα; Από 0-2 σε 3-2 Τετάρτη για το Κύπελλο και Κυριακή για το Πρωτάθλημα.
Με τον Φέρεντς Πούσκας στον πάγκο των «πράσινων».
Ένα από τα 6 γκολ του «δικέφαλου» φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Αχιλλέα Ασλανίδη.
Μπήκε με την μπάλα στα δίχτυα ντριπλάροντας και τον Τάκη Οικονομόπουλο ενώ στην Τούμπα καταγραφόταν δονήσεις πολλών Ρίχτερ…
Τότε ο Δημήτρης Μπούζας έγραφε στα δικά του «Σπορ του Βορρά»: «Κι ο θεός άφησε τον ουρανό και κατέβηκε στην Τούμπα θαυμάζοντας τον ΠΑΟΚ»!
Και στη «Θεσσαλονίκη» ο καλλιτέχνης της γραφής Γιάννης Χατζηϊωάννου καθιέρωνε το: «Ίδια γεύση»!
Τα πρώτα του χρήματα από το ποδόσφαιρο πήγαν στην οικογένεια. Τη θεωρεί ακρογωνιαίο λίθο κάθε ευτυχίας κι επιτυχίας. «Όλα από εκεί ξεκινούν. Και στα σπίτια και στις ομάδες. Οι γονείς κάνουν τους πρωταθλητές. Ο ΠΑΟΚ τότε ήταν ο κορυφαίος επειδή ήταν οικογένεια». Αγόρασε ένα ηλεκτρικό ψυγείο κι ένα πλυντήριο στη μητέρα του. Κι από τη στέγη του – «επτά ‘νομά σε ένα δωμά’…» η οικογένεια βρέθηκε σε διαμέρισμα.
Γεννήθηκε ανήμερα των Θεοφανείων στην Καλαμαριά.
Σε δύσκολα χρόνια. Τότε έπρεπε να γίνει ή τραγουδιστής ή ποδοσφαιριστής. Για να ευημερήσει. «Το τραγούδι», λέει «ήταν το νερό του λαού.
Η μπάλα; Το ψωμί της εποχής». Συγκινείται καθώς τα διηγείται. «Επτά νομά σ’ ένα δωμά …», όπως το συνέθεσε ο Άκης Πάνου. Το είπαμε και παραπάνω. Φτώχια! Όσο κρατούσε το φως από τις λάμπες του Δήμου στην Καλαμαριά έπαιζε μπάλα στις λασπωμένες αλάνες. Εξ ων και τα «τσαμούρια» για τους Απολλωνιστές. Χωρίς τα κλασσικά «μη», «δεν επιτρέπεται» και «πρόσεχε» από τους γονείς του.
Έπαιζε μπάλες τις οποίες αγόραζε πουλώντας κουλούρια. Εκείνες τις τύπου … δέρματος από έξω. Χαρτιά και κουρέλια από μέσα. Και με τα κορδόνια για να σφίγγουν.
Μία τέτοια μπάλα ήταν κι ο πρώτος μεγάλος έρωτας. Κι η πρώτη απύθμενη ερωτική απογοήτευση (υπήρξαν κι άλλες; Ο Θεός κι η ψυχή του) στη ζωή του ξεχωριστού Αχιλλέα Ασλανίδη. Παίζοντας την έριξε σε έναν μπαξέ με κρεμμυδάκια. Έγινε ζημιά. Η γειτόνισσα πήρε τότε τον σουγιά. Έκανε κομματάκια τον έρωτα. Έτσι έγινε κι η ψυχή του.
Περπατούσε και περπάτα πάντα, ακολουθώντας τα πατήματα του ευλογημένου Στέλιου Καζαντζίδη.
Το ανυπέρβλητο masterpiece του Άκη Πάνου : «Η ζωή μου όλη»! Οδηγός στη ζωή του.
Η ρήση: «Αφού η πατρίδα μου την ψυχή με ξεριζώνει, πατρίδα είναι όπου αυτή στεριώνει»! Δόγμα του; «Η σιχαμένη ειρήνη είναι καλύτερη από έναν πόλεμο». Από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ : «Ύμνος στη ζωή». Μεταφράστηκε από τον Γιάννη Ρίτσο. Τραγουδήθηκε από τον Στέλιο Καζαντζίδη. Μελοποιήθηκε από τον Θανάση Πολυκανδριώτη.
Είναι ξεχωριστός και τώρα.
Έξω από τα γήπεδα. Ήταν και μέσα. Σε ένα φιλικό αγώνα ΠΑΟΚ – Εθνική Ρουμανίας (με Λουτσέσκου, Ιορντανέσκου, Ντίνου, Ραντουκάν… και προπονητή Κόβακς) πετυχαίνει με «ζωγραφιά» το νικητήριο γκολ του ΠΑΟΚ (3-2).
Κι οι Ρουμάνοι διεθνείς κάθονται στη σειρά για να τον συγχαρούν!
Τότε κάθε Τετάρτη ο Βασίλης Σεργιαννίδης – «ο μεγαλύτερος παράγοντας του μεγαλύτερου ΠΑΟΚ», τονίζει ο Αχιλλέας Ασλανίδης – διοργάνωνε αγώνες για να καλύπτει άμεσα τις οικονομικές υποχρεώσεις του συλλόγου του.
Ο Αχιλλέας Ασλανίδης – από τα κορυφαία ταλέντα της φτωχολογιάς και της προσφυγιάς στο ποδόσφαιρο – είναι βαθιά στοχαστής. Φιλοσοφεί κι εμβαθύνει σε κάθε τι στη ζωή. Τιμά με θρησκευτική ευλάβεια την ποντιακή καταγωγή του. Ήταν (κι είναι, κι είναι) ξεχωριστός ως άνθρωπος. Με – κατά κανόνα – φίλους, χωρίς εχθρούς. Και με σημαία διαρκώς κυματισμένη την μπέσα του!
Αντιστάθηκε στο σύστημα. Δεν εντάχθηκε σε αυτό. Τιμωρήθηκε. Τον εκδικήθηκε τιο σύστημα. Έμεινε όμως, ελεύθερος. Ευτυχισμένος. Και γενναίος!
Δούλευε στο καφενείο – κέντρο διασκέδασης του πατέρα του Χρήστου Ασλανίδη. Ο «Καναδάς» στην καρδιά της Καλαμαριάς ήταν τόπος συνάντησης παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος του ποντιακού Ελληνισμού. Γιατί «Καναδάς»; Μα, επειδή η χώρα αυτή θεωρούνταν … Γη της Επαγγελίας για τους μετανάστες!
Μάγκας με την εξαίρετη έννοια … Λεβέντης στην ψυχή, το μυαλό και το κορμί ο πατέρας του Αχιλλέα ήταν ο πρώτος που καθιέρωσε το «μονό ζεϊμπέκικο». Η εξήγηση για τις χορευτικές ικανότητες του. «Το ζεϊμπέκικο είναι το μπαλέτο της εργατικής τάξης. Με αυτό άνοιξε το μαγαζί ο πατέρας μου … Ο ευεργέτης μου! Με αυτό το έκλεισε».
Ο Χρήστος Ασλανίδης μεγάλωσε τα παιδιά του με λίγα λεφτά αλλά πολλά ιδανικά. Τους έμαθε μάλιστα, πως «χαμένοι αγώνες είναι μόνον αυτοί που δεν έγιναν»! Ήταν δε, πόθος του. Ένας από τα αγόρια του να γίνει κεμεντζετζής (κεμεντζές είναι η λύρα των Πόντιων) κι ο άλλος ποδοσφαιριστής. Έτσι κι έγιναν ο Παναγιώτης κι ο Αχιλλέας …
Α, και κάτι ακόμη, ο Αχιλλέας Ασλανίδης είναι μέλος της εθνικής Ελλάδας με την πρώτη διεθνή πρωτιά. Ήταν η Ελπίδων. Κέρδισε το Βαλκανικό Πρωτάθλημα κόντρα σε παγκόσμιες υπερδυνάμεις όπως ήταν η Γιουγκοσλαβία κι η Ρουμανία. Λίγοι τη θυμούνται. Λιγότεροι την επικαλούνται. Ο αλησμόνητος Παύλος Γεραμάνης την είχε αναφέρει. Αποκαθιστώντας την ιστορία το 2004 μέσα στο εθνικό παραλήρημα για το EURO. Αν κι αριστερών φρονημάτων εκείνη η εμβληματική φυσιογνωμία της δημοσιογραφίας είχε βγάλει στο φως μία εθνική επιτυχία. Έμενε στο σκοτάδι επειδή καταγράφθηκε στην περίοδο της στρατιωτικής κυβέρνησης…
Όσο για την «Ακτή Σαλονικιού»: Η καλύτερη και τελευταία στάση της πορείας στη ζωή μου. Εκεί ζω τον παράδεισο περιμένοντας τον θάνατο δίχως να του γυρίζω την πλάτη»!
Κι ο ΠΑΟΚ; Επιμένει: «Δεν είναι η ομάδα της Τούμπας. Είναι η ομάδα της Μακεδονίας. Μία έκφραση – όπως κι ο Απόλλων Καλαμαριάς – των ξεριζωμένων Πατρίδων.”
Μetrosport
