Το 1990 η Ιταλία διχάστηκε απο τον Ντιέγκο Μαραντόνα, για τον ημιτελικό του Μουντιάλ που έλαβε χώρα στη Νάπολι, διχάστηκε και πιο μπρόστα όμως, με την μεταγραφή του Μικρού Βούδα απο την Φιορεντίνα στη Γιουβέντους.

Η Φλωρεντία καιγόταν για ένα μήνα σχεδόν, η διοίκηση της ομάδας δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στους δρόμους.

Ο Ρομπέρτο Μπάτζο, ήταν το αγαπημένο τους παιδί και θα τον έβλεπαν στα μισητά ασπρόμαυρα γι’αυτούς.

Το μίσος τους είναι πολύ μεγάλο για την Γιουβέντους και μπορεί να ξεπερνάει ορισμένες φορές και τα επίπεδα της Νάπολι.

Ο Ρομπέρτο Μπάτζο, δήλωνε οτι η διοίκηση τον τύλιξε σε μια κόλλα χάρτι και οτι δεν θα άφηνε την Φιορεντίνα ποτέ.

Την μεταγραφή του στην Γιουβέντους, την έμαθε απο την τηλεόραση.

Οταν έφτασε η ώρα να ταξιδέψει η Γιουβέντους στην Φλωρεντία για το πρωτάθλημα, στην αρχή οι περισσότεροι γιούχαραν τον Ρομπέρτο αλλα μια μικρή μερίδα τον χειροκροτούσε.

Ηταν ο παίκτης που κέρδισε πέναλντι μάλιστα αλλά αρνήθηκε να το εκτελέσει.

Δεν είχε χάσει πέναλτι ποτέ μέχρι τότε.

Βγαίνει αλλαγή και πηγαίνοντας προς στον πάγκο, οι οπαδοί, του πετάνε κασκόλ της Φιορεντίνα επιδεικτικά…

Αυτός, σηκώνει ένα απο κάτω και το φιλάει.

Οι οπαδοί παγώνουν, κατευθυνόμενος προς την φυσούνα, χαιρετάει τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της Φιορεντίνα, λυγίζουν και οι πιο σκληροί και τον χειροκροτάνε οι περισσότεροι στο γήπεδο.

Συναισθήματα που μόνο σπουδαίες προσωπικότητες μπορούν να δημιουργήσουν.

Μια τέτοια προσωπικότητα, ήταν και ο Ρομπέρτο Μπάτζο.

Σε ένα ποδόσφαιρο προσωπικοτήτων, μιας άλλης εποχής.