Άρθρο της Μαρίας Καραδημήτρη

Αγώνας Επιβίωσης

Κατά καιρούς ακούμε για ανθρώπους, που μέσα από αντιξοότητες και αντισυμβατικότητα του ‘τι είχαν’ και του ‘τι ήθελαν’ κατάφεραν ναβρεθούν στην κορυφή. Άνθρωποι απλοί, στην πλειονότητα τους άτυχοι,δίχως ένα χέρι να τους στηρίξει τόσο ηθικά όσο και οικονομικά, που όμως βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, μέσα από την προσπάθεια και το ζήλο τους. Έδωσαν σάρκα και οστά στο όνειρο τους και παραγκώνισαν τα κακεντρεχή σχόλια και τις δηλητηριασμένεςεικασίες του ‘δεν μπορείς’. Αναδείχθηκαν μέσα από την σκληρή τους δουλειά και αγάπη απέναντι σε αυτό που ονόμασαν ‘πάθος’. Πολλές είναι οι Αμερικάνικες ταινίες που προωθούν το ‘American dream’.Ωστόσο, αυτό που βλέπουν οι τηλεθεατές είναι τον πρωταγωνιστή μέσα σε πλάνα τριάντα δευτερολέπτων να προπονείται αιματηρά και να πηγαίνει στον αγώνα του, που προφανώς βγαίνει πρωταθλητής.Στην ουσία του όμως, ο αγωνιστής αυτός ξόδεψε μήνες, χρόνιαολόκληρα, ανέχτηκε την απόρριψη, σκληρές συμπεριφορές, ακόμα και βία προκειμένου να φτάσει στον τελικό αγώνα. Πριν λοιπόν τον αγώνα της νίκης, είχε δώσει έναν αέναο αγώνα επιβίωσης. Τα παρακάτω πρόσωπα έδωσαν τον δικό τους προσωπικό άθλο και νίκησαν!

ΠΕΛΕ

Θρύλος στην ιστορία του ποδοσφαίρου και κορωνίδα των μαχητών είναι ο Πελέ ή αλλιώς το ‘Μαύρο Μαργαριτάρι- Perola Negra’.Μεγάλωσε μέσα στην φτώχια, σε μία κακόφημη περιοχή της Βραζιλίας. Ο πατέρας του, του δίδαξε το ποδόσφαιρο με μία κάλτσα γεμισμένη από εφημερίδες. Τίποτα από αυτά ωστόσο, δεν στάθηκε εμπόδιο για να χαρακτηριστεί δεκαετίες αργότερα ‘εθνικός ήρωας της Βραζιλίας’.

‘‘Πως θα μπορούσα να μαρκάρω τον Πελέ; Με κιμωλία σε μαυροπίνακα’’

Σέσαρ Λουις Μενότι, Αργεντίνος Προπονητής.

ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

‘Η μαμά μου πάντα πίστευε ότι είμαι ο καλύτερος. Και εγώ μεγάλωσα με την αρχή ότι η μαμά μου έχει πάντα δίκιο σε ότι λέει’. Ένα ακόμη φαινόμενο στην ιστορία του ποδοσφαίρου, δίχως κανένα εφόδιο για την βαρυσήμαντη καριέρα του.Μεγαλωμένος σε μία φτωχή γειτονιά της Αργεντινής και μέλος πολυμελής οικογένειας, ανέδειξε το ταλέντο τουστο ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις οχτώ ετών. Μερικά από τα λόγια του που έμειναν στην ιστορία είναι: ‘Ήταν το χέρι του θεού’ ‘Μεγάλωσα σε μία φτωχή γειτονιά του Μπουένος Άιρες, μακριά από φως, νερό,τηλέφωνο’

Ήμουν, είμαι και πάντα θα είμαι εθισμένος στα ναρκωτικά.Ένας άνθρωπος που μπλέκει με τα ναρκωτικά πρέπει να παλεύει με τους δαίμονες του κάθε μέρα’.

ΚΑΡΛΟΣ ΤΕΒΕΣ

Κατάγεται από την Αργεντινή. Ήταν ένα παιδί για το οποίο δεν υπήρχε στον ορίζοντα κάτι ελπιδοφόρο για εκείνον. Σε ηλικία δέκα μηνών είχε ένα σοβαρό ατύχημα, έπεσε στο πρόσωπό του καυτό νερό, πράγμα που του προκάλεσε εγκαύματα τρίτου βαθμού. Το ατύχημα ξεπεράστηκε γρήγορα, αφήνοντάς του όμως σημάδια για το υπόλοιπο της ζωής του.Μεγάλωσε με την θεία του γιατί η μητέρα του ήταν αδύνατον να τον μεγαλώσει μόνη της. Βίωσε και με εκείνη μία φτωχή ζωή αλλά τα λόγιατου δείχνουν πως σεβάστηκε και αγωνίστηκε για αυτά πουακολούθησαν… ‘ Πολλές φορές δεν είχαμε καλά καλά να φάμε, επειδή ο πατέρας μου δεν μπορούσε να βρεί δουλειά, αλλά το να ακούω σ’αγαπώ από τους γονείς μου ήταν αρκετό για να περάσει η πείνα. Το να τους βλέπω να αγωνίζονται μου έδωσε τη δύναμη που έχω σήμερα.Έμαθα τις αξίες του σεβασμού, της ταπεινότητας και της θυσίας’.

Το να αντιμετωπίσεις τις αντικειμενικές δυσκολίες και να ξεπεράσειςτον εαυτό σου, είναι ένας προσωπικός άθλος, που δεν πρέπει ναδιασπάται από καμία εξωτερική οχλαγωγία. Πολλές φορές αποτυγχάνουμε γιατί χάνουμε την πίστη του εαυτού μας. Βλέπουμε το βουνό και απελπιζόμαστε. Το βουνό έχει άτσαλο έδαφος, θα σε πιάσουν καταιγίδες και χιόνια, κρύο και ζέστη, αλλά όταν φτάσεις στην κορυφή και ανοίξεις τα μάτια σου, θα δεις έναν ολόκληρο κόσμο μπροστά σου. Και τότε ο γολγοθλας θα αποδειχθεί το πιο γλυκό ταξίδι. Εκείνοι ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.

Εσύ;