Από μικρό παιδί στην Καλλιθέα, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, είχε χώμα τότε παντού, δεν είχε σπίτια και μέναμε σε μια παράγκα. Μου έφτιαχνε η μάνα μου με πανιά ένα τόπι για να μην αλητεύω και το κλότσαγα έξω από την παράγκα, στο χώμα.

Πάμφτωχη οικογένεια.

Οι γονείς μου ήρθαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους και πήγαν στη Μακεδονία πρώτα, γεννήθηκα στη Δράμα.

Έπαιζα μπάλα με το τόπι έξω από το σπίτι μου στην Καλλιθέα, αν μπορούσες να αποκαλέσεις σπίτι εκείνο το πράγμα…

Πέρναγε από εδώ κάθε πρωί ένας βετεράνος τότε παίκτης του Ολυμπιακού που δεν θυμάμαι το όνομά του.

Με παρακολουθούσε και μια μέρα μου λέει «μικρέ, θες να σε πάω στον Ολυμπιακό;».

Του λέω «βέβαια θέλω» και μου λέει «έμπα στο αμάξι»!

Και με πάει κατευθείαν στον Ολυμπιακό.

Ήμουν 14-15. Με είδαν στον Ολυμπιακό, αλλά επειδή ήμουν πολύ μικρός με έδωσαν στην Ελλάδα Μοσχάτου που τη θεωρούσαν δική τους ομάδα τότε. Για να με πάρουν όταν «ψηθώ».

Αλλά εγώ βάζω 30 γκολ εκείνη τη χρονιά με την Ελλάδα Μοσχάτου. Και πέσανε πάνω μου άλλες ομάδες.

Ο Ολυμπιακός αδράνησε και με πήγε ο Κοτρίδης στον Πανιώνιο!

Μάλιστα έδωσε και τα αληθινά μου στοιχεία στον Πανιώνιο, διότι τότε εγώ για να μη δεσμευτώ δεν έδινα το αληθινό όνομά μου, έπαιζα ως Κωνσταντίνος Μπρίντζος! Στον Πανιώνιο λοιπόν έπαιξα από μικρός και έκανα παπάδες στα επόμενα χρόνια.

Στην ΑΕΚ πήγα χάρη σε έναν απίστευτο άνθρωπο, Σεβαστάκη τον έλεγαν.

Ο οποίος είχε εργοστάσιο με παπούτσια και το καλύτερο μαγαζί στην Πανεπιστημίου, από το οποίο έπαιρνε παπούτσια όλη η Ελλάδα. Αυτός είχε πάθει πλάκα μαζί μου.

Το ότι πήγα στην ΑΕΚ και έβγαινα κάθε χρόνο πρώτος σκόρερ στην Ελλάδα επί 5 σερί χρόνια με πολλά γκολ οφείλεται σε εκείνον.

Σε μια εποχή,όπου δεν υπήρχαν λεφτά στο ποδόσφαιρο, μου πήρε το μαγαζί, το σπίτι από πάνω, έβαλε τον αδερφό μου που ήταν τσαγκάρης στο εργοστάσιό του να δουλεύει, με πήγε μαζί με τη γυναίκα του και τη γυναίκα μου σε όλη την Ευρώπη, με γύρισε ταξίδια! Και με πάντρεψε! Αυτός τα έκανε όλα.

Δεν θα πεθάνω αν δεν μπω μέσα να δω εκεί να παίζει η ΑΕΚ.

Γεννιέται ο παίκτης, δεν γίνεται.

Δεν μου τα έδειξε αυτά κανένας. Μόνος μου, με το πάνινο τόπι που μου είχε φτιάξει η μάνα μου.

Ενα αξέχαστο γκολ εναντίον του Ολυμπιακού…

Επαιζε ΑΕΚ- Ολυμπιακός και μας είχαν πάει την προηγούμενη μέρα στο γήπεδο για φωτογραφίες. Και του λέω του Σάββα του Θεοδωρίδη «κοίτα τη γωνία εκεί ψηλά, εκεί θα σου το στείλω».

Τα έχασε ο Σάββας. Με έπιασε ο φακός να του δείχνω τη γωνία. Και έτσι έγινε, εκεί του το έβαλα. Και βγήκε το τραγούδι, που έλεγε «Σαν τον Νεστορίδη κανένας δεν θα βγει, να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί»!

Σχολείο δεν πήγα, το σχολείο στην Καλλιθέα ήταν στο βουνό, όλη η περιοχή πήγαινε σε εκείνο το σχολείο τότε.

Πήγα κι εγώ, έπαιζα μπάλα στο προαύλιο κι έρχεται ένας δάσκαλος με τη γυναίκα του που ήταν κι αυτή δασκάλα και μου τραβάει ένα χαστούκι. Του δίνω μια κλοτσιά και το βάζω στα πόδια! Δεν ξαναγύρισα ποτέ στο σχολείο.

Για εμένα ο Νο1 αντίπαλος που του είχα αδυναμία ήταν ο Σιδέρης. Αυτόν υπολόγιζα περισσότερο απ’ όλους. Τον αγαπούσα. Και εκείνος μου είχε αδυναμία. Επίσης, χρωστάω πολλά για ό,τι έγινα στον Μουράτη!

Με γούσταρε, με ενθάρρυνε, μου έλεγε «μη φοβάσαι τίποτα, εσύ δεν πρέπει να φοβάσαι, είσαι μοναδική περίπτωση». Σε ένα ματς με την Εθνική, που νικήσαμε την Ιταλία με γκολ μου, με είχε πάρει ο Μουράτης στους ώμους του και με γύριζε στις εξέδρες να με αποθεώνει ο κόσμος. Τρομερός άνθρωπος.

Πώς με αγαπούσε αυτός ο άνθρωπος έτσι. Και τρομερό μπακ, δεν υπήρχε τέτοιο μπακ άλλο.

Όταν κερδίζαμε ντέρμπι, με περίμενε ο κόσμος έξω από το γήπεδο, με έπαιρναν στις πλάτες τους και κάποιες φορές φτάναμε μέχρι την Ομόνοια! Και από εκεί έπρεπε να πάρω ταξί να γυρίσω στο γήπεδο να πάρω το αυτοκίνητό μου!

Την «Αραμπέλα»!

Ένα αμάξι που ήταν κίτρινο και μαύρο!

Από το σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο, με ενοχλεί, οτι δεν ξέρουν ποδόσφαιρο, δύσκολα βλέπεις παίκτες να τους χαρείς.

Μόνο τρέξιμο, δύναμη, αλλά δεν βλέπουμε τεχνική να τραβήξει τον κόσμο.”

Κώστας Νεστορίδης, απο συνέντευξή του στο ”ΦΩΣ ”

Στον Πανιώνιο αγωνίστηκε απο το 1948 εώς το 1955 και σε 63 συμμετοχές πέτυχε 26 γκολ.

Στην ΑΕΚ αγωνίστηκε απο το 1955 εώς το 1966 και σε 207 συμμετοχές πέτυχε 174 γκολ.

Με την ΑΕΚ αναδείχθηκε πέντε φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος.

1959: 21 τέρματα

1960: 33 τέρματα

1961: 27 τέρματα

1962: 29 τέρματα

1963: 24 τέρματα