Το 2006 έχασε την κόρη του λόγω καρδιακών προβλημάτων.
Αν και μαζί με την γυναίκα του θα υιοθετήσει ένα άλλο κοριτσάκι, ο Ρόμπερτ δεν θα το ξεπεράσει ποτέ.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ρόμπερτ Ένκε, ποτέ δεν μίλησε για τα καταθλιπτικά του προβλήματα λόγω του φόβου της απόρριψης και αυτό έκανε πολύ λίγους ανθρώπους να ξέρουν την αλήθεια.
Σ’αυτόν τον κόσμο του ποδοσφαίρου, δεν υπάρχει χώρος για να νιώθεις άσχημα ή να νιώθεις αδύναμος, όλοι πρέπει να χρησιμοποιούν την μάσκα του δυνατού αν θέλουν να παραμείνουν στον αιώνιο κόσμο του ανταγωνισμού.
Στις 10 Νοεμβρίου 2009, ο μεγάλος τερματοφύλακας είπε στην Τερέζα, την γυναίκα του, πως θα ερχόταν αργά απο την προπόνηση και δεν επέστρεψε ποτέ.
Αποφάσισε να αυτοκτονήσει στις γραμμές του τρένου, σε ηλικία 32 ετών την στιγμή που επαγγελματικά όλα φαινόταν να πηγαίνουν κατ’ευχήν, καθώς ήταν το πρώτο φαβορί για να κάτσει κάτω απο την εστία της Εθνικής Γερμανίας στο Μουντιάλ του 2010.
”Ο Γερμανός τερματοφύλακας Robert Enke ξεκίνησε την καριέρα του από την Carl Zeiss Jena και είχε να επιδείξει ως σημαντικότερους σταθμούς στην καριέρα του τις Gladbach, Benfica, ένα αδιάφορο πέρασμα από την Barcelona, μετά από το οποίο, και με δύο ενδιάμεσους δανεισμούς σε Fenerbahce και Τενερίφη, επέστρεψε στην Bundesliga με την φανέλα του Hannoner ’96, όπου έζησε τις λαμπρότερες στιγμές της καριέρας του, φτάνοντας να κάνει το ντεμπούτο του το 2007 με την φανέλα της Εθνικής Γερμανίας.
Την βιογραφία του έγραψε ο Γερμανός αθλητικογράφος Ronald Reng στο βιβλίο A Life too Short: The Tragedy of Robert Enke (Μία Πολύ Μικρή Ζωή: Η Τραγωδία του Ρόμπερτ Ένκε), το οποίο κέρδισε το βραβείο του καλύτερου αθλητικού βιβλίου της χρονιάς του William Hill το 2011.
Ήταν η πρώτη φορά σε περίοδο 23 ετών που το βραβείο απονεμήθηκε σε μη αγγλόφωνο συγγραφέα.”
Εξαιτίας της αυτοκτονίας του συστάθηκε ειδικο σώμα στο όποιο βοηθούσε αθλητές από ολο τον κόσμο να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους.
Κατάθλιψη, τζόγος, ποτό κ.α. Επίσης βοηθούσε και βοηθάει την ομαλή μετάβαση ενός αθλητή μετά το τέλος της καριέρας του.
Ήταν μόλις 32 ετών…
Εκείνο το απόγευμα της 10ης Νοεμβρίου 2009, ο Ρόμπερτ Ένκε έφυγε από το σπίτι ως συνήθως, φίλησε τη γυναίκα του, είπε…
”Τα λέμε απόψε” αλλά δεν επέστρεψε ποτέ.
Έπεσε στις ράγες του τρένου κοντά σε ισόπεδη διάβαση στο Elvese (Neustadt am Rübenberge), αφού εγκατέλειψε το αυτοκίνητό του λίγα μέτρα μακριά από τις γραμμές.
Η σύζυγος του αποκάλυψε αργότερα ότι ο Ρόμπερτ υπέφερε από κατάθλιψη για περίπου έξι χρόνια και ότι η κατάστασή του επιδεινώθηκε το 2006 αφού η δίχρονη κόρη τους Λάρα πέθανε από μια σπάνια καρδιακή πάθηση.
Ήταν μόλις 32 ετών…
Εκείνη τη φορά δεν μπόρεσε να μείνει όρθιος μέχρι το τέλος, γιατί αυτή η αρρώστια τον είχε γονατίσει, δεν είχε διέξοδο.
Σύμφωνα με τον Ρόναλντ Ρενγκ, Γερμανό συγγραφέα, όλοι θυμούνται πού βρίσκονταν όταν έλαβαν τα δυσάρεστα νέα.
Η εν λόγω στιγμή ήρθε στις 10 Νοεμβρίου 2009…
Ο τερματοφύλακας της εθνικής Γερμανίας Ρόμπερτ Ένκε αυτοκτόνησε αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του και την δέκα μηνών υιοθετημένη κόρη του.
Τρομερό σοκ για όλη τη χώρα, μια αναπάντεχη είδηση που αφήνει τους πάντες άναυδους.
Γιατί??
Ο Ρόμπερτ έπασχε από κατάθλιψη από την θητεία του ακόμα στη Βαρκελώνη.
Μια οδυνηρή εμπειρία, ένα κακό ξεκίνημα, όταν ο Φαν Γκάαλ, προπονητής της Μπαρτσελόνα, μίλησε στο τηλέφωνο με τον Ένκε, ο οποίος ζήτησε διαβεβαίωση για τη θέση του στην ομάδα και αν τον χρειάζεται…
Εκείνος απάντησε:
“Δεν ξέρω καν ποιος είσαι. ”
Αυτή ήταν μια «μέτρια» Μπαρτσελόνα στην οποία κυριαρχούσε το ολλανδικό μπλοκ και ο Φαν Γκάαλ.
Μια ομάδα έτοιμη να θυσιάσει οποιονδήποτε για να σωθεί και να ξανανέβει στο βάθρο του πρωταθλητή.
Οταν η Μπαρτσελόνα αποκλείστηκε στο Κύπελλο απο την Νοβέλντα, το κλίμα στην ομάδα ήταν άσχημο.
Ο νεαρός Βίκτορ Βαλντές θυμάται τη στιγμή και το περιέγραψε ως εξής…
“Τον Ένκε, ήταν σαν να τον ρίξανε στα λιοντάρια”.
Μετά την ισπανική εμπειρία, ο Ενκε πήγε να παίξει στην Τουρκία, πριν επιστρέψει στη Γερμανία, στο Αννόβερο, όπου έκανε πολύ καλές σεζόν μπαίνοντας σε σταθερή βάση στην εθνική ομάδα.
Φαινόταν σαν μια ευτυχισμένη στιγμή, αλλά το 2006 ήρθε η στιγμή που άλλαξε τον Ρόμπερτ για πάντα.
Η κόρη του Λάρα πέθανε από μια σπάνια αναπνευστική πάθηση όταν ήταν δύο ετών.
Ο Ένκε δεν θα ξεπεράσει ποτέ αυτόν τον πόνο, παρά τις καλές επιδόσεις του στο Αννόβερο και την μεγάλη ευκαιρία να παίξει με το Νο 1 της Εθνικής Γερμανίας, μπροστά απο Νόιερ και Λέμαν.
Αυτή η φανέλα που ήταν στηριγμένη πλέον σε μια τσιμεντογωνία με γραμμένο πάνω το όνομα Ενκε.
Νούμερο 1 για τον Ρόμπερτ Ένκε που προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να σταματήσει τα χτυπήματα της ζωής.
Ήθελε να ξαναβρεί την μικρή του Λάρα, ένα σοκ που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ.
