Ο Ντέμης Νικολαΐδης γεννήθηκε στο Γκίσεν της Γερμανίας, στις 17 Σεπτεμβρίου 1973.

Έχοντας καταγωγή από την Αλεξανδρούπολη έκανε από μικρή ηλικία τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον τοπικό Εθνικό.

Την περίοδο 1991-92 που ο σύλλογος προβιβάστηκε στην Γ’ Εθνική, έκανε και ο Νικολαΐδης το άλμα στην πρώτη ομάδα.

Την επόμενη περίοδο (1992-93) καθιερώθηκε ως βασικός, σκοράροντας 7 γκολ σε 30 αγώνες, ενώ την επόμενη χρονιά εντυπωσίασε από νωρίς σημειώνοντας 7 γκολ σε 9 αγώνες, προσελκύοντας το ενδιαφέρον πολλών ομάδων.

Στη μέση της περιόδου 1993-94, ο Απόλλων Σμύρνης (τότε Απόλλων Αθηνών) πραγματοποίησε τη μετακίνηση του νεαρού Νικολαΐδη από την Αλεξανδρούπολη στον σύλλογο της Αθήνας.

Γρήγορα πήρε θέση βασικού και ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα.

Αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ με 17 γκολ την περίοδο 1994-95, πίσω από Κριστόφ Βαζέχα (29) και Δημήτρη Σαραβάκο (21), με τον Απόλλωνα να τερματίζει τέταρτος, επίδοση που θεωρήθηκε εξωπραγματική για τα δεδομένα της ομάδας.

Την επόμενη χρονιά (1995-96), σημείωσε ένα γκολ λιγότερο (16) στο πρωτάθλημα, η ομάδα του δεν τα πήγε το ίδιο καλά συγκριτικά με την προηγούμενη περίοδο, έφτασε όμως στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ, όπου γνώρισε τη συντριβή με 7-1.

Μετά από ένα μεγάλο “σίριαλ” που διήρκεσε δύο καλοκαιρινές μεταγραφικές περιόδους, ο Νικολαΐδης υπέγραψε τελικά συμβόλαιο στην ΑΕΚ, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις που υπήρξαν ώστε να αποδεχθεί την πρόταση από τον Ολυμπιακό.

Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι από το καλοκαίρι του 1995 ήθελε να πάει στην ομάδα που αγαπάει (την ΑΕΚ) και για τον λόγο αυτό ήταν επηρεασμένος κατά την τελευταία του χρονιά στον Απόλλωνα.

Το επόμενο καλοκαίρι (του 1996) κι ενώ οι διοικήσεις Ολυμπιακού και Απόλλωνα τα είχαν βρει σε όλα, ο νεαρός τότε επιθετικός δεν συμφώνησε, εμμένοντας στην προσωπική του επιθυμία να μεταγραφεί στην ΑΕΚ και τελικά τα κατάφερε.

Εκεί σημείωσε σημαντικά και σπουδαία γκολ, ενώ έγινε η “σημαία” των οπαδών της ομάδας που τον λάτρεψαν.

Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ την περίοδο 1998-99 με 22 γκολ, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να πανηγυρίσει κάποιο πρωτάθλημα. Κατέκτησε το Σούπερ Καπ του 1996 και το Κύπελλο τις χρονιές 1997, 2000 και 2002.

Το 2000, στον τελικό Κυπέλλου με τον Ιωνικό σημείωσε γκολ με το χέρι, το οποίο ο ίδιος υπέδειξε στον διαιτητή, που δεν το είχε αντιληφθεί, ώστε να το ακυρώσει. Για τον λόγο αυτό βραβεύτηκε με το βραβείο Fair Play από τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA).

Κάθε καλοκαίρι το όνομά του ήταν στη λίστα των μεταγραφικών στόχων πολλών ευρωπαϊκών ομάδων, ενώ η βελγική Άντερλεχτ είχε συμφωνήσει το 2000 με την ΑΕΚ για τη μεταγραφή του, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε την προσφορά και έμεινε στην Ελλάδα.

Με την έλευση του Μάκη Ψωμιάδη στην προεδρία της ΑΕΚ, το 2001, άρχισαν τα προβλήματα για τον Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος κατηγόρησε τον τότε πρόεδρο της ομάδας για απάτες, “μαύρα χρήματα” και εκβιασμούς και εν μέρει κατάφερε να βρει το δίκιο του, όμως για την ΑΕΚ ήταν αργά, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Το συμβόλαιό του με την Ένωση έληξε το καλοκαίρι του 2003 και δεν ανανεώθηκε.

Για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Ντέμης Νικολαΐδης, έφυγε από την Ελλάδα για το εξωτερικό, όταν έμεινε ελεύθερος από την ΑΕΚ.

Έφτασε κοντά στη μεταγραφή του στη γαλλική Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά τελικά προτίμησε την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου υπέγραψε συμβόλαιο ενός έτους.

Σε μια χρονιά γεμάτη τραυματισμούς, κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του και να εντυπωσιάσει με τις ικανότητές του τους απαιτητικούς Ισπανούς.

Σημείωσε 6 γκολ σε 22 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος κυρίως ως επιθετικό δίδυμο με τον νεαρό και ανερχόμενο τότε, αλλά μετέπειτα διάσημο διεθνή Ισπανό φορ Φερνάντο Τόρρες.

Στο τέλος εκείνης της περιόδου η Ατλέτικο του έκανε προσφορά για ανανέωση συμβολαίου, ώστε να παραμείνει στην ομάδα, αλλά ο Νικολαΐδης είχε πάρει την απόφασή του να αποσυρθεί λόγω χρόνιου προβλήματος στη μέση, όπου είχε ήδη χειρουργηθεί, αλλά κυρίως για να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα, την ΑΕΚ, να βγει από την κρίση, γινόμενος εν τέλει πρόεδρός της.

Το ντεμπούτο του στην εθνική Ελλάδας το έκανε το 1995 και τελευταίος του αγώνας ήταν στο Γιούρο 2004 όπου τελικά η Ελλάδα κατέκτησε το τρόπαιο, στον προημιτελικό κόντρα στην Γαλλία.

Αγωνίστηκε συνολικά 54 φορές με τη γαλανόλευκη φανέλα και πέτυχε 17 γκολ, γεγονός που τον κατατάσσει 7ο σκόρερ όλων των εποχών.

Νωρίτερα, στο τέλος του 1999 είχε ανακοινώσει πως αποφάσισε να απέχει από την εθνική Ελλάδας, από κοινού με άλλους δύο συμπαίκτες του τότε στην ΑΕΚ, τον Ηλία Ατματσίδη και τον Μιχάλη Κασάπη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Επέστρεψε έπειτα από προτροπή του Ότο Ρεχάγκελ το 2001.

“Ίσως είναι η μοναδική ομάδα η ΑΕΚ στην οποία δεν έχω βάλει γκολ.

Και το θέμα δεν είναι πως δεν ήθελα να βάλω γκολ επειδή ήμουν ΑΕΚ.

Ήθελα να βάλω γκολ πιο πολύ απ’ όλες τις ομάδες για να με δουν και να με πάρουν στην ΑΕΚ.

Θυμάμαι κάτι χαμένες ευκαιρίες, κάτι αστείες ευκαιρίες που δεν μπορούσα να βάλω γκολ, δοκάρι μέσα στην Ριζούπολη.

Εν τω μεταξύ, έχανα ευκαιρίες και ο κόσμος της ΑΕΚ με χειροκροτούσε γιατί ήταν γνωστό πως ήμουν ΑEKτζής, οπότε νόμιζε…δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του.

Είναι από τα περίεργα αυτό.

Νομίζω ότι έχω βάλει παντού γκολ, σίγουρα δεν έχω βάλει στην ΑΕΚ”.
Nτέμης Νικολαίδης

Ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής, της ΑΕΚτσήδικης κερκίδας.
Ο Ντέμης Νικολαΐδης!