Παίκτης ”ψημένος” δυνατός.
Ηξερε πολύ καλά τι μπορούσε να κάνει και είχε αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια σπουδαία Μονακό ήταν βασικός και έφτασε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Έπαιξε με την Μονακό εναντίον της Πόρτο στον τελικό της σεζόν 2003-2004 αλλά δεν κατόρθωσε να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης καθώς η ομάδα του έχασε με 3-0.
Ο μοναδικός έλληνας που έπαιξε σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, απο τότε που άλλαξε όνομα η διοργάνωση, αλλά δεν πήρε την πρόσκληση απο την Εθνική ομάδα, για το Euro 2004.
”Αυτό το παιχνίδι, ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι κάτι μοναδικό, κάτι ξεχωριστό, το κορυφαίο στην καριέρα μου.
Από την άλλη, όμως, η στενοχώρια είναι αυτή που μένει στο τέλος, διότι το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο.
Και κάθε φορά που το σκέφτομαι νιώθω την ίδια πίκρα.
Δεν ξέρω γιατί ήμουν εκτός Εθνικής ομάδας, διότι ποτέ δεν πήρα εξήγηση από κανέναν, ούτε από τον προπονητή.
Εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλη πίεση γύρω από την Εθνική, ειδικά από τις εφημερίδες που πίεζαν να με καλέσουν.
Πιστεύω ότι ήταν ένας τρόπος εκ μέρους του προπονητή να μην ενδώσει στον περίγυρο, ένα θέμα εγωισμού για να το πω πιο απλά. Όλοι έχουν τη δική τους αντίληψη των πραγμάτων και είναι αλήθεια ότι υπήρχαν πολλοί καλοί παίκτες, επομένως δεν μπορούσαν όλοι να κληθούν.
Η μόνη λύπη που έχω είναι ότι δεν με κάλεσαν έστω μία φορά, ακόμη και σε ένα φιλικό, ώστε να μπορεί να πει, “Δεν μου κάνεις”.
Υπάρχει μια θεωρητική απογοήτευση, ειδικά διότι εκείνο το διάστημα ήμουν ένας από τους καλύτερους παίκτες που αγωνίζονταν στο εξωτερικό και είχα παίξει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.”
Άκης Ζήκος
500 έλληνες ταξίδεψαν για να τον στηρίξουν και να τον υποστηρίξουν, στο «ΑουφΣάλκε Αρίνα»
ΜΟΝΑΚΟ (Ντιντιέ Ντεσάμπ): Ρόμα, Ιμπάρα, Ροντρίγκεζ, Ζιβέ (72 Σκιλασί), Εβρά, Μπερνάρντι, Ζήκος, Σισέ (64 Νοντά), Ροτέν, Ζιουλί (23 Πρσο), Μοριέντες
ΠΟΡΤΟ (Ζοζέ Μουρίνιο): Βίτορ Μπαϊα, Πάουλο Φερέιρα, Ζόρζε Κόστα, Καρβάλιο, Νούνο Βαλέντε, Κοστίνια, Μανίσε, Μέντες, Ντέκο (85 Πέδρο Εμανουέλ), Ντελέι (80 ΜακΚάρθι), Κάρλος Αλμπέρτο (60 Αλενίτσεφ)
