Η Λιντς Γιουνάιτεντ ήταν ένα από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά εργαστήρια μεταξύ των δεκαετιών του ’90 και του 2000.

Υπήρχαν οι Rio Ferdinand, Woodgate, Bowyer και άλλοι εξαιρετικοί παίκτες.

Μετά πάνω από όλα ήταν το μυαλό, το χέρι και η καρδιά.

Το μυαλό και το πόδι έφτασαν από την άλλη άκρη του κόσμου.

Ήταν και οι δύο Αυστραλοί.

Ο ένας βοηθούσε τον άλλον.

Ο Κιούελ δημιουργούσε και ο Βίντουκα σκόραρε.

Μετά ήταν η καρδιά.

Η καρδιά θα μπορούσε να είναι μόνο βρετανική.

Κοιτάζοντας την εμφάνισή του και τα ασπρισμένα μαλλιά του, έμοιαζε σαν ένας από αυτούς τους ματαιόδοξους παίκτες που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα παρά για την ουσία.

Αλλά όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, ο Άλαν Σμιθ αποδείχθηκε ένας πολεμιστής που φούντωσε τις καρδιές των οπαδών της Λιντς με γκολ, τάκλιν και τρεξίματα χωρίς ανάσα.

Μετά την παρακμή της Λιντς, μετακόμισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όπου έγινε, υπό τις οδηγίες του Σερ Άλεξ, εξαιρετικός μέσος.

Φαινόταν η στιγμή για την επιβράβευσή του, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός τον σταμάτησε.

Ο παίκτης πριν από τον τραυματισμό δεν επέστρεψε ποτέ όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Smith…

«Κάτι είχε σπάσει μέσα μου, σε κάθε τάκλιν που έκανα ήμουν νευρικός και φοβισμένος. Πάνω από όλα, όμως, σίγουρα είχα χάσει κάτι σε σωματικό επίπεδο».

Ωστόσο, παραμένει η φανταστική ανάμνηση εκείνης της Λιντς…