Ο Αλμπέρ Ροζέ Μου Μιλά, είναι Καμερουνέζος πρώην ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως σέντερ φορ.
Ένας από τους κορυφαίους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ήταν από τους πρώτους που έγιναν γνωστοί παγκόσμια.
Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 28ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.
Με καταγωγή από τη νήσο Ρεϋνιόν αλλά γεννημένος στη Γιαουντέ, ο Μιλά άρχισε το ποδόσφαιρο στην ηλικία των δεκατριών ετών παίζοντας για πέντε χρόνια σε τοπική ομάδα της Ντουάλα και ως γιος σιδηροδρομικού υπαλλήλου ήταν συνηθισμένος στις διαδοχικές μετακομίσεις.
Απόρροια αυτού του γεγονότος, δεν είχε πρόβλημα στην προσαρμογή σε νέο εργασιακό περιβάλλον.
Από τα πρώτα επαγγελματικά βήματα έδειξε την άριστη σχέση που είχε με τα αντίπαλα δίχτυα, αφού την πρώτη του τετραετία με τους Λέοπαρντς της Ντουάλα σημείωσε 89 γκολ σε 117 αγώνες πρωταθλήματος, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και έπαιξε σε δύο ημιτελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών Αφρικής.
Στα επόμενα τρία χρόνια με τα χρώματα της Τονέρ Γιαουντέ σκόραρε 69 γκολ σε 87 αγώνες. Ήδη ιδιαίτερα επιτυχημένος στην Αφρική (καλύτερος παίκτης της ηπείρου το 1976) είδε τις πόρτες του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ανοικτές.
Το καθιερωμένο ταξίδι για τους Αφρικανούς προς την Ευρώπη πέρναγε συχνότερα από τη Γαλλία, όπου δόθηκε και η τελική μορφή του ονόματός του.
Στη Γαλλία είχε επιτυχημένη πορεία, αγωνιζόμενος σε ομάδες της χώρας για 13 χρόνια. Γνωστός για την άψογη τεχνική του και την ικανότητα να ανταπεξέρχεται υπό έντονη πίεση, σημείωσε με τη Μπαστιά ένα εντυπωσιακό γκολ στη νίκη της ομάδας στον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας του 1981.
Κέρδισε επίσης το Γαλλικό Κύπελλο το 1980 με τη Μονακό.
Με την εθνική ομάδα της χώρας αγωνίστηκε 77 φορές και σημείωσε 43 γκολ και κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο Εθνών της Αφρικής, ενώ ο ίδιος είχε εκλεγεί καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 1976.
Το 1984 συμμετείχε με το Καμερούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες.
Το 1986 και το 1988 ήταν πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Εθνών της Αφρικής.
Τη μεγαλύτερη δημοτικότητά του την έλαβε στην ηλικία των 38 ετών, σε μία ηλικία που οι περισσότεροι επιθετικοί αποσύρονται, πετυχαίνοντας τέσσερα γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990.
Μετά από την πρώτη νίκη έκπληξη επί της Αργεντινής (το τελικό 1–0 μνημονεύεται ακόμη και σήμερα ως μία από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της διοργάνωσης), ο Μιλά ανέλαβε δράση από το δεύτερο αγώνα, πάντα μπαίνοντας ως αλλαγή.
Ένας επιθετικός με εξαιρετική τεχνική και εξαιρετική εκρηκτικότητα στα πρώτα μέτρα για τα δεδομένα της ηλικίας του, άφηνε πίσω του Ρουμάνους αμυντικούς χαρίζοντας στο Καμερούν μία ιστορική πρόκριση για τη φάση των «16» και σε δισεκατομμύρια τηλεθεατές τον περίεργο χορό του στο κόρνερ, ο οποίος τον έκανε διάσημο.
Με αντίπαλο την Κολομβία ήρθε και πάλι από τον πάγκο για να σκοράρει δύο φορές στην παράταση.
Βοήθησε έτσι το Καμερούν να φτάσει στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης, καθιστώντας την την πρώτη χώρα από την Αφρική που το καταφέρνει.
Αν και ο Μιλά είχε αποχωρήσει από την αγωνιστική δράση ένα χρόνο νωρίτερα, ένα τηλεφώνημα του προέδρου της χώρας, στάθηκε αρκετό για να τον πείσει και να τον φέρει στην αποστολή για τα γήπεδα της Ιταλίας.
Οκτώ χρόνια πριν, το 1982, είχε ταξιδέψει με το Καμερούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, όμως ένα γκολ που σημείωσε κόντρα στο Περού ορθώς δεν μέτρησε από τον διαιτητή.
Το 1990 ψηφίστηκε για δεύτερη φορά καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στα γήπεδα των ΗΠΑ σε ηλικία 42 ετών, πέτυχε το μοναδικό γκολ του Καμερούν στη συντριβή του από τη Ρωσία με 6–1.
Έτσι έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ στην ιστορία του θεσμού 42 ετών, ενώ τότε ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης.
Χαρακτηριστικός ήταν επίσης, ο τρόπος που πανηγύρισε όταν πετύχαινε γκολ, αφού μετά την επίτευξη τέρματος, έτρεχε στη σημαία του κόρνερ και χόρευε.
Γενικότερα, οι τρόποι που πανηγύριζε ήταν πολλοί και ευφάνταστοι και μνημονεύεται και για αυτό.
Τελείωσε την καριέρα του σε ηλικία 44 ετών στην Ινδονησία.
Μετά την αποχώρησή του, έκλεισε σε μια ομάδα Πυγμαίων στο υπόγειο του εθνικού σταδίου του Καμερούν για να μπορέσουν να παίξουν σε ένα τουρνουά-καινοτομία του ποδοσφαίρου.
Σύμφωνα με την IFFHS σημείωσε 405 τέρματα σε 712 αγώνες πρωταθλήματος πρώτης κατηγορίας.
Συνολικά πέτυχε τουλάχιστον 503 τέρματα σε 905 επίσημους αγώνες στις ομάδες ανδρών.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας ακολούθησε καριέρα προπονητή στη Μονπελιέ και στην πατρίδα του.
Το 2004, ο Πελέ, τον συμπεριέλαβε στη λίστα του FIFA 100, η οποία περιείχε τους 125 σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές εν ζωή.
Το 2007, η Αφρικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου, τον ονόμασε καλύτερο Αφρικανό ποδοσφαιριστή των τελευταίων 50 ετών.
