” Eπαιζα στην Τσινετσιτά, μια ομάδα που ανήκε στην Ρόμα. Με είδαν και με ήθελαν, αλλά προερχόμουν απο μια οικογένεια όπου όλοι ήταν Λάτσιο.
Ετσι ο μπαμπάς τους ευχαρίστησε αλλά είπε όχι.
Ζούσα σε μια περιοχή όπου πρέπει να υπήρχαν περίπου 3000 οικογένειες και η δική μας ήταν η μοναδική που υποστήριζε Λάτσιο. Ήμασταν όλοι Λάτσιο στην οικογένεια αλλά οπαδοί, όχι μόνο υποστηρικτές.
Πέρασα απο όλες τις ομάδες της Λάτσιο,απο τις ακαδημίες μέχρι την μεγάλη ομάδα, έπαιξα οκτώ χρόνια μέχρι να φτάσω στην πρώτη ομάδα.
Εγινα αρχηγός, κέρδισα τόσα πολλά και κατέκτησα πολλά τρόπαια, γι ‘ αυτό και η Λάτσιο θα είναι πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Επρεπε να φύγω επειδή η Λάτσιο είχε οικονομικά προβλήματα.
Σε μια μέρα πούλησαν και εμένα και τον Κρέσπο.
Η μεταγραφή μου στην Μίλαν ήταν πολύ παράξενη.
Το πρωί έκανα προπόνηση στο Φορμέλο, ήταν η τελευταία μέρα των μεταγραφών, μετά κατέβηκε ο Κρανιότι στο γήπεδο και μου είπε ότι με είχε πουλήσει στη Μίλαν.
Δεν μπορούσα να αρνηθώ, ξέραμε όλοι τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου και το ίδιο βράδυ, βρέθηκα σε ένα γεμάτο ”Σαν Σίρο”.
Ήταν δύσκολο, γιατί ήθελα να παραμείνω στην Λάτσιο και γιατί δεν είχα καν χρόνο να καταλάβω τι συμβαίνει.
Όλα έγιναν μέσα σε λίγες ώρες.
Το όνειρό μου ήταν να παίζω με τα χρώματα της Λάτσιο για όλη μου την καριέρα, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
Ήμουν πολύ νέος, αν μου είχε συμβεί τώρα, θα μπορούσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου καλύτερα και να διαχειριστώ το θέμα καλύτερα.
Καταλαβαίνω τις ανάγκες εκείνης της στιγμής για την Λάτσιο ότι υποτίθεται θα μας πουλούσε για να βγάλουμε μετρητά, αλλά με έκαναν να φαίνομαι για έναν τύπο που ήθελε να φύγει, αυτό με πλήγωσε.
Έπρεπε να πουν στον κόσμο πώς ειχαν τα πράγματα εκείνη τη στιγμή, ότι η Λάτσιο ήταν γεμάτη χρέη και ότι για να επιβιώσει χρειαζόταν χρήματα.
Αντ ‘ αυτού, με έκαναν να φαίνομαι για κάποιον που ήθελε να φύγει ενώ η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.
Είχα λάβει τόσα πολλά από την Λάτσιο, αλλά είχα δώσει και τόσα πολλά, οπότε μου άξιζε να φύγω με άλλο τρόπο.’’
” Με έκαναν να φαίνομαι προδότης, ποτέ δεν είπαν την αλήθεια.
Η Λάτσιο ήταν γεμάτη χρέη και ο Κρέσπο κι’εγώ ήμασταν τα θύματα αυτής της παράλογης οικονομικής διαχείρισης.
Πριν το ντέρμπι με την Ρόμα, στο 5-1 μου είπαν ότι στο τέλος της σεζόν θα με έδιναν στη Γιουβέντους.
Αρνήθηκα κατηγορηματικά, δεν ήθελα να φύγω από τη Ρώμη, στεναχωρήθηκα και μπορούσε να το δει ο καθένας.
Σε εκείνο το καταραμένο ντέρμπι ήμουν ο χειρότερος του γηπέδου.
Ο Μοντέλα έκανε οτι ήθελε.
Παρά το γεγονός οτι ήθελα να συνεχίσω να μείνω στην πόλη μου και στην ομάδα μου, δεν ήταν αρκετό, ο γιος του Προέδρου Κρανιότι με πίεσε και ο ίδιος Κρανιότι κατέβηκε στο γήπεδο εν ώρα προπόνησης για να μου πει οτι με πούλησε στην Μίλαν.
Το πρωί ήμουν στην προπόνηση της Λάτσιο, το βράδυ βρέθηκα σε ένα μπαλκόνι με θέα το Μιλάνο, φορώντας μια νέα ριγέ φανέλα ροσονέρο.
Η χαρά μου ηταν μισή και το πρόσωπό μου τα έλεγε όλα.
Χαρούμενος γιατί ήμουν σε ένα ένδοξο κλαμπ, αλλά λυπημένος γιατί δεν θα είχα φύγει από τη Λάτσιο, ακόμα κι’αν ένα όπλο με σημάδευε στο κεφάλι.”
Αλεσάντρο Νέστα
