Όταν ο άντρας είναι μεγαλύτερος από τον ποδοσφαιριστή…
Ως εκ τούτου, οι 260 εξαιρετικά εκλεκτοί καλεσμένοι στο γάμο του Mέσι, είχαν την εντολή από τους συζύγους να μην δώσουν δώρα, αλλά δωρεές στη μη κυβερνητική οργάνωση Techo Argentina, η οποία είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία καταφυγίων έκτακτης ανάγκης.
Ολοι μαζί, από τον Νεϊμάρ στον Σουάρες, από τον Πικέ μέχρι τη Σακίρα, 200.000 πέσος, που μεταφράζονται σε ξένο νόμισμα, κάνουν 11.000 δολάρια ή 10.000 ευρώ αν προτιμάτε.
Διαβάζοντας τα νέα αυτά, θυμήθηκα τον Astutillo Malgioglio, για τους φίλους Τίτο, τον εφεδρικό τερματοφύλακα της Ίντερ του Τραπατόνι –αυτόν που κέρδισε με ρεκόρ το Scudetto– τον ​​οποίο το 1987 πήγα να πάρω συνέντευξη για την Il Giorno, την εφημερίδα για την οποία δούλευα τότε, στην Πιατσέντσα, όπου ζούσε ο Τίτο.
Είχα μάθει ότι ο Malgioglio, τότε 29 ετών, είχε ανοίξει ένα γυμναστήριο κοντά στο σπίτι για την κινητική αποκατάσταση παιδιών με εγκεφαλική βλάβη, το εόχε ονομάσει ERA 77 (ακρωνύμιο της Έλενα, το όνομα της κόρης του που γεννήθηκε το 1977, της Raffaella, της συζύγου του και του Astutillo) και με τη βοήθεια της συζύγου του, παρείχε αυτήν την υπηρεσία δωρεάν και ήταν όλο τον ελεύθερο χρόνο του διαθέσιμος.
Γι'αυτή τη συνέντευξη κέρδισα ένα βραβείο στο Κόμο, το οποίο μου χάρισε ο Pierluigi Marzorati, ο πρωταθλητής του Pallacanestro Cantù, ένα ποσό που δώρισα αμέσως στη Unicef.
Ο Malgioglio μου είπε όμορφα αλλά και πολύ άσχημα πράγματα.
Αληθινά πράγματα.
Μου είπε ότι τα έκανε όλα αυτά για 7-8 χρόνια αλλά με τα φώτα σβηστά, σχεδόν ινκόγκνιτο, γιατί δεν ήταν καλό, όπως πήγαν τα πράγματα στον κόσμο του ποδοσφαίρου, να αποσπά την προσοχή ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. με άχρηστες σκέψεις (ή δραστηριότητες) γιατί κάποιοι μπορεί να θεωρούσαν περίεργο πώς, ακριβώς είναι να βοηθάς τους άλλους.
Εκτός κι αν συναντήσετε δύο ανθρώπους όπως τον Nils Liedholm και τον Sven Goran Eriksson στο δρόμο σας, όπως συνέβη με τον Τίτο τα δύο χρόνια στη Ρόμα από το 1983 έως το 1985, που έπεισαν τον Ντίνο Βιόλα να δώσει το γυμναστήριο της Trigoria, για να του επιτρέψει να κάνει και στη Ρώμη, οτι είχε αρχίσει να κάνει στην Πιατσέντσα.
Μου είπε ότι η Ένωση Ποδοσφαιριστών, στην εφημερίδα της, είχε ανοίξει μια συνδρομή σε όλα τα μέλη (τους περισσότερους από χίλιους παίκτες στη Serie A, Serie B, Serie C1 και Serie C2) για να συγκεντρώσει κεφάλαια για τη δραστηριότητα του Τίτο και ότι τελικά τα έσοδα ήταν 700 χιλιάδες λιρέτες, που με κάποια αμηχανία είχε κανονίσει να έχει η AIC.
Πάνω απ' όλα, μου είπε ότι μια μέρα στη Pinetina ο Jurgen Klinsmann τον είχε πλησιάσει και τον ρώτησε γιατί, μετά την προπόνηση, τον έβλεπε πάντα να φεύγει τόσο βιαστικά στην Piacenza.
Ο Τίτο είχε εξηγήσει γιατί και ο Κλίνσμαν του είχε πει, αύριο θα έρθω μαζί σου, θέλω να δω τι κάνεις με τα μάτια μου.
Ο Κλίνσμαν κράτησε την υπόσχεσή του.
Ανέβηκε στο χτυπημένο σκαθάρι του Malgioglio, πήγε μαζί του στην Piacenza, πέρασε όλο το απόγευμα βλέποντας τον Τίτο να βοηθάει τα παιδιά που είχαν υποστεί βλάβη στον εγκέφαλο. Έπειτα, πριν μπει ξανά στο Beetle για να τον πάνε πίσω στο Μιλάνο, έβγαλε από την τσέπη του το μπλοκ επιταγών του και χωρίς να πει λέξη έγραψε 70 εκατομμύρια (εβδομήντα εκατομμύρια!), έκοψε την επιταγή και την έδωσε στον συμπαίκτη του.
Τα μάτια του έλαμπαν.
Όπως αυτά του Malgioglio».
Paolo Zilani
Ένα εξαιρετικό κομμάτι για μια ιστορία που αγγίζει την ψυχή, που πρέπει να διαβαστεί σε μια συνεδρίαση.