Γράφει ο Ampalaeos για το μπάσκετ που αγαπήσαμε και μας μεταφέρει σε μια άλλη, άκρως μπασκετική εποχή.
“Εν δυο πάσα”
Οι προβολείς μόλις άναψαν ξανά σε ένα στάδιο παλιό, όχι όμως ξεχασμένο.
Πρόσωπα και γνώριμες μορφές αρχίζουν να ξεπροβάλλουν στην αρένα.
Μόλις κατέβηκε από τα αστέρια να δώσει το βήμα στην παρέλαση μα το πρώτο πράγμα που ζητάει ένα κουτάκι μπίρα…
Κι έτσι για την αλητεία ζητά και μια σπυριάρα και βγαίνει πρώτος στης στράτας το σεργιάνι, γιατί απλά τον λένε Ρόι.
Με την απαράμιλλή του χάρη πασάρει στον Ουόλτερ, που νωχελικά ξεπροβάλλει κουμπώνοντας το θρυλικό μαύρο τσαντάκι που ποτέ κανείς δεν έμαθε τι περιέχει.
Τσιμπάει με το αριστερό την σπυριάρα και με αυτό το κάτι σαν σουτ που ποτέ δεν κοβόταν, προσποιείται και την δίνει στον Ζάρκο, που πετάει γρήγορα το τσιγάρο και την πίτσα και αρχίζουμε εμείς το κάψιμο.
Πάσπαλ, Πάσπαλι ή Πάσπαλιε;
Την δίνει με το δεξί (με το αριστερό κάτι έπιανε) στον Στιβ Μπαρντ που βγήκε μάνι μάνι κάρτα απ’τα ντράγκια και την πετάει στον Κλιφ που έρχεται σαν τρένο από πίσω να μάθουμε τι σημαίνει κάρφωμα.
Είναι όμως και ο Τέρνερ εκεί και κάνει μία από τα ίδια…Ξανθό κομπιούτερ έρχεται κάπως να τους καλμάρει. Γιούρι τον φωνάζανε στον Μπόμπαν θα πασάρει…Τσι… Τσι… Βιους αυτός πίσω θα είναι, μα τελικά όταν κοντέψανε μαζί με Τσίτουμ ήρθε…
Πίσω και ο Μιλίσεβιτς μόνιμα ιδρωμένος φοράει και πουκαμισιά στην τρίχα τσιτωμένος…
Πίσω του το Ζιζάνιο με μπόλικο ζελέ τον Μίκι Μάους (Τόνι Γουάιτ) φώναζε «πού είσαι ρε κοντέ…»Άρχισαν να ακούγονται τα διθυραμβικά και η σπυριάρα θα πήγαινε σε χέρια ακριβά…
Δομίνικος από το χωριό της Ατλάντα είναι αυτός…Ρολάνδος από τον οικισμό του Ντάλας είναι ο άλλος…Βύρωνας, φίλος του Magic απο το παρακμιακό L.A. είναι ο άλλος άλλος…Μα οι γκουρμεδιές δεν τελειώσαν.
Από πίσω φάνηκε ο Έντι, που σούταρε πιο γρήγορα από τη σκιά του, μα και ο αντιπαθής X-man (McDaniel) που τόλμησε κάποτε να τσουγκρίσει το κεφάλι του με κάποιον Μιχάλη Ιορδανίδη από το Σικάγο…
Ο Πατήρ Λάμπλεϊ πήρε το τόπι και συνέχισε να ευλογεί τις γκουρμεδιές, μα ήταν η σειρά του Σέιν Χιλ που την έβγαζε και με κοψίδια. Πέταξε το τόπι ψηλά στον Στόγιαν που την έπιασε πριν τον Ντόναλντσον…
Πίσω μόνος ο πολύς Ντίνο, που λόγω πόνου στα γόνατα μας έκανε χάρη που ήρθε, πετάει την σπυριάρα απαξιωτικά πίσω στον Καράσεφ και στον Βολκόφ που θυμούνταν τα χρόνια πριν πέσει το Τείχος.
Ο Μπαζάρεβιτς που ήταν από τον Βόλο τους άκουγε με μεγάλη προσοχή και την πάσαρε πίσω διότι δυσωδία ήρθε από το δεξί χέρι του Πέτρου Κίνη που ήταν το πιο βρώμικο σε όλη την Ευρώπη. Καλά που πίσω ερχόταν ένας παππούς που ήξερε ακόμα να πυροβολά. Ο παππούς ο Μίτσελ. Την έδωσε στον Έλις που αν ήθελε θα είχε αρχίσει τα γλειψίματα αλλά την άφησε στον David Γαρίδες και τον Λόρδο Ντίνκινς που άρχισαν τα κόλπα και μπέρδεψαν τον Σαμίρ από πίσω που γλίστρησε.
Τελικά ο παλίκαρος ο Ζόραν απο πίσω βούτηξε και κράτησε την σπυριάρα μες στους αγκώνες του…
Κάποια κορίτσια κρύφτηκαν γιατί περνούσε ο Μάρλον Μάξει, μα γρήγορα από πίσω ο Στρατηγός Γκάρι Γκραντ του είπε να την δώσει στον Μπακ Τζόνσον και για να σοβαρεύουν τα πράγματα την έδωσε στον Ίνγκραμ και τον Μπάρλοου…
Η ώρα κύλησε, η πείνα άνοιξε και δώσανε τη σπυριάρα στον Όλιβερ Μίλερ και τον Λοτερντέιλ, ήταν όμως και ο Αμάγια πίσω που άντεχε…
Ήρθε κι ο Τούρκος μουλωχτά μα όλοι τον γουστάραν γιατί ο Ιμπραήμ βαρύ πυροβόλο ήταν…
Την έδωσε για λίγο σε έναν Αυστραλό μα ο Άντριους ήταν περαστικός εδώ..Την έδωσε στον Ντόουσον που ήταν ξάδερφος του Στακχάουζ κι αυτός όμως γρήγορα την άφησε στον Σέρβο τον Ρεμπράτσα που τίποτα δεν του έλειπε και είχε κάτι μπράτσα…
Ήρθε και η σειρά του Αρτούρας Καρνισόβας που την έδωσε στον Κόμαζετς κι αυτός ανώριμα την πέταξε στον Σκάιλς, που δεν ήταν τόσο ίδιος όσο εκείνος του NBA Jam όταν πρωτόπαιξε ο Μποντίρογκα μικρός στην Ιταλία και ζητάει από τον Αλεξάντερ να ανεβάσει τον ρυθμό και να ανοίξει το μέρος για τη λήξη.
Οι προβολείς τρεμοπαίζουν.
Σουτάρει και αφήνει εκείνη την ολντ σκουλ σπυριάρα αφού χτυπήσει στο σκονισμένο μα γυαλισμένο δάπεδο τρεις φορές, να αναπαυθεί εν ειρήνη και να σημάνει έτσι το τέλος της μεγάλης αυτής παρέλασης. Τα φώτα σβήσανε, ο αντίλαλος ηχεί ακόμα.
