«Γνώρισα τον Mazzone το 1978.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η μεγάλη γνώση του ποδοσφαίρου.
Τακτικά εξήγησε την αντίπαλη ομάδα με κάθε λεπτομέρεια, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα για τον Mazzone ήταν το πάθος του για το ποδόσφαιρο.
Aυτό που μου άρεσε όμως ήταν ότι σε δύσκολες στιγμές έκανε εκείνα τα ρωμαϊκά αστεία που σε έκαναν να γελάσεις.
Και μετά μετέφερε την επιθυμία για βελτίωση σε κάθε προπόνηση.
Ήταν ένας μεγάλος κύριος και ήθελε να κερδίζει ... πάντα ήθελε να κερδίζει.
Κάποτε μου είπε...
«Αν δεν ανέβεις τα σκαλιά του Ολίμπικο ως προπονητής της Ρόμα, δεν μπορείς να πεις ότι ήσουν προπονητής ποδοσφαίρου».
Πρέπει να τον ευχαριστήσω για όλες του τις συμβουλές.
Όταν έγινα προπονητής της Ρόμα όμως, μου είπε...
 "Κλαούντιο τώρα που ανέβηκες αυτά τα σκαλιά, δώσε προσοχή σε πολλά ατόμα που θα προσπαθήσουν να ρίξουν απο εκεί... Καταλαβαίνεις;"
Μου είπε, προπόνησες την Τσέλσι, προπόνησες την Βαλένθια, την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά αν τώρα που ανεβαίνεις αυτά τα σκαλιά στο Olimpico θα καταλάβεις τι σημαίνει προπονητής.
Και είχε δίκιο, γιατί όταν μπαίνεις στο Olimpico και ακούς το τραγούδι του Venditti είναι κάτι που σε κάνει να πετάξεις, σου δίνει φτερά...»
Κλαούντιο Ρανιέρι