Στην εφηβική του ηλικία το ύψος των 1,78 μέτρων και το υπέρβαρό του δεν του επέτρεψαν να διακριθεί.
Ο Μπάρκλεϊ έπαιξε στο κολέγιο για το Πανεπιστήμιο Όμπορν αγωνιζόμενος κυρίως ως σέντερ, αν και το ύψος του την πρώτη χρονιά του, περίπου 1,85 μέτρα ήταν μικρότερο από τον μέσο όρο για τους συνομηλίκους του.
Στη συνέχεια το ύψος του αυξήθηκε στο 1,98, ενώ ταυτόχρονη αύξηση παρουσίαζε και το βάρος του που ξεπέρασε τα 135 κιλά στο κολέγιο.
Το παρατσούκλι The Round Mound of Rebound (“το στρογγυλό βουνό του ριμπάουντ”) ξεκινά από το διάστημα στο κολέγιο, όπου έγινε γνωστός για την παράδοση μιας πίτσας, ενώ καθόταν στον πάγκο κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού κανονικής περιόδου.
Παρ’ αυτά, ήταν γρήγορος και απρόσμενα αλτικός και διακρίθηκε κερδίζοντας δημοφιλία με τα καρφώματά του.
Έκανε το ντεμπούτο του στο ΝΒΑ το 1984 με τους Φιλαδέλφεια 76ερς, και σταδιακά και μετά την αποχώρηση των Τζούλιους Έρβινγκ και Μόουζες Μαλόουν έγινε ο ηγέτης της ομάδας, την οποία οδηγούσε στα πλέι οφ κάθε χρόνο μέχρι τη μεταγραφή του στους Φοίνιξ Σανς το 1992.
Καθιερώθηκε στη θέση του πάουερ φόργουορντ και με βάρος στα περίπου 115 κιλά, ο όγκος και η δύναμή του τον ανέδειξαν ως ισχυρή αμυντική δύναμη και εξαιρετικό ριμπάουντερ κατακτώντας τον τίτλο του πρώτου ριμπάουντερ τη σεζόν 1986–87.
Με τη Φιλαδέλφεια είχε 24,3 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα.
Στους Σανς ο Μπάρκλεϊ έγινε γρήγορα σύμβολο της ομάδας αλλά ενεπλάκη και σε μερικά μικρά σκάνδαλα, συμπεριλαμβανομένου του καυγά του με τον σέντερ των Ντιτρόιτ Πίστονς Μπιλ Λαϊμπίρ το 1990.
Τη σεζόν 1989–90 ήταν δεύτερος στην ψηφοφορία του πολυτιμότερου παίκτη (MVP) του πρωταθλήματος έχοντας μέσο όρο 25,2 πόντους και 11,5 ριμπάουντ.
Τη σεζόν 1992–93, ο Μπάρκλεϊ λαμβάνει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της κανονικής περιόδου έχοντας 25,6 και 12,2 ριμπάουντ και η ομάδα φτάνει στους τελικούς, όπου είχε μέσο όρο 25 πόντους ανά παιχνίδι.
Γίνεται ένας από τους πιο δημοφιλείς παίκτες όλων των εποχών για τους οπαδούς της ομάδας του. Στους τελικούς του ΝΒΑ, ο Μπάρκλεϊ και οι Σανς δεν κατάφεραν να, ανταπεξέλθουν απέναντι στον Μάικλ Τζόρνταν και τους Σικάγο Μπουλς του που επιβλήθηκαν σε έξι αγώνες (4–2).
Ήταν η πρώτη και τελευταία του εμφάνιση στους τελικούς.
Το 1994 ήταν για άλλη μια φορά ο πρωταγωνιστής της σεζόν για το Φοίνιξ, το οποίο έχασε στα ημιτελικά της Δυτικής Περιφέρειας σε επτά αγώνες από τους μετέπειτα πρωταθλητές Χιούστον Ρόκετς.
Το 1995 η ιστορία επαναλήφθηκε όπως και την προηγούμενη χρονιά στα πλέι οφ, και το 1996 ο Μπάρκλεϊ και οι Σανς είχαν επανέλθει σε μέτριες εμφανίσεις.
Οι Χιούστον Ρόκετς επιστρέφοντας από τον αποκλεισμό στα πλέι οφ του 1996, έκριναν απαραίτητο να ενισχύσουν την ομάδα ειδικά μέσα στη ρακέτα, και αναγνώρισαν τον Μπάρκλεϊ ως τον κατάλληλο άνθρωπο.
Οι Ρόκετς αντάλλαξαν τέσσερις παίκτες στους Σανς για αυτόν. Όταν ολοκληρώθηκε η συμφωνία, το Χιούστον φάνηκε αμέσως ως ένας από τους πιο αξιόπιστους διεκδικητές του τίτλου του ΝΒΑ. Αλλά ως μέλος της ομάδας του Τέξας, ο Μπάρκλεϊ υπέφερε συχνά από τραυματισμούς, ειδικά στην πλάτη του, που τον οδήγησαν στην αποχώρησή του το 2000. Παρά αυτά τα προβλήματα, ωστόσο, έπαιζε ακόμα σημαντικό ρόλο στους Ρόκετς: την πρώτη του χρονιά στο Χιούστον σημείωσε 19,2 πόντους και μάζεψε 13,5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, φτάνοντας με την ομάδα του Τέξας σε ένα βήμα από τον μεγάλο τελικό (το Χιούστον ηττήθηκε στον τελικό της Περιφέρειας από τους Γιούτα Τζαζ).
Η τελευταία του σεζόν στο ΝΒΑ τον σημείωσε 14 πόντους ανά παιχνίδι σε 19 αγώνες πριν τραυματιστεί σοβαρά τον δεξιό τετρακέφαλο του ισχίου στις 8 Δεκεμβρίου 1999 κατά τη διάρκεια ενός αγώνα της κανονικής περιόδου με αντίπαλο την πρώην ομάδα του Σίξερς. Καριέρα που έμοιαζε να έχει τελειώσει στο ίδιο γήπεδο στο οποίο είχε ξεκινήσει: στην πραγματικότητα, οι γιατροί του είπαν ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να παίξει ξανά.
Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Μπάρκλεϊ επέστρεψε μπροστά στους θαυμαστές του, σημειώνοντας ένα καλάθι στις 19 Απριλίου 2000 εναντίον των Βανκούβερ Γκρίζλις.
Αμέσως μετά από αυτόν τον αγώνα, ανακοίνωσε την οριστική αποχώρησή του, έχοντας μέσους όρους καριέρας 22,1 πόντους και 11,7 ριμπάουντ.
Οι Σίξερς και οι Σανς απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 34 που φορούσε.
Το 1984 αποκλείστηκε από την ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες από τον Μπόμπι Νάιτ, αφού έκανε μια σαρκαστική εκτίμηση για τα παπούτσια του προπονητή κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης.
Το 1992 επιλέχθηκε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη εμφάνιση επαγγελματιών παικτών του NBA στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ως μέλος της Ντριμ Τιμ, του ισχυρότερου σχηματισμού μπάσκετ όλων των εποχών.
Στην ομάδα αγωνίστηκε ως σμολ φόργουορντ, με τον Καρλ Μαλόουν στη θέση του πάουερ φόργουορντ.
Το χρυσό μετάλλιο ήρθε με ιστορική ευκολία και ο Μπάρκλεϊ ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με μέσο όρο 18 πόντους.
Το 1996 επανέλαβε το χρυσό Ολυμπιακό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Όπως και το 1992, ο Μπάρκλεϊ αγωνίστηκε στην ίδια θέση και ήταν πρώτος σκόρερ και ριμπάουντερ της αμερικανικής ομάδας με 12,4 πόντους και 6,6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, ενώ με το αξιοσημείωτο 81,6 % στις ελεύθερες βολές σημειώσε νέο Ολυμπιακό ρεκόρ.
Το 1996 επιλέχθηκε στους 50 καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ, ενώ εισήχθη δύο φορές στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame τόσο ως παίκτης, όσο και ως μέλος της Ντριμ Τιμ.
Το 2021 συμπεριλήφθηκε στην επετειακή επιλογή των 75 καλύτερων του NBA με τη συμπλήρωση 75 χρόνων ιστορίας του!
