Η μεταγραφή του από τη Λάτσιο στην Ίντερ έναντι 90 δισεκατομμυρίων λιρέτων το καλοκαίρι του 1999 σηματοδότησε το έτος μηδέν της παγκόσμιας μεταγραφικής αγοράς... Κανείς δεν είχε τολμήσει ποτέ να βάλει τέτοια συγκεκριμένα νούμερα για έναν παίκτη. «Δεν θα ξόδευα ποτέ 90 δισεκατομμύρια λιρέτες για να αγοράσω τον εαυτό μου» θα πει. Και όλοι γέλασαν. Ο συνηθισμένος Μπόμπο, αυτός που θα γεννήσει τη φιγούρα του ποδοσφαιριστή που έπσαγε τα ρεκόρ μεταγραφής. Στην πραγματικότητα ήταν ο πιο περιζήτητος παίκτης, ο οποίος κάθε χρόνο βρισκόταν και σε άλλη ομάδα. Πολλά έχουν γραφτεί για τον Βιέρι και όχι πάντα αλήθειες. Αυτό που έχει κάνει ο «Μπόμπο» έχει επισκιάσει αυτό που ήταν ο «Κριστιαν Βιέρι» ως ποδοσφαιριστής. Ο Βιέρι ήταν πραγματικά δυνατός, ένας οδοστρωτήρας. Είχε σωματική διάπλαση, είχε ποιότητα, έμφυτη αίσθηση του γκολ. Δεν ένιωθε την πίεση, έπαιζε καλά γιατί διασκέδαζε, αλλά ήταν και καλός παίκτης. Με μια φράση, ο Βιέρι ήταν ένας ολοκληρωμένος επιθετικός, όσο λίγοι στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Κάποιοι τον σύγκριναν με τον Chinaglia, αλλά ο Vieri ήταν πολύ πιο τεχνικός. Κάποιοι άλλος με τον Gigi Riva, αλλά ο Rombo di Tuono δεν μοιάζει με κάποιον άλλον. Στη μακρόχρονη καριέρα του έπαιξε παντού, στην Ιταλία και στο εξωτερικό... Ατλέτικο Μαδρίτης, Ίντερ, Λάτσιο, Γιουβέντους, Μίλαν, Φιορεντίνα, Αταλάντα, Τορίνο. Με την Ιταλία σημείωσε 23 γκολ σε 49 αγώνες. Όποιος τον είδε να παίζει, δεν μπορεί να ξεχάσει τον παίκτη που ήταν, ασχέτως αν ο Μπόμπο ήθελε περισσότερο να τον θυμούνται ως διασκεδαστή, χιουμορίστα και χομπίστα, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει ότι υπήρξε ένας μεγάλος επιθετικός!
Ο Κρίστιαν Βιέρι, αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός.
Θεωρούταν ως ένας από τους καλύτερους Ιταλούς επιθετικούς@
Η επαγγελματική του καριέρα ξεκίνησε το 1991, με την Τορίνο και την έκλεισε στην Αταλάντα το 2009.
Στο ενδυάμεσο αγωνίστηκε σε άλλες δέκα ομάδες, μεταξύ των οποίων, η Γιουβέντους, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Λάτσιο, η Ρόμα, η Ίντερ και η Μονακό.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε πολλούς τίτλους και διακρίσεις.
Ο Βιέρι, επίσης, υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ιταλίας, στην οποία ήταν βασικό στέλεχος για περίπου 8 χρόνια, με την οποία συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και το 2002, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2004, συνολικά, 49 επίσημες συμμετοχές με την εθνική του, πετυχαίνοντας και 23 γκολ.
Το 2004, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Πελέ, FIFA 100, η οποία περιείχε τους 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές του κόσμου.
