”Αν με ρωτήσετε ποιος ήταν ο αγαπημένος μου προπονητής, θα σας πω o Lippi.
Γιατί όταν ήρθα στηn Γιουβέντους μου έμαθε τι σημαίνει να προπονούμαι και να προετοιμάζομαι σαν αληθινός επαγγελματίας.
Τις πρώτες μέρες έφτανα μια ώρα νωρίτερα στις προπονήσεις, να πάω γυμναστήριο, νομίζοντας ότι δεν ήταν κανείς εκεί.

Αντιθέτως, υπήρχαν ήδη σαράντα παίκτες μέσα.
Ήταν ο προπονητής που με έκανε να πιστεύω ότι θα γίνω νικητής.
Αυτό που κάνουν σήμερα άλλοι, το έκανε ο Lippi πριν από τριάντα χρόνια.
Επιτίθεται ως ομάδα, «έπαιζε το παιχνίδι», δεν φοβόταν να ρισκάρει, έπαιζε επιθετικό ποδόσφαιρο και με την Juve είχαμε την ευχέρεια να πάιξουμε στο ένας εναντίον ενός.

Η δύσκολη στιγμή μου ποδοσφαιρικά, ήταν η απουσία μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, δεν νομίζω ότι ήταν ο μεγαλύτερος πόνος της ζωής μου, αλλά σίγουρα η βαθύτερη απογοήτευση σε επαγγελματικό επίπεδο.

Η εθνική ομάδα ήταν πάντα πολύ σημαντική για μένα.

Σταναχωρέθηκα που δεν συμμετείχα στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2006.

Στην αρχή δεν μπορούσα καν να δώ τους αγώνες, πονούσα πάρα πολύ, αλλά όσο περνούσε ο καιρός κατάλαβα ότι η ζωή σου φέρνει απροσδόκητα εμπόδια, αλλά ότι δεν μπορείς να ξεχάσεις όλα τα καλά πράγματα που ήρθαν πριν.”

Κριστιάν Βιέρι