Μια μέρα, ένας δημοσιογράφος γελώντας τον ρώτησε…
«Κύριε, δεν σας ενοχλεί να έχετε αυτή την ταμπέλα του «σωτήρα σε εξέλιξη» πάνω σας; Έτσι δεν σας λένε από την αρχή…??».
Η απάντησή του ήταν τόσο αυθόρμητη όσο και υπέροχη…
«Δεν με νοιάζει.
Μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά μου, είναι μια χαρά ανά πάσα στιγμή…».
Ο Davide Nicola είναι έτσι, όπως τον βλέπεις και τον νιώθεις, χωρίς μάσκα.
Και είναι σπάνιο να δεις ανθρώπους σαν αυτόν σε έναν κόσμο γεμάτο ψεύτικους, φανατικούς και οπορτουνιστές.
Τότε μιλούν και τα γεγονότα για αυτόν.
Πάνω από όλα τα γεγονότα.
Έφερε τη Λιβόρνο πίσω στη Serie A.
Έσωσε την Κρότονε, σε αυτό που ήταν ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμά του (είχε μόνο 9 πόντους στον πρώτο γύρο).
Έσωσε την Τζένοα, αφού την πήρε απο την τελευταία θέση της βαθμολογίας, με μόλις 11 βαθμούς σε 17 αγωνιστικές.
Έσωσε την Τορίνο, αφού ανέλαβε μεταξύ του τέλους του πρώτου γύρου και της έναρξης του δεύτερου γύρου, με τους Πιεμπονγκσάντ να είναι τρίτοι από τέλος με μόλις 13 βαθμούς. Έσωσε την Σαλερνιτάνα, η οποία μέχρι την άφιξή του είχε δεκατρείς βαθμούς σε 23 αγωνιστικές.
Μετέπειτα πήρε την προτελευταία Έμπολι με 13 βαθμούς σε 20 αγώνες και περιττό να πούμε ότι τους έσωσε.
Γιατί ο Davide Nicola εχει συνηθίσει σε αυτό και τόσο αυτός όσο και όλοι όσοι γνωρίζουν απο ποδόσφαιρο, ειλικρινά, “δεν δίνουν δεκάρα” ξέρουν ότι είναι μεγάλος προπονητής.
