«Δεν έχω κλάψει έτσι από τότε που πέθανε ο πατέρας μου», παραδέχτηκε μια Ναπολιτάνα στην διάρκεια ενός ρεπορτάζ στο δρόμο μετά την είδηση του θανάτου του Ντιέγκο.
Ήταν συντετριμμένη…
«Επειδή ο Μαραντόνα είναι η Νάπολι!»
Επίσης η περήφανη απάντηση ενός κυρίου γύρω στα πενήντα, που δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυα στα μάτια του.
«Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο λυπημένος μέσα μου».
Η αίσθηση ενός άντρα στους δρόμους της πόλης.
Αυτά όμως δεν τα λες, τα νιώθεις.
Το ίδιο συνέβη και στην Αργεντινή, όταν την ημέρα του θανάτου του, όλοι έκλαιγαν και αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον στους δρόμους του Μπουένος Άιρες, ακόμη και οπαδοί της Μπόκα και της Ρίβερ που ήταν πάντα αντίπαλοι.
Ο σπουδαίος Ρομπέρτο Φοανταρόσα απάντησε σε όλους εκείνους τους περίεργους τύπους που προσπαθούσαν ακατανόητα να τον απαξιώσουν για ό,τι έχει κάνει με την ιδιωτική του ζωή, με μια από τις πιο όμορφες αφιερώσεις που έχουν ακουστεί ποτέ…
«Δεν έχει σημασία τι έχεις κάνει με τη ζωή σου Ντιέγκο, σημασία έχει τι έχεις κάνει στις δικές μας».
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία!