Α.Ο.Καβάλα – Δόξα Δράμας…
Ενα μεγάλο γειτονικό ντέρμπι!
Μια έχθρα που δεν τοποθετείται μόνο σε επίπεδο ποδοσφαίρου, αλλά και σε επίπεδο πόλεων.
Χρονολογείται απο τα παλαιότερα χρόνια, με μια φήμη να λέει οτι οι Καβαλιώτες ζήλευαν την Δράμα για την Δόξα, ενώ οι Δραμινοί την Καβάλα για την θάλασσα.
Η αντιπαλότητα σε ποδοσφαιρικό επίπεδο άρχισε λίγο μετά το 1965 όταν και ιδρύθηκε ο Α.Ο.Κ.
Δύο μεγάλες ομάδες που έχουν βγάλει πολύ μεγάλους παίκτες, όπως οι Λουκανίδης, Γρηγοριάδης, Δαύκος, Μελεκίδης, Στράντζαλης, Παχατουρίδης απο την Δόξα και οι Παρίδης, Ζαγοράκης, Χαραλαμπίδης, Δερμιτζάκης, Καραγεωργίου, Ιορδανίδης απο την Καβάλα.
Οταν αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία, το κλίμα είναι εκρηκτικό απο τους οπαδούς των δυο ομάδων.
Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, το φθινόπωρο του 1918, μια μονάδα Άγγλων στρατιωτών στρατοπέδευσε για λίγες μέρες στην πόλη της Δράμας.
Ο καιρός για αυτούς ήταν γλυκός και η φιλοξενία των ντόπιων πρωτόγνωρη για αυτούς.
Οι στρατιώτες απαλλαγμένοι από διάφορες μέριμνες, έπαιζαν τα απογεύματα ένα καινούργιο παιχνίδι, το ποδόσφαιρο.
Πολλές φορές μάλιστα, τις ενδεκάδες τους συμπλήρωναν τα ελληνόπουλα, τα οποία όχι μόνο ήταν εντυπωσιασμένα από το παιχνίδι, αλλά παράλληλα τα ενθουσίαζαν το πάθος των Άγγλων στρατιωτών.
Έτσι, δεν άργησαν και τα ελληνόπουλα να συγκροτήσουν τις πρώτες συνοικιακές ομάδες στην πόλη, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδιες μπάλες φτιαγμένες από κουρελόπανα. Σχεδόν αμέσως ιδρύθηκε στη Δράμα ο πρώτος οργανωμένος σύλλογος με την ονομασία «Πηλεύς», με ιδρυτικά στελέχη τους Αντώνη Κόκκινο, Γιάννη Σιμόπουλο, Χρήστο Κωνσταντινίδη, Δημήτρη Τζήμα, Αχιλλέα Βαγενά, Φιλ. Αναγνώστου, Γιώργο Αθανασιάδη και τους αδερφούς Περβανά.
Όμως, μετά από μόλις ένα χρόνο, την άνοιξη του 1919, αποφασίστηκε η διεύρυνση των στελεχών του συλλόγου με τους Παπαλούση, Φέσσα, Καπανίκη, Πολυχρονίδη και Πεντζίκη. Τότε η ονομασία άλλαξε σε «Σύλλογος Σωματικής Αγωγής η Δόξα».
Η Δόξα σύντομα απέκτησε τις πρώτες ποδοσφαιρικές μπάλες και τις πρώτες ομοιόμορφες ασπρόμαυρες φανέλες με αρχικό έμβλημα της ομάδας το τριφύλλι.
Σε κάθε φύλλο του τριφυλλιού ήταν γραμμένο ένα γράμμα από τα αρχικά Γ.Σ.Δ. ακρωνύμιο των λέξεων Γυμναστικός Σύλλογος Δράμας.
Κατά μία εκδοχή, το μαύρο χρώμα επιλέχθηκε εις ένδειξη πένθους για τα θύματα της περιοχής από τις εμπόλεμες περιόδους που προηγήθηκαν, ενώ ένας θρύλος τα συνέδεσε με το χαμό ενός ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.
Προπολεμικά το καβαλιώτικο ποδόσφαιρο ανέδειξε μερικούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως: Φαρσάκογλου, Σκαρλάτος, Ι. Κανάκης, Κ. Κανάκης, Παπαϊωάννου, Τρυφωνίδης, Μαργαρίτης, Β. Ταντόγλου, Φ. Μακέδος και Παύλου.
Ως τις αρχές της δεκαετίας του 1960 στην Καβάλα κυριαρχούσαν τρεις σύλλογοι: ο Ηρακλής, οι Φίλιπποι και η Α.Ε.Κ.
Οι δύο πρώτοι είχαν σημαντική ποδοσφαιρική παρουσία τόσο στην πόλη όσο και πανελλήνια, αφού αναδείχτηκαν πρωταθλητές Β΄ Εθνικής στους ομίλους τους, ο Ηρακλής το 1961-62 και οι Φίλιπποι το 1963-64.
Όμως δεν κατάφεραν να κερδίσουν την άνοδο τους στην Α΄ Εθνική στους αγώνες κατάταξης που υπήρχαν τότε.
Έτσι ωρίμασε η ιδέα να συγχωνευθούν, ώστε να δημιουργηθεί μια ισχυρή καβαλιώτικη ομάδα.
Την πρωτοβουλία είχαν οι Σωτήρης Αλημίσης (πρώτος πρόεδρος του συλλόγου και μετέπειτα δύο φορές πρόεδρος της ΕΠΟ), Μήτρας, Μοσχοβίτης και Μαχαίρας. Ως έμβλημα της νέας ομάδας επιλέχτηκε η αρχαία τριήρης, έπειτα από πρόταση του Χρήστου Μπάτση.
Η τριήρης συνδυάζει τη ναυτική παράδοση της πόλης, η οποία είναι σημαντικό λιμάνι, ενώ εμπεριέχει τριπλό συμβολισμό: τα κουπιά συμβολίζουν τους παίκτες, τα πανιά τη διοίκηση και ο άνεμος τους φιλάθλους.
