Μάικλ Τζόρνταν (αντίπαλός του με τους Μπουλς): «Ήταν συναρπαστικό να αγωνίζομαι απέναντι στον Ντράζεν. Όποτε παίζαμε αντίπαλοι, είχε πολύ επιθετική συμπεριφορά. Δεν ήταν νευρικός, αλλά ερχόταν πάνω μου τόσο σκληρά, όσο πήγαινα εγώ σε αυτόν. Κάτι που βοήθησε στο να έχουμε μεγάλες μάχες, οι οποίες δυστυχώς δεν κράτησαν πολύ».
Κλάιντ Ντρέξλερ (συμπαίκτης του στο Πόρτλαντ από το 1989 μέχρι το 1991): «Τον σέβομαι επειδή δουλεύει πολύ σκληρά. Σε κάθε προπόνηση πήγαινε πρώτος και έφευγε τελευταίος από το γυμναστήριο. Οποιοσδήποτε έχει τέτοια αφοσίωση σε αυτό που κάνει, πρέπει να τον σέβεσαι αρκετά».
Τσακ Ντέιλι (προπονητής του, στους Νετς): «Θα θυμάμαι πάντα τον Ντράζεν σαν έναν χαρούμενο άνθρωπο που πάντα γέλαγε. Το χαμόγελό του λειτουργούσε σαν… μάσκα στην σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπιζε το μπάσκετ».
Ράσο Νεστέροβιτς (Σλοβένος σέντερ με 10ετή θητεία στο ΝΒΑ): «Εκείνη την εποχή το 90% των παιδιών που έπαιζαν μπάσκετ ήθελαν να του μοιάσουν. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του αθλήματος».
Ντέιβιντ Στερν (πρώην κομισάριος του ΝΒΑ): «Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος και ένας αληθινός πρωτοπόρος του μπάσκετ, παγκοσμίως. Ουσιαστικά έδειξε το δρόμο σε πολλούς άλλους αθλητές να έρθουν στο ΝΒΑ και να πετύχουν. Η συνεισφορά του στο άθλημα είναι τεράστια. Είμαστε όλοι υπερήφανοι που τον γνωρίσαμε».
Μπορίς Ντιό (Γάλλος σέντερ που από το 2003 αγωνίζεται στο ΝΒΑ): «Ξέρω οτι ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης που τους εξέπληξε στις ΗΠΑ. Ο Βλάντε Ντίβατς ήταν ήδη εκεί όπως και ο Άρβιντας Σαμπόνις, αλλά ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν σαν να άνηκε στο ΝΒΑ».
Ρικ Καρλάιλ (βοηθός των Νετς): «Δεν ήρθε στις ΗΠΑ απλά για να παίξει μπάσκετ και να πληρώνεται. Ήρθε για να κάνει την διαφορά και να γίνει ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης που είχε μεγάλη επιτυχία στο ΝΒΑ».
Τζο Ντουμαρς (αντίπαλός του με τους Πίστονς): «Θυμάμαι οτι είχε βάλει 30 πόντους σε μία βραδιά τόσο γρήγορα που δεν το πίστευα. Στα περισσότερα σουτ, το χέρι μου σχεδόν ακουμπούσε το πρόσωπό του, αλλά εκείνος τα έβαζε σαν… μηχάνημα».
Ντέρικ Κόλεμαν (συμπαίκτης του στους Νετς): «Συνέχεια μου έλεγε “δώσε μου την μπάλα D.C να ρίξω τρίποντο. Εγώ του την έδινα και σήκωνα τα χέρια μου ψηλά, σίγουρος οτι θα μπει. Ήταν λεφτά στην… τράπεζα τα σουτ του».
Ρέτζι Μίλερ (αντίπαλός του με τους Ιντιάνα Πέισερς): Υπάρχει ένας παίκτης που ήταν καλύτερος σουτέρ από εμένα και κατάφερνε να μου καταστρέφει το μυαλό. Ο συγχωρημένος Ντράζεν Πέτροβιτς. Όταν έβγαινε από το σκριν και ερχόταν πάνω μου, άρχιζε να μου μιλάει, αλλά δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Μύριζε σαν να μην είχε κάνει μπάνιο ποτέ. Ήταν η Νέμεσις μου».
”Είτε έχεις ένα, πέντε ή δέκα εκατομμύρια, πάλι τρως μια φορά γεύμα και δείπνο.”
Ντράζεν Πέτροβιτς
Το αγόρι με το «μαλλί άφρο» από τη μικρή πόλη της Κροατίας, Σίμπενικ, κατάφερε να γίνει σύμβολο για μία ολόκληρη χώρα. Στα 29 του χρόνια είχε κατακτήσει σχεδόν τα πάντα και το μέλλον προδιαγραφόταν ακόμη πιο λαμπρό. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια…
Ο Ντράζεν Πέτροβιτς έγινε μέλος του Basketball Hall of Fame το 2002.
Αυτός ο τεράστιος αθλητής και άνθρωπος δεν μπορούσε να λείπει από το club των κορυφαίων.
Ο Πέτροβις δεν αναγνωρίστηκε πάντως μετά θάνατο.
Η αξία του ήταν εγνωσμένη εν ζωή και απλά όταν κόπηκε το νήμα… έγινε θρύλος.
Στον τάφο του στο Mirogoj έσπευσαν για… προσκύνημα οι διασημότεροι άνθρωποι, ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους, συμπατριώτες του και μη, που μέχρι σήμερα τον επισκέπτονται με συναισθήματα συγκίνησης για να αποτίσουν φόρο τιμής, στον κορυφαίο Κροάτη μπασκετμπολίστα.
Ο επιστήθιος φίλος του, Στόγιαν Βράνκοβιτς, ξέσπασε σε λυγμούς συνοδεύοντάς τον στην τελευταία κατοικία του.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έκλαψε όταν επισκέφτηκε τον τάφο του παροτρύνοντας όσους τον αγάπησαν: «Μη λυπάστε για το θάνατό του. Είναι φαινόμενο και θα ζει για πάντα».
Στις 4 Οκτωβρίου 1993, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ της Τσιμπόνα στο Ζάγκρεμπ μετονομάστηκε σε “Drazen Petrovic Halle”.
H πόλη του Ζάγκρεμπ του αφιέρωσε μια πλατεία, αυτή μπροστά από το γήπεδο και το μουσείου Ντράζεν Πέτροβιτς, δίνοντας της το όνομά του.
Στο ΝΒΑ, οι Nets απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 3 στις 11 Νοεμβρίου 1993, ενώ από το 1994 μέχρι και το 1999 (τελευταία χρονιά) το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίκτη (MVP) στο τουρνουά “ McDonalds” έφερε το όνομα του.
Στις 29 Απριλίου 1995 ανεγέρθη άγαλμα εις ανάμνηση του μεγάλου αυτού αθλητή μπροστά από το Ολυμπιακό Μουσείο της Λοζάνης στην Ελβετία καθιστώντας τον μόλις τον δεύτερο αθλητή που έλαβε τέτοια τιμή.
Ο τενίστας Γκόραν Ιβανίσεβιτς, συμπατριώτης του Πέτροβιτς, του αφιέρωσε με δάκρια στα μάτια τη νίκη του επί του Πάτρικ Ράφτερ στο γραν σλαμ του Γουίμπλεντον στις 9 Ιουλίου 2001.
Με τους “Nets”, ανάμεσα σε ένα πλήθος 100.000 ατόμων που πανηγύριζε το θρίαμβο του στο Σπλιτ.
