«Όταν βλέπω έναν τερματοφύλακα να κάνει λάθος, στεναχωριέμαι γι’ αυτόν και νομίζω ότι το ποδόσφαιρο πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση.
Τα τελευταία χρόνια, αυτό το παιχνίδι άλλαξε πολύ απο άποψη τακτικής και είχε τεράστιο αντίκτυπο στη θέση του τερματοφύλακα.
Πλέον οι τερματοφύλακες είναι πανομοιότυποι, όλοι παίζουν με τον ίδιο τρόπο, αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, έχει γίνει τελείως στερεότυπος ρόλος.
Σήμερα, ένας τερματοφύλακας πρέπει να έχει ύψος 1,92, να πιάνει χώρο στο τέρμα και να είναι καλός με τα πόδια του.
Υπάρχουν πάρα πολλοί τερματοφύλακες που παίζουν παθητικά τον ρόλο, περιμένοντας να φτάσει η μπάλα σ’αυτούς.
Και μετά υπάρχει αυτή η εμμονή με το παιχνίδι με τα πόδια και τις μικρές πάσες.
Οκ, μετράει, αλλά ο τερματοφύλακας δεν είναι δεκάρι.
Ο τερματοφύλακας δεν είναι πλέι μέικερ, αν κάνει λάθος θα δεχτεί γκολ, εννιά στις δέκα φορές.
Είναι εντελώς παράλογο όλο αυτό.
Έχουμε φτάσει σε τέτοια σημεία που οι τερματοφύλακες έχουν πλέον μπερδέψει τον ρόλο τους.
Αν ο αντίπαλος σε βάλει σε δυσκολία και σε πιέζει στις πάσες, συνεχίζεις τις πάσες, αλλιώς θα σε μαλώσει ο προπονητής σου.
Είναι ανόητο.
Θέλω να πω στους προπονητές…
Σταματήστε τις μαλακί…
Μπλοκάρουν ψυχολογικά τους τερματοφύλακες.
Αφήστε τους να παίξουν και να ζήσουν!
Αφήστε τους να εκφραστούν!
Και θέλω επίσης να πω στους τερματοφύλακες, ζήστε το παιχνίδι, μην κλειδώνεστε, λάθη κάνουν όλοι αλλά τουλάχιστον ευχαριστηθείτε το ποδόσφαιρο!»
Φαμπιέν Μπαρτέζ
