«Θυμάμαι τέλεια την ηλικία που μου δόθηκε η πρώτη μου μπάλα.
Ήμουν 7 χρονών, ο μπαμπάς μου ο Πασκουάλε ήταν ποδοσφαιριστής και έτσι το ποδόσφαιρο, ήταν πάντα στο σπίτι μας.
Στα 8 μου με έγραψαν στη σχολή ποδοσφαίρου Bagnolese, αμέσως μετά στην Italsider, με τον κύριο Giglietti.
Και μετά μπήκα στην ομάδα νέων της Νάπολι, όπου κέρδισα το πρωτάθλημα με τους Αλιέβι. Και εδώ βρήκα τον προπονητή που μου άλλαξε τη ζωή, τον Riccardo De Lella, μάστερ.
Έπαιζα ως μέσος αλλά μια μέρα μου είπε ότι χρειαζόταν μπακ.
Το νιώθεις;
Και φυσικά το νιώθω…
Το βήμα από μπακ σε σέντερ μπακ ήταν σύντομο.
Και υπάρχει ένας άλλος προπονητής από εκείνες τις εποχές στον οποίο παραμένω ευγνώμων, ο Aldo Talamo.
Κάποια στιγμή με έστειλε η Νάπολι, δημιουργήθηκε μια δορυφορική ομάδα, η Gis. Προπονητής μάλιστα ήταν ο Ταλάμο.
Με ώθησε να μην τα παρατήσω και λίγο μετά η Νάπολι με κάλεσε πίσω.
Ο Γκαετάνο Ντε Ρόσα ήταν επίσης στο Gis και ήμασταν οι παίκτες που παίξαμε περισσότερο στη Serie A.
Αυτό είναι το επίσημο μέρος της πρώτης φάσης της καριέρας μου.
Το άλλο αντιπροσωπεύεται από τον δρόμο, τα ατελείωτα παιχνίδια από το πρωί μέχρι το βράδυ στη Loggetta, όπου έμενα και στην πλατεία του σταδίου San Paolo.
Η καλύτερη δυνατή σχολή ποδοσφαίρου και ζωής.
Εκεί, σε εκείνα τα φανταστικά γήπεδα, έχτισα φιλίες που κράτησαν στο χρόνο και κατάλαβα τι είναι συνάθροιση.
Αυτή που λείπει τώρα.
Σήμερα λείπει το πνεύμα της συσπείρωσης.
Γεννιούνται λιγότερα παιδιά και αυτό γίνεται αντιληπτό σε μέρη που πρέπει να μοιράζονται. Θυμάμαι τη Loggetta της δεκαετίας του 70, όταν κάθε οικογένεια είχε τρία ή τέσσερα παιδιά. Και όλα τα αγόρια έπαιζαν ποδόσφαιρο, ήμασταν εκατοντάδες, θα μπορούσαμε να είχαμε ένα πρωτάθλημα…
Γι’ αυτό αποφάσισα να αγοράσω το Centro Paradiso, το παλιό μου γήπεδο, δούλεψα αυτή την ιδέα για 15 χρόνια και τελικά κατάφερα να την πραγματοποιήσω.
Ήθελα να ανοίξω ξανά ένα από τα γήπεδά μου.
Τα άλλα, όπως αυτό στο Italsider, δεν υπάρχουν πια.
Συγκινήθηκα όταν είδα ξανά τα αποδυτήρια μου, με τους νεαρούς παίκτες που προπονήθηκαν με την πρώτη ομάδα.
Και θα ήθελα τα αγόρια που θα προπονηθούνε εκεί που είναι η ιστορία της Νάπολι και η ιστορία μου, να ζήσουν αυτές τις αισθήσεις».
Φάμπιο Καναβάρο
